کسی را می شناسم که از ترس بدآموزی های همسالان، فرزندش را به مدرسه نمی فرستد. آیا این کار درست است؟

کسی که چنین اعتقادی داشته باشد، فرزند خود را افزون بر مدرسه، از دیدار نزدیکان در محافل و مهمانی ها، همسایگان و بچه های محله، سینما، پارک، تئاتر، خرید منزل و... نیز باید محروم کند؛ زیرا در همه این موارد، بدآموزی هایی وجود دارد.
محرومیت از مدرسه، آثاری منفی دارد:
1. محرومیت از رقابت: کودکی که در مدرسه حضور نیابد و در منزل آموزش ببیند، از همسالان محروم می شود و زمینه رقابت مثبت او با آنان از بین خواهد رفت.
2. محرومیت از فعالیت های گروهی: محرومیت از مدرسه، به معنای محرومیت از فعالیت های گروهی، مانند روزنامه دیواری، نمایشنامه، بحث گروهی، تزیین مدرسه، تحقیق جمعی و... است که خلاهایی را در پی خواهد داشت.
3. محرومیت از گردش علمی و اردو: گردش های علمی و اردوهای مدرسه، آثار خوبی بر کودکان می گذارد: حس استقلال آنان را تقویت می کند؛ چون مدتی از والدین دور می شوند. سبب قدرشناسی از والدین می شود؛ چون مجبورند کارهای شخصی( پختن غذا، شستن لباس، جمع کردن رختخواب و...) را خود انجام دهند و نیز روحیه همزیستی با دیگران در آن ها ایجاد می شود. کودکی که از مدرسه محروم شود، از این آثار مثبت نیز محروم خواهد شد.
برای پیشگیری از بدآموزی های همسالان در مدرسه، باید در انتخاب مدرسه دقت، و در فرزند پشتوانه فرهنگی ایجاد کرد(ر.ک: ج1، ص 63).
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388