از ترس آثار منفی دوستان و همسالان فرزند نوجوانم بر او، مانع ارتباطش با آنان در خارج از منزل می شوم. آیا این رفتار درست است؟

اگر محیط بیرون از خانه آلوده است و همسالان نوجوان شما نامطلوبند، رفتار شما درست است؛ اما باید خلاهای ناشی از این قطع ارتباط را به شیوه های دیگر( ارتباط با نزدیکان و دوستان مطلوب، باشگاه های ورزشی مناسب، مؤسسه های هنری سالم و..) پر کنید؛ زیرا انسان، موجودی اجتماعی است و به دوست نیاز دارد و این نیاز در نوجوان جدی تر است. دوستی ها جنبه مهمی از زندگی نوجوان را تشکیل می دهند و آثار مثبتی دارند( ر.ک: ص 93 و 94).
فرزند شما، همکاری را با انجام کارهای گروهی با همسالان می آموزد؛ برای آزمودن عقاید، رفتار و جایگاه خود و این که فردی طبیعی است یا نه، از دوستان خود یاری می گیرد و در گروه همسالان، احساس آرامش و امنیت می کند.
برخی والدین گمان می کنند که ارتباط اعضای خانواده با هم، جای ارتباط با همسالان را می گیرد؛ در حالی که چنین نیست؛ زیرا نوجوان، حس تعلق به گروه دارد و کنار روابط خانوادگی، با گروه های همسالان نیز باید ارتباط داشته باشد.
در صورتی که محیط بیرون از منزل، آلودگی جدی ندارد و گاهی از همسالان فرزندتان بدرفتاری هایی را می بینید یا سخنان ناخوشایندی را می شنوید، او را از ارتباط با آنان منع نکنید.
ندیدن هیچ گونه بدرفتاری و نشنیدن هیچ گونه سخن زشت از دیگران، برای فرزند شما مطلوب نیست. کودکان و نوجوانانی که هرگز سخنان زشت نمی شنوند و رفتار بد نمی بینند، در مواجهه با چنین رفتارها و سخنانی در آینده( در محیط های اجتماعی) شکننده خواهند بود.
یادمان باشد که بدن فرزندان ما به مقداری ویروس نیاز دارد تا نقش پادزهر را در بدن ایفا کند.
من معتقدم باید به فرزندانمان چنان پشتوانه دینی و فرهنگی بدهیم که از بدرفتاری های متعارف همسالان اثر نپذیرند. اگر ارزش ها و ضد ارزش ها و زشتی ها و زیبایی ها را برایشان تبیین کنیم، خود، خوب را از بد تشخیص می دهند و در مقابل زشتی ها مقاومت خواهند کرد. حتماً تاکنون کودک یا نوجوانی را دیده اید که به دلیل رفتار یا سخن زشت دوستش، خود با او قطع ارتباط کرده است بدون این که والدین از او بخواهند.
حضور نوجوان شما در خارج از منزل( با شرایط پیش گفته)، اگر ضابطه مند باشد، اشکالی ندارد و تا زمانی که در اعتقادات دینی، رفتار، ادب و تحصیل او تغییر مهمی را احساس نکرده اید، نگران نباشید( البته از کنترل نامحسوس غفلت نکنید) و در نخستین موردی که آثار نامطلوب همسالان را احساس کردید، برای قطع ارتباط او اقدام کنید(ر.ک: ص 100-103)
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388