پسر 7 ساله ام را از دوستی با همسالان در مدرسه نهی می کنم تا از بد آموزی های آنان مصون بماند. آیا این کار من اشکال دارد؟
دوستان و رابطه دوستانه کودک شما با همسالان، آثار بسیار مثبتی دارد و محرومیت از آن، او را دچار خلأهایی خواهد کرد. برخی از آثار مثبت دوستی با همسالان چنین است: 1. اجتماعی شدن: کودک شما با ایجاد رابطه دوستی با همسالان، راه های ارتباط برقرار کردن( کنش متقابل) و همکاری با دیگران را می آموزد و این امر، سبب اجتماعی شدن کودک می شود. توجه داشته باشید که دوست یابی، مهارت اجتماعی به شمار می رود. 2. تأثیر پذیری مثبت: کودکان در بسیاری از رفتارهای مثبت، مانند ادب، شجاعت و... تحت تأثیر دوستان خود هستند. دوست، حتی در ادامه تحصیل و علاقه مندی کودک به تحصیلات عالی نیز اثر دارد. 3. یافتن راه حل مشکل: با توجه به برخوردها و قهرهای کودک با دوستان و تفکر برای یافتن راه حل مشکلات خود با آنان، با راه های حل مشکل آشنا می شود. به طور کلی، کودکانی که با دیگران روابط دوستانه دارند، بهتر می توانند دشواری های زندگی را تحمل کنند. 4. آرامش روحی: وقتی کودک، هنگام برقراری ارتباط با دوستان خود، از مشکلات آنان آگاه می شود و می فهمد که دیگران نیز مشکلاتی مشابه او دارند، اضطرابش کمتر می شود و آرامش بیشتری می یابد. نفس وجود دوستان و ارتباط با آنان، مانند ارتباط فامیلی( ر.ک: ج1، ص 28) عاملی برای کاهش اضطراب است. 5. تخلیه احساسات: کودک در مواردی، به عللی( ترس، خجالت، مشغله فراوان والدین و...) فرصت سخن گفتن با پدر و مادر را نمی یابد و با دوستان خود درد دل می کند و همین امر، سبب تخلیه احساسات او می شود و آرام می گیرد. با توجه به این آثار مثبت، به شما توصیه می کنم در تصمیم خود تجدید نظر کنید و فرزند خود را از این آثار محروم نسازید؛ البته این آثار مثبت، در صورتی است که دوستان فرزند شما، مطلوب باشند( ر.ک: ص 94 و 95). منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

پسر 7 ساله ام را از دوستی با همسالان در مدرسه نهی می کنم تا از بد آموزی های آنان مصون بماند. آیا این کار من اشکال دارد؟


پاسخ:

دوستان و رابطه دوستانه کودک شما با همسالان، آثار بسیار مثبتی دارد و محرومیت از آن، او را دچار خلأهایی خواهد کرد. برخی از آثار مثبت دوستی با همسالان چنین است:
1. اجتماعی شدن: کودک شما با ایجاد رابطه دوستی با همسالان، راه های ارتباط برقرار کردن( کنش متقابل) و همکاری با دیگران را می آموزد و این امر، سبب اجتماعی شدن کودک می شود. توجه داشته باشید که دوست یابی، مهارت اجتماعی به شمار می رود.
2. تأثیر پذیری مثبت: کودکان در بسیاری از رفتارهای مثبت، مانند ادب، شجاعت و... تحت تأثیر دوستان خود هستند. دوست، حتی در ادامه تحصیل و علاقه مندی کودک به تحصیلات عالی نیز اثر دارد.
3. یافتن راه حل مشکل: با توجه به برخوردها و قهرهای کودک با دوستان و تفکر برای یافتن راه حل مشکلات خود با آنان، با راه های حل مشکل آشنا می شود. به طور کلی، کودکانی که با دیگران روابط دوستانه دارند، بهتر می توانند دشواری های زندگی را تحمل کنند.
4. آرامش روحی: وقتی کودک، هنگام برقراری ارتباط با دوستان خود، از مشکلات آنان آگاه می شود و می فهمد که دیگران نیز مشکلاتی مشابه او دارند، اضطرابش کمتر می شود و آرامش بیشتری می یابد. نفس وجود دوستان و ارتباط با آنان، مانند ارتباط فامیلی( ر.ک: ج1، ص 28) عاملی برای کاهش اضطراب است.
5. تخلیه احساسات: کودک در مواردی، به عللی( ترس، خجالت، مشغله فراوان والدین و...) فرصت سخن گفتن با پدر و مادر را نمی یابد و با دوستان خود درد دل می کند و همین امر، سبب تخلیه احساسات او می شود و آرام می گیرد.
با توجه به این آثار مثبت، به شما توصیه می کنم در تصمیم خود تجدید نظر کنید و فرزند خود را از این آثار محروم نسازید؛ البته این آثار مثبت، در صورتی است که دوستان فرزند شما، مطلوب باشند( ر.ک: ص 94 و 95).
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین