بله، برای این امر، راهکارهایی علمی وجود دارد و مهم ترین عامل، ( قلیایی بودن) فضای انعقاد نطفه است که در این صورت، زمینه برای حرکت اسپرم های نر فراهم می شود و احتمال پسر شدن فرزند افزایش می یابد:
عوامل ذیل در پسر شدن فرزند مؤثرند:
1. تحریک زن: تحریک زن، قبل از عمل زناشویی و رسیدن او به ارگاسم ( اوج لذت جنسی) سبب قلیایی شدن مهبل می شود و در این محیط، فعالیت اسپرماتوزئید که حامل جنس مذکر است، بیشتر خواهد بود.
2. دمای بالای بدن زن: زمانی که دمای بدن زن از روزهای دیگر بیشتر باشد( حدود یک هفته پس از پاک شدن از عادت ماهانه)، روز قبل از آن، عمل تخمک گذاری صورت گرفته است و اگر نزدیکی و انعقاد نطفه در این زمان انجام شود، احتمال پسر شدن فرزند افزایش می یابد؛ زیرا در این زمان، مایع درون دهانه رحم 10 برابر می شود که بسیار قلیایی است.
راه های تشخیص دقیق زمان تخمک گذاری؛ دماسنج، سونوگرافی، و درد زیر شکم( در حدود 20 درصد از بانوان) است. این درد به سبب پرتاب تخمک از درون کیسه به خارج احساس می شود.
3. خودداری از عمل زناشویی: اگر مرد، از آغاز عادت ماهانه تا روز تخمک گذاری از نزدیکی با همسر خود بپرهیزد، باعث افزایش اسپرم ها می شود و افزایش تعداد اسپرم ها به نفع اسپرم های نر است.
4. قرار گرفتن اسپرم ها در مدخل رحم: با توجه به قلیایی بودن ترشحات درون دهانه رحم، اگر نزدیکی به گونه ای انجام گیرد که اسپرم ها در مدخل رحم قرار گیرند، تحرک اسپرم های نر بیشتر می شود و احتمال پسر دار شدن افزایش می یابد.
5. شست و شوی قلیایی مهبل: اگر زن، قبل از عمل زناشویی، درون مهبل را با محلولی از 2 قاشق غذاخوری جوش شیرین در حدود یک لیتر آب شست و شو دهد، محیط مهبل قلیایی، و احتمال پسر شدن فرزند بیشتر می شود(این شست و شو ضرری ندارد).
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
