سن عقلی فرزندم، 2 سال از سن تقویمی‌اش کمتر است و عقب ماندگی ذهنی دارد. با او چگونه باید رفتار کنم؟
کودکی که سن عقلی‌اش (Mental age) از سن تقویمی‌اش کمتر است، تفاوت چندانی با کودکان متوسط ندارد. او نیز به بازی (خاک بازی، بالا رفتن از درخت، خانه سازی، اسباب بازی و...) علاقه دارد با این تفاوت که علاقه‌اش به کودکان کوچک‌تر و اسباب بازی‌های متناسب با سنین پایین‌تر است؛ بنابراین در این گونه امور، با فرزند عقب مانده‌ی خود، برخورد طبیعی داشته و در اموری چون آموزش غذا خوردن، توالت رفتن، نظم و انضباط و... بیشتر از سن عقلی‌اش از او انتظار نداشته باشید. اموری که باید از آن‌ها بپرهیزید: 1. احساس گناه نکنید و خود را مقصر ندانید. احساس گناه شما سبب می‌شود بیش از حد معمول به او توجه کنید و این توجه فراوان، مشکلاتی را همچون حسادت فرزندان دیگر و حتی همسر در پی خواهد داشت. 2. از داشتن چنین فرزندی شرمسار نباشید. والدینی که از داشتن چنین فرزندی خجالت می‌کشند، به او عشق نمی‌ورزند. هر قدر بیشتر به او عشق بورزید و محبت کنید، دلپذیر و دوست داشتنی‌تر می‌شود. 3. از بهبود او قطع امید نکنید که در این صورت، برای تحصیل مناسب او، خرید اسباب‌بازی، پیدا کردن همبازی و... گامی بر نخواهید داشت و در نتیجه، استعدادهایش شکوفا نخواهد شد. 4. سعی نکنید کند ذهنی او را نادیده بگیرید. برخی والدین می‌کوشند هوشمندی فرزند کند ذهن خود را به دیگران اثبات کنند؛ بدین سبب برای آموزش آداب و معاشرت، توالت رفتن، غذا خوردن و... و پیشرفت او، آزارش می‌دهند و همین امر باعث می‌شود در مقابل والدین مقاومت کند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
عنوان سوال:

سن عقلی فرزندم، 2 سال از سن تقویمی‌اش کمتر است و عقب ماندگی ذهنی دارد. با او چگونه باید رفتار کنم؟


پاسخ:

کودکی که سن عقلی‌اش (Mental age) از سن تقویمی‌اش کمتر است، تفاوت چندانی با کودکان متوسط ندارد. او نیز به بازی (خاک بازی، بالا رفتن از درخت، خانه سازی، اسباب بازی و...) علاقه دارد با این تفاوت که علاقه‌اش به کودکان کوچک‌تر و اسباب بازی‌های متناسب با سنین پایین‌تر است؛ بنابراین در این گونه امور، با فرزند عقب مانده‌ی خود، برخورد طبیعی داشته و در اموری چون آموزش غذا خوردن، توالت رفتن، نظم و انضباط و... بیشتر از سن عقلی‌اش از او انتظار نداشته باشید.
اموری که باید از آن‌ها بپرهیزید:
1. احساس گناه نکنید و خود را مقصر ندانید. احساس گناه شما سبب می‌شود بیش از حد معمول به او توجه کنید و این توجه فراوان، مشکلاتی را همچون حسادت فرزندان دیگر و حتی همسر در پی خواهد داشت.
2. از داشتن چنین فرزندی شرمسار نباشید. والدینی که از داشتن چنین فرزندی خجالت می‌کشند، به او عشق نمی‌ورزند. هر قدر بیشتر به او عشق بورزید و محبت کنید، دلپذیر و دوست داشتنی‌تر می‌شود.
3. از بهبود او قطع امید نکنید که در این صورت، برای تحصیل مناسب او، خرید اسباب‌بازی، پیدا کردن همبازی و... گامی بر نخواهید داشت و در نتیجه، استعدادهایش شکوفا نخواهد شد.
4. سعی نکنید کند ذهنی او را نادیده بگیرید. برخی والدین می‌کوشند هوشمندی فرزند کند ذهن خود را به دیگران اثبات کنند؛ بدین سبب برای آموزش آداب و معاشرت، توالت رفتن، غذا خوردن و... و پیشرفت او، آزارش می‌دهند و همین امر باعث می‌شود در مقابل والدین مقاومت کند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین