در زندگی انسان، دو زمان و دو مرحله بسیار مهم است: یکی زمان ورود به نوجوانی و دیگری دوران بلوغ.
دوره‌ی نوجوانی (12 تا 18)، زمان حساسیت‌ها، و دلیل حساسیت نوجوان این است که به جهت رشد فکری، مسائلی را درک می‌کند که در دوران کودکی درک نمی‌کرد. او از این پس، موقعیت پایین شغلی پدر، بی‌سوادی مادر، بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌ها، وضعیت نامطلوب جسمی خود (کوتاهی و بلندی قد، بزرگ بودن دماغ، جوش صورت، چاقی و لاغری و...) را درک می‌کند و چون حس استقلال دارد، برای کسب آرامش، به والدین و دیگران تکیه نمی‌کند؛ بدین سبب، التهاب‌ها و هیجان‌های درونی، وجود او را فرا می‌گیرد.
نوجوان در این دوران به آرامش روحی نیاز دارد؛ بنابراین، باید زمینه‌های فشار روحی از بین برود.
مهم‌ترین حساسیت‌های نوجوان عبارتند از:
1. نگاه به دیده‌ی کودک: نوجوان از این که به او به دیده‌ی کودک بنگرید، بسیار حساس است و از این مسأله رنج می‌برد. بسیاری از دلسوزی‌های پدران و مادران برای نوجوان، چنین پیامی دارد.
2. مقایسه: نوجوان از این که او را با دیگران(خواهر و برادر، فرزندان نزدیکان یا همسالان)مقایسه کنید، متنفر است.
3. تبعیض: از دیگر حساسیت‌های نوجوان، تبعیض بین او و دیگر خواهر و برادران است.
4. بی‌اعتمادی والدین به او: نوجوان دوست دارد به او اعتماد داشته باشند. بسیاری از سؤالات والدین از او و گوشه و کنایه‌ها، از بی‌اعتمادی به وی حکایت دارد و حساسیت او را بر می‌انگیزد.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
