چرا برخی نوزادان در مکیدن پستان مادر موفق نیستند ؟
اکثر نوزادان از بدو تولد قادرند پستان مادر را در دهان گرفته و همزمان با مکیدن آن شیر را بلعیده و براحتی نیز تنفس کنند . یعنی نوزاد طبیعی و رسیده می تواند عمل مکیدن ، قورت دادن و نفس کشیدن را توأمان انجام دهد . به علت آنکه پستان مادر و دهان نوزاد متفاوت است ، در بعضی موارد لازم است تمهیداتی اندیشیده شود تا نوزاد بتواند یاد بگیرد چگونه پستان مادر را در دهان نگه دارد ، آنرا بمکد و شیر را بلع کند . اشکالاتی که در این روند تکاملی به وقوع می پیوندد اکثراً به دلیل زایمان های غیرطبیعی و یا استفاده از مواد و ابزاری است که در جریان زایمان مورد بهره برداری قرار می گیرند ، که ذیلاً‌ به برخی از آنها اشاره می گردد : 1- مصرف دارو در جریان زایمان از قبیل پتیدین یا بی حس کننده های نخاعی 2- استفاده از داروهای ضد درد پس از زایمان 3 - تغذیه نوزاد با بطری یا دادن پستانک به نوزاد که مکانیسم مکیدن متفاوتی نسبت به مکیدن پستان دارد . 4- جدا نگه داشتن نوزاد از مادر پس از تولد و عدم اجرا یا اجرای ناقص هم اتاقی مادر و نوزاد 5- درست بغل نگرفتن نوزاد و وضعیت ناصحیح نوزاد روی سینه مادر ( مثلاً فشار دادن سر نوزاد با دست ) باید در نظر داشت همه نوزادانی که پس از تولد به خوبی پستان مادر را نمی گیرند ، مشکل مکیدن پستان را ندارند . معهذا معدودی از نوزادان در گرفتن پستان و قورت دادن شیر در ابتدا دچار مشکلاتی هستند از جمله : 1- نوزادانی که عادت داشته اند در رحم مادر شست خود را بمکند . 2 - آنهایی که دچار ضربه های زایمانی و یا اختلالات عصبی شده اند . 3- نوزادانی که واکنش جستجو ( Rooting Reflex ) در آنها ضعیف است و برای گرفتن پستان مادر دهانشان را به خوبی باز نمی کنند . 4- نوزادانی که هنگام شیرخوردن دهان را کاملاً به پستان نمی چسبانند و یا آنرا مکرراً رها می کنند . 5- نوزادانی که تحت تأثیر داروهای مصرف شده توسط مادر قرار دارند . 6- نوزادان نارس یا آنهایی که دیرتر از موعد مقرر متولد شده اند . 7- نوزادانی که با ناهنجاری مادرزادی دهان و بینی بدنیا آمده اند ( شکاف کام یا انحراف تیغه بینی و یا گره ضخیم زیرزبانی و ... ) نشانه های مکیدن ناموفق عبارتند از : 1- هاله پستان خارج از دهان و لبهای نوزاد به داخل فرو رفته و یا ( غنچه شده ) و چانه دور از پستان است . 2- مراحل تکاملی با تأخیر همراه است . 3- افزایش وزن مطلوب نبوده و دفعات اجابت مزاج و دفع ادرار کم است . 4- هنگام شیرخوردن سروصدای زیادی ایجاد می شود . 5- دفعات تقاضا برای شیرخوردن و مدت شیرخوردن زیاد و طولانی است ( بیش از یکساعت ) 6- حرکات چانه نامنظم و لرزشی است و ممکن است در صورت ، حرکات و پرش های غیرعادی مشاهده گردد . ( گونه ها فرو می روند )
عنوان سوال:

چرا برخی نوزادان در مکیدن پستان مادر موفق نیستند ؟


پاسخ:

اکثر نوزادان از بدو تولد قادرند پستان مادر را در دهان گرفته و همزمان با مکیدن آن شیر را بلعیده و براحتی نیز تنفس کنند . یعنی نوزاد طبیعی و رسیده می تواند عمل مکیدن ، قورت دادن و نفس کشیدن را توأمان انجام دهد .
به علت آنکه پستان مادر و دهان نوزاد متفاوت است ، در بعضی موارد لازم است تمهیداتی اندیشیده شود تا نوزاد بتواند یاد بگیرد چگونه پستان مادر را در دهان نگه دارد ، آنرا بمکد و شیر را بلع کند .
اشکالاتی که در این روند تکاملی به وقوع می پیوندد اکثراً به دلیل زایمان های غیرطبیعی و یا استفاده از مواد و ابزاری است که در جریان زایمان مورد بهره برداری قرار می گیرند ، که ذیلاً‌ به برخی از آنها اشاره می گردد :

1- مصرف دارو در جریان زایمان از قبیل پتیدین یا بی حس کننده های نخاعی
2- استفاده از داروهای ضد درد پس از زایمان
3 - تغذیه نوزاد با بطری یا دادن پستانک به نوزاد که مکانیسم مکیدن متفاوتی نسبت به مکیدن پستان دارد .
4- جدا نگه داشتن نوزاد از مادر پس از تولد و عدم اجرا یا اجرای ناقص هم اتاقی مادر و نوزاد
5- درست بغل نگرفتن نوزاد و وضعیت ناصحیح نوزاد روی سینه مادر ( مثلاً فشار دادن سر نوزاد با دست )

باید در نظر داشت همه نوزادانی که پس از تولد به خوبی پستان مادر را نمی گیرند ، مشکل مکیدن پستان را ندارند . معهذا معدودی از نوزادان در گرفتن پستان و قورت دادن شیر در ابتدا دچار مشکلاتی هستند از جمله :

1- نوزادانی که عادت داشته اند در رحم مادر شست خود را بمکند .
2 - آنهایی که دچار ضربه های زایمانی و یا اختلالات عصبی شده اند .
3- نوزادانی که واکنش جستجو ( Rooting Reflex ) در آنها ضعیف است و برای گرفتن پستان مادر دهانشان را به خوبی باز نمی کنند .
4- نوزادانی که هنگام شیرخوردن دهان را کاملاً به پستان نمی چسبانند و یا آنرا مکرراً رها می کنند .
5- نوزادانی که تحت تأثیر داروهای مصرف شده توسط مادر قرار دارند .
6- نوزادان نارس یا آنهایی که دیرتر از موعد مقرر متولد شده اند .
7- نوزادانی که با ناهنجاری مادرزادی دهان و بینی بدنیا آمده اند ( شکاف کام یا انحراف تیغه بینی و یا گره ضخیم زیرزبانی و ... )

نشانه های مکیدن ناموفق عبارتند از :

1- هاله پستان خارج از دهان و لبهای نوزاد به داخل فرو رفته و یا ( غنچه شده ) و چانه دور از پستان است .
2- مراحل تکاملی با تأخیر همراه است .
3- افزایش وزن مطلوب نبوده و دفعات اجابت مزاج و دفع ادرار کم است .
4- هنگام شیرخوردن سروصدای زیادی ایجاد می شود .
5- دفعات تقاضا برای شیرخوردن و مدت شیرخوردن زیاد و طولانی است ( بیش از یکساعت )
6- حرکات چانه نامنظم و لرزشی است و ممکن است در صورت ، حرکات و پرش های غیرعادی مشاهده گردد . ( گونه ها فرو می روند )





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین