درمان اعتیاد و روش‌های درمانی چه میزان مؤثر هستند؟

علاوه بر متوقف کردن مصرف مواد، مصرف اصلی روش‌های درمان اعتیاد، باز گرداندن فرد به عملکرد مفید و سازنده در خانواده، محل کار و جامعه است. اندازه‌گیری میزان تأثیر، نوعاً، شامل اندازه‌گیری سطوحی از رفتارهای بزهکارانه، عملکرد در خانواده، امکان اشتغال و شرایط دارویی و پزشکی است. روی هم رفته درمان اعتیاد همانقدر می‌تواند مؤثر باشد که درمان سایر بیماری‌های مزمن مثل دیابت فشار خون و‌آسم. با توجه به تعدادی از تحقیقات و مطالعات انجام شده، درمان اعتیاد، 40 تا 60 درصد مصرف مواد را و همچنین به طور عمده و به میزان بالایی رفتارها و فعالیت‌های بزهکارانه را در طول دوره درمان و پس از آن کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، در یکی از مطلاعات اجتماع درمانی، برای درمان اعتیاد که توسط این گروه انجام شد اثبات کرد که دستگیری‌های انجام شده برای فعالیت‌های خشونتبار و غیر خشونتبار بیش از 40 درصد کاهش یافته است. تحقیقات نشان می‌دهند که روش‌های درمان اعتیاد، خطر سرایت بیماری HIV را کاهش داده و همچنین اقدامات آن در جهت جلوگیری از HIV بسیار کم هزینه‌تر از درمان بیماری‌های مرتبط با HIV می‌باشد. روش‌های درمانی همچنین احتمال اشتغال را برای این افراد پس از درمان بیش از 40 درصد، بهبود می‌بخشد. گرچه این نرخ‌های مربوط به میزان تأثیر درمان اعتیاد به طور کلی مطرح است و جنبه عمومی دارد، نتایج درمان فرد به گستردگی و طبیعت مشکلات کنونی فرد بیمار، تناسب مؤلفه‌های تشکیل دهنده روش درمانی فرد با این مشکلات و خدمات مرتبط با این مشکلات که برای مقابله و هدف قرار دادن آن ها در نظر گرفته شده و همچنین به میزان تأثیر فعالیت‌هایی که باعث جذب فرد در ادامه فرآیند درمان می‌شوند، بستگی دارد.