خواستگاری
خواستگاری از مقدمات ازدواج است. از آن در باب حج و نکاح سخن رفته است.
خواستگاری دارم که اصرار دارند سه روزه به محضر برویم و عقد کنیم و خانواده هم خبر دار نشود .آیا این درست است ؟
پاسخ از حجت الاسلام حسین دهنوی: یک موقع آقا مثلا عسلویه کار می کند و یک مرخصی کوتاه آمده و می خواهد زود کار را تمام کند . بنظر ما ازدواج آنقدر مهم است که جا دارد آقا مرخصی بیشتری بگیرد. در مواردی نمیشود گفت : رایحه بدی دارد ولی در اینجا که می خواهند اقوام هم نفهمند. کمی نگران کننده است . رایحه خوشی ندارد .عجله نکنید . تحقیق کنید ببینید ماجرا چیست ؟ www.ch3.irbtv.ir
پاسخ از حجت الاسلام حسین دهنوی: یک موقع آقا مثلا عسلویه کار می کند و یک مرخصی کوتاه آمده و می خواهد زود کار را تمام کند . بنظر ما ازدواج آنقدر مهم است که جا دارد آقا مرخصی بیشتری بگیرد. در مواردی نمیشود گفت : رایحه بدی دارد ولی در اینجا که می خواهند اقوام هم نفهمند. کمی نگران کننده است . رایحه خوشی ندارد .عجله نکنید . تحقیق کنید ببینید ماجرا چیست ؟ www.ch3.irbtv.ir
عنوان سوال:
خواستگاری دارم که اصرار دارند سه روزه به محضر برویم و عقد کنیم و خانواده هم خبر دار نشود .آیا این درست است ؟
پاسخ:
پاسخ از حجت الاسلام حسین دهنوی:
یک موقع آقا مثلا عسلویه کار می کند و یک مرخصی کوتاه آمده و می خواهد زود کار را تمام کند . بنظر ما ازدواج آنقدر مهم است که جا دارد آقا مرخصی بیشتری بگیرد. در مواردی نمیشود گفت : رایحه بدی دارد ولی در اینجا که می خواهند اقوام هم نفهمند. کمی نگران کننده است . رایحه خوشی ندارد .عجله نکنید . تحقیق کنید ببینید ماجرا چیست ؟
www.ch3.irbtv.ir
- [سایر] آیا درست است بعضی از خانواده از زمان بعد از خواستگاری تا زمان عقد با رابطه دختر و پسر مخالفت می کنند ؟
- [سایر] خواستگاری غریبه دارم که اصرار دارد بدون گذراندن فرایند خواستگاری، عقد دائم شویم. این قدر عجله چه دلیلی ممکن است داشته باشد؟
- [سایر] آیا این درست است که خانواده پسرها با نگاه خرید و تفریح به خواستگاری بروند؟
- [سایر] خانمم وسواس شدید در آبکشی دارد و می گوید بخاطر استرس دوران عقد است، اگر سر زندگیمان برویم خوب می شود .آیا این درست است ؟
- [سایر] به خواستگاری دختری رفتهام و پدر و مادرش اصرار دارند که حق طلاق را به فرزندشان بدهم. آیا میتوان حق طلاق را شرط ضمن عقد قرار داد؟
- [سایر] آیا حدیثی از پیامبر(ص) در خصوص برگزار شدن خواستگاری و عقد به صورت صددرصد محرمانه با حضور خانواده عروس و داماد وجود دارد؟
- [سایر] با عرض سلام و خسته نباشید من و همسرم حدود 1.5 ازدواج کردیم و قبل از آن حدود 2 سال عقد بودیم. در این مدت همسرم به خانه مادرم عادت کرده و اصلا در خانه ای که بعد از ازدواج اجاره کرده ایم نمی ماند و به بهانه های مختلف و ایرادات متنوع اصرار دارد که به خانه مادرم برویم و اگر به هر دلیلی نشود به خانه دوستش می رویم و آنقدر آنجا می ماند تا مادرم و خواهر و برادرم به خانه بیایند و ما به آنجا برویم. من نمیدانم چه کار کنم که او به محیط خانه خودش عادت کند و از این رفت و آمدهای بیش از حد دست بردارد و موجب مزاحمت خانواده من نشود. ممنون از راهنمایی شما
- [آیت الله بهجت] آیا بدون اطلاع پدر و مادر روزه مستحبی گرفتن، درست است، در حالی که اگر خبر داشته باشند، ممکن است راضی نباشند؟
- [سایر] من خواستگاری دارم که در خارج از کشور زندگی می کند. مرد دینداری است اما خانواده ام اصرار دارند که باید اول تحقیقات انجام شود اما من نمیدانم چگونه باید در مورد او تحقیق کنم؟ از طرفی خانواده من نمی توانند برای تحقیق به آنجا سفر کنند، حال چه کنم؟
- [سایر] سلام من خواستگاری دارم که خیلی خوب است و خانواده ام نیز راضی اند ولی اجازه نمی دهند ما مدتی نامزد کنیم و می خواهند بدون نامزدی عقد کنیم آیا این شیوه درست است خواهش می کنم زودتر به من جواب دهید.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه هیچ یک از این سه کار ممکن نشود هر چند (مد) که می تواند به فقرا اطعام کند و اگر نتواند باید 18 روز روزه بگیرد و اگر نتواند هر چند روز که می تواند به جا آورد و اگر نتواند استغفار کند و همین اندازه که در قلب بگوید: (استغفرالله) کافی است و واجب نیست بعداً که قدرت پیدا کرد کفاره رابدهد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] زن و مرد تا اطمینان نکنند که وکیل آن‌ها صیغه را خوانده است، یا به دلیل معتبری همچون گفتار دو شاهد عادل ثابت نشده باشد که صیغه خوانده شده، نمیتوانند به احکام زناشویی عمل کنند، مثلاً به یکدیگر نگاه محرمانه نمایند و گمان به این که وکیل صیغه را خوانده است کفایت نمیکند و اگر وکیل بگوید صیغه را خواندهام، بنا بر احتیاط واجب تا از گفته وی به خواندن صیغه اطمینان حاصل نشود، گفته وکیل کفایت نمیکند و اگر اطمینان شخصی یا نوعی حاصل شود که وکیل عقد را خوانده و شک داشته باشیم که درست خوانده یا خیر، عقد خوانده شده شرعاً صحیح به شمار میآید.
- [آیت الله سیستانی] وجوب أمر به معروف و نهی از منکر ، بر هر مکلّف نسبت به خانواده و نزدیکان شدیدتر است ، بنابراین اگر کسی در خانواده و نزدیکان خود نسبت به واجبات دینی ، از قبیل نماز ، و روزه و خمس و . . . بی توجّهی و سبک شمردن احساس نماید ، و نسبت به ارتکاب محرّمات از قبیل غیبت ، و دروغ و . . . بی مبالاتی و بی باکی ببیند ، باید اهمّیّت بیشتری ، با مراعات مراتب سه گانه أمر به معروف و نهی از منکر جلو کارهای زشت آن‌ها را بگیرد ، و آن‌ها را با انجام کارهای خوب دعوت نماید . ولی نسبت به پدر و مادر احتیاط واجب است که با ملایمت و نرمی آن‌ها را راهنمائی بکند و هیچوقت با خشونت با آن‌ها روبرو نشود .
- [امام خمینی] اگر در روزه ماه رمضان عمدا قی کند یا در شب جنب شود و به تفصیلی که در مساله گفته شد سه مرتبه بیدار شود و بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود،فقط باید قضای آن روز را بگیرد، و چنانچه عمدا اماله کند یا سر زیر آب ببرد،بنابر احتیاط واجب باید کفاره هم بدهد، ولی اگر کار دیگری که روزه را باطل می کند عمدا انجام دهد، در صورتی که می دانسته آن کار روزه را باطل می کند، قضا و کفاره براو واجب می شود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر در روزه رمضان عمداً قی کند فقط قضای آنروز را باید بگیرد و چنانچه در شب جنب شود و بتفصیلی که در مسأله (1679) گفته شد; سه مرتبه بیدار شود و بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود، یا عمداً اماله کند، یا سر زیر آب ببرد، یا دروغی را بخدا و پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نسبت بدهد، بنابر احتیاط واجب کفّاره هم باید بدهد، ولی اگر غیر از اینها کار دیگری که روزه را باطل می کند عمداً انجام دهد، در صورتی که می دانسته آن کار روزه را باطل می کند قضا و کفّاره بر او واجب است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] در چند صورت فقط قضای روزه لازم است و کفاره واجب نیست: 1 در صورتی که در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد و بیدار شود و برای بار دوم یا سوم بخوابد و بیدار نشود، در این صورت احتیاط واجب قضای روزه است. اما اگر در خواب اول بیدار نشود، قضا ندارد و روزه اش صحیح است. 2 هرگاه کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد، ولی نیت روزه نکرده باشد یا قصد کند که روزه خود را بخورد، یا با ریا روزه را باطل نماید. 3 هرگاه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با همان حال یک یا چند روز روزه بگیرد بنابراحتیاط واجب. 4 در ماه رمضان بدون آن که تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، همچنین اگر بعد از تحقیق شک یا گمان کند که صبح شده است; ولی اگر بعد از تحقیق یقین کند صبح نشده، و چیزی بخورد، بعد معلوم شود که صبح بوده، قضا واجب نیست. 5 هرگاه کسی بگوید صبح نشده و هنوز وقت باقی است و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اینجا نیز قضا لازم است، ولی اگر بعد از تحقیق یقین کند صبح نشده و چیزی بخورد بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نیست. 6 کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند یا خیال کند شوخی می کند و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده. 7 هرگاه شخص عادلی خبر دهد مغرب شده و او افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است. 8 هرگاه در هوای صاف به واسطه تاریکی یقین کند مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده. 9 هرگاه برای خنک شدن، یا بدون هدف، آب در دهان بگرداند و بی اختیار فرو رود باید قضا کند، اما اگر فراموش کرده که روزه است و آب را فرو برد قضا ندارد، همچنین اگر برای وضو آب در دهان کند و بی اختیار فرو رود قضا بر او واجب نیست. 10 کسی که با همسر خود بازی کند بدون این که قصد استمناء داشته باشد و منی از او خارج شود، ولی اگر اطمینان داشت که با این کار منی خارج نمی شود و تصادفا خارج شد روزه اش صحیح است و قضا ندارد.
- [آیت الله اردبیلی] بجز سه دستهای که در مسأله قبل بیان شد، خویشاوندان دیگر همچون برادر، خواهر، عمو، عمّه، دایی، خاله و اولاد آنان، واجبالنّفقه نیستند، ولی =============================================================================== 1 (واجب عینی) به واجبی میگویند که بر تک تک افراد واجب باشد و با انجام دادن دیگران از انسان ساقط نشود، مانند: نماز و روزه و در مقابل (واجب کفایی) واجبی است که اگر فرد یا افراد نسبت به آن اقدام نماید از عهده دیگران ساقط می‌شود، مانند: تدفین میّت مسلمان. مستحب است در صورتی که نیازمند باشند و انسان توانایی داشته باشد، نفقه آنان را نیز بدهد.
- [آیت الله سیستانی] نجاست هر چیزی از سه راه ثابت می‌شود : أول : آنکه خود انسان یقین یا از راه عقلائی به آن اطمینان پیدا کند که آن چیز نجس است ، و اگر گمان داشته باشد چیزی نجس است ، لازم نیست از آن اجتناب نماید . بنابر این غذا خوردن در قهوهخانهها ، ومیهمانخانههائی که مردمان لاابالی و کسانی که پاکی و نجسی را مراعات نمیکنند در آنجا غذا میخورند ، اگر انسان اطمینان نداشته باشد غذایی را که برای او آوردهاند نجس است ، اشکال ندارد . دوم : آنکه کسی که چیزی در اختیار اوست بگوید آن چیز نجس است و متهم نباشد مثلاً همسر یا نوکر یا کلفت انسان نسبت به ظرف یا چیز دیگری که در اختیار اوست بگوید نجس می‌باشد . سوم : آنکه دو مرد عادل بگویند چیزی نجس است ، بشرط آنکه از سبب نجاست خبر دهند ، مثلاً بگویند آن چیز با خون یا بول ملاقات کرده است . و اگر یک مرد عادل یا شخصی که مورد وثوق است خبر دهد و اطمینان از گفته او پیدا نشود احتیاط واجب آن است که از آن چیز اجتناب شود .
- [آیت الله شبیری زنجانی] در چند صورت فقط قضای روزه واجب است و کفاره واجب نیست: اول: آن که در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که در مسأله (1639) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم یا بیشتر بیدار نشود و کسی که در خواب محتلم شود و بعد بیدار شود و ببیند جنب شده و دوباره بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود باید روزه آن روز را قضا کند چنانچه در مسأله 1640 گفته شد. دوم: عملی که روزه را باطل میکند بجا نیاورد ولی نیت روزه نکند، یا ریا کند، یا قصد کند که روزه نباشد، یا قصد کند که کاری که متوجّه است روزه را باطل میکند انجام دهد. سوم: آن که در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش کند و بعد از گذشتن ماه رمضان متوجه شود و اگر در ماه رمضان بعد از گذشتن یک هفته متوجّه شود به احتیاط مستحب روزه را قضا نماید. چهارم: آن که کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. پنجم: آن که کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او اطمینان نکند، یا خیال کند که شوخی میکند و کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. ششم: آن که برای خنک شدن یا بیجهت مضمضه کند؛ یعنی آب در دهان بگرداند و بیاختیار فرو رود و همچنین است بنا بر احتیاط واجب اگر مضمضه برای وضوی غیر نماز واجب باشد، ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا برای وضوی نماز واجب مضمضه کند و بیاختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست. هفتم: آن که افطار کردن به جهتی؛ چون اکراه یا اضطرار یا تقیه یا رعایت واجب مهمتر یا مساوی، جایز یا واجب باشد. هشتم: اگر در سحر ماه رمضان افق ابری باشد و افطار کند، بعد معلوم شود که در روز، افطار کرده است، در این صورت باید روزه آن روز را قضا نماید؛ هر چند یقین داشته که صبح نشده است. نهم: آن که در سحر ماه رمضان افق صاف باشد و بدون نگاه کردن به افق، کاری را که روزه را باطل میکند انجام دهد مثلاً غذا بخورد، همچنین اگر نگاه کرده و در حالی که تردید داشته که صبح شده یا نه، کاری را انجام دهد که روزه را باطل میکند و در هر دو صورت؛ بعد معلوم شود صبح بوده است. دهم: اگر در ماه رمضان گمان کند که مغرب شده و به خیال این که میتواند به گمان خود اعتماد کند، یکی از کارهایی که روزه را باطل میکند به جا آورد، که در این صورت باید روزه خود را قضا کند. مگر بعداً معلوم شود که مغرب بوده است و در این مسأله فرقی نیست که هوا صاف باشد یا ابری، مکلّف بینا باشد یا کور و روزه نذر معیّن در سه مورد اخیر حکم روزه ماه رمضان را دارد.
- [آیت الله سیستانی] در چند مورد غیر از مواردی که قبلاً به آن‌ها اشاره شد فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست : اول : آنکه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که در مسأله (1602) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بیدار نشود . دوم : عملی که روزه را باطل میکند بجا نیاورد ولی نیت روزه نکند ، یا ریا کند ، یا قصد کند که روزه نباشد ، و همچنین اگر قصد کند کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد به تفصیلی که در مسأله (1551) بیان شد . سوم : آنکه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد . چهارم : آنکه در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه ، کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده است . پنجم : آنکه کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده است . ششم : آنکه کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند ، یا خیال کند شوخی میکند ، و خودش هم تحقیق نکند و کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده است . هفتم : آنکه به گفته کس دیگری که گفته او شرعاً برایش حجت است ، یا او به اشتباه معتقد باشد که خبر او حجت است ، افطار کند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است . هشتم : آنکه یقین یا اطمینان کند که مغرب شده و افطار کند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است ، ولی اگر در هوای ابری ومانند آن به گمان اینکه مغرب شده افطار کند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده ، و جوب قضا در این صورت بنابر احتیاط است . نهم : آنکه از جهت تشنگی مضمضه کند ، یعنی آب در دهان بگرداند و بی اختیار فرو رود ، ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد ، یا برای غیر جهت تشنگی مثل مواردی که مضمضه در آنجاها مستحب است ، مانند وضو مضمضه کند و بی اختیار فرو رود ، قضا ندارد . دهم : آنکه کسی از جهت اکراه یا اضطرار یا تقیّه افطار کند ، اگر مورد اکراه و تقیه ، خوردن یاآشامیدن یا جماع باشد ، و همچنین در غیر آن‌ها بنابر احتیاط واجب .