اگر گفته می‌شود فقیه همه اختیارات پیامبر و امام را دارد، مقصود، (اختیارات حکومتی و مدیریتی) است و بنابراین، هر اختیاری که آن بزرگان، به سبب عصمت خود داشته باشند به گونه‌ای که عصمت، شرط آن مناصب باشد ولیّ فقیه، آن اختیار را نخواهد داشت. از اینرو، عصمت نداشتن فقیه، سبب سلب اختیارات معصومانه از او می‌شود؛ علاوه بر آنکه در ولایت و حکومت معصوم (علیه‌السلام)، گرچه حق استیضاح و استفهام برای آحاد امت محفوظ بوده است، ولی پس از بیان مطلب و روشن شدن حکم شرعی از نظر معصوم (علیه‌السلام)، احدی حق اعتراض نسبت به او را ندارد (اگر چه برخی از وقایع تاریخی، نشانگر انتقاد نسبت به عملکرد معصوم (علیه‌السلام) است)؛ زیرا ذات اقدس اله، می‌داند که حکم کلیدی امامت بالاصاله را به چه شخصی از انسان‌ها بدهد که دارای عصمتِ در علم و عمل باشد؛ ولی در حکومت و ولایت غیر معصوم، هم مجلس خبرگان برای نظارت بر فقیه و عملکرد او وجود دارد و هم مردم گاهی مستقیم و گاهی به وسیله خبرگان منتخب خود، حق سؤال دارند و باید مراقب امور رهبری باشند و به طور کامل، بر آن نظارت داشته باشند.
برای اطلاعات بیشتر ؛ رک: کتاب ولایت فقیه، ص 250.
مأخذ: ( آیةالله جوادی آملی ، ولایت فقیه ، ص 472)
