1. اساساً توهین به دیگران مورد پذیرش اسلام نیست. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعونَ مِنْ دُونِ اللهِ فَیَسُبُّوا الله عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ...»؛[1] «[به معبود] کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها [نیز] از روی [ظلم و] جهل، خدا را دشنام دهند».
براساس این آیه حتی دشنام و توهین مخالفان دین هم جایز نیست. البته این تا زمانی است که دشمنان رسماً به مقابله و دشمنی در مقابل دین اقدام نکرده باشند.
در آیه‌ای دیگر، خدا به مؤمنان توصیه می‌کند که یکدیگر را با القاب زشت مخاطب قرار ندهند«وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ».[2]
2. توهین به ساداتی که از معصومان نیستند، اگرچه ناپسند است و نیز اگر آنان انسان‌های مؤمنی باشند، چنین توهینی - مانند توهین به دیگر مؤمنان - حرام است، اما منجر به کفر نشده و افرادی که به این سادات فحاشی کرده‌اند،حکم ساب النبی را نخواهند داشت.
توهین به فاسقان از سادات نیز اگر به نحوی توهین به اجداد آنان به شمار آید، حرام است. [1] . انعام، 108. [2] . حجرات، 11.
