الکافی عن أبی یحیی الرازی عن الإمام الصادق علیه‌السلام :
إذا وُلِدَ لَکُمُ المَولودُ ، أیُّ شَیءٍ تَصنَعونَ بِهِ؟
قُلتُ : لا أدری ما نَصنَعُ بِهِ .
قالَ : خُذ عَدَسَةَ جاوَشیرَ فَدُفهُ بِماءٍ ، ثُمَّ قَطِّر فی أنفِهِ فِی المِنخَرِ الأَیمَنِ قَطرَتَینِ ، وفِی الأَیسَرِ قَطرَةً واحِدَةً ، وأذِّن فی اُذُنِهِ الیُمنی وأقِم فِی الیُسری ، تَفعَلُ بِهِ ذلِکَ قَبلَ أن تُقطَعَ سُرَّتُهُ ؛ فَإِنَّهُ لا یَفزَعُ أبَداً ولا تُصیبُهُ اُمُّ الصِّبیانِ .
الکافی- به نقل از ابو یحیی رازی: امام صادق علیه‌السلام فرمود : (چون کودکتان زاده شود ، با او چه می‌کنید؟)
گفتم : نمی‌دانم چه کنیم .
فرمود : (به اندازه یک عدس ، گاوْشیر بردار و آن را در آب ، حل کن . سپس ، از آن ، دو قطره در سوراخ راست بینی و یک قطره در سوراخ چپ بینی وی بچکان و در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگوی . این کار ، پیش از آن که ناف نوزاد را ببُرند ، برایش انجام شود ؛ چرا که در این صورت ، هرگز پریشانی نبیند و به اُمّ صِبیان مبتلا نشود .
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 23 ، حدیث 1 ، تهذیب الأحکام ، جلد 7 ، صفحه 436 ، حدیث 1738 ، دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 676 امّ صبیان ، یعنی بادی که بر اشخاص ، عارض شود و گاه نیز به سبب آن از هوش بروند . همچنین گفته شده که امّ صبیان ، نوعی جنّ است که کودکان را می‌آزارد . در فارسی ، امّ صبیان ، برابرْ نهاده مادر دیو و همچنین دیوزدگی دانسته شده است (واژه‌یاب ، جلد 1 ، صفحه 216).
