طبّ الأئمّة :
عَن عُمَرَ بنِ تَوبَةَ عَن أبیهِ عَنِ الصّادِقِ علیه‌السلام أنَّ رَجُلاً شَکا إلَیهِ بَیاضا فی عَینِهِ ، ووَجَعا فی ضِرسِهِ ، ورِیاحا فی مَفاصِلِهِ ، فَأَمَرَهُ أن یأخُذَ فُلفُلاً أبیَضَ ودار فُلفُل ، مِن کُلِّ واحِدٍ وَزنَ دِرهَمَینِ ، ونُشادُرا جَیِّدا صافِیا وَزنَ دِرهَمٍ ، وَاسحَقها کُلَّها وَانخَلها ، وَاکتَحِل بِها فی کُلِّ عَینٍ ثَلاثَةَ مَراوِدَ ، وَاصبِر عَلَیها ساعَةً ؛ فَإِنَّهُ یَقطَعُ البَیاضَ ، ویُنَقّی لَحمَ العَینِ ، ویُسَکِّنُ الوَجَعَ بِإِذنِ اللّه‌ِ تَعالی ، فَاغسِل عَینَیکَ بِالماءِ البارِدِ وَأتبِعهُ بِالإِثمِدِ .
طبّ الأئمّة علیهم‌السلام: از عُمر بن توبه ، از پدرش ، درباره امام صادق علیه‌السلام نقل شد که مردی نزد آن حضرت از سفیدی‌ای در چشمش ، دردی در دندانش و بادی در مفصل‌هایش اظهار ناراحتی کرد. امام علیه‌السلام به او فرمود که قدری فُلفُل سفید و قدری دار فلفل ، از هر کدام به وزن یک درهم ، و نیز به وزن یک درهم ، نشادر بر دارد.
[سپس فرمود:] (همه اینها را بساب و غربال کن و در هر چشمی از این مخلوط ، سه میل سرمه کن و دَمی آن را نگه‌دار که به اذن خداوند عز و جل ، سفیدی را ریشه‌کن می‌کند ، گوشت چشم را تمیز می‌کند و درد را تسکین می‌دهد. پس چشمانت را با آب سرد بشوی و در پیِ آن ، با سرمه سیاه ، سرمه کن) .
فی المصدر : (ثمّ فاغسل) ، والتصویب من بحار الأنوار.طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 87 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 147 ، حدیث 16 ، دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 294 شکوفه و بهار فلفل آن را فلفل دراز نیز می‌گویند (لغت‌نامه دهخدا) .
