هلیله زرد چه خاصیتی دارد؟

طبّ الأئمّة عن ذریح :
شَکا رَجُلٌ إلی أبی جَعفَرٍ الباقِرِ علیه‌السلام بَیاضا فی عَینِهِ ، فَقالَ : خُذ توتیا هِندِیٍّ جُزءا وإقلیمیَا الذَّهَبِ جُزءا ، وإثمِد[ ا] جَیّدا جُزءا [ وَ ] لیَجعَل جُزءا مِنَ الهَلیلَجِ الأَصفَرِ ، وجُزءا مِن مِلحٍ أندَرانِیٍّ ، وَاسحَق کُلَّ واحِدٍ مِنها عَلی حِدَةٍ بِماءِ السَّماءِ ، ثُمَّ اجمَعهُ بَعدَ السَّحقِ فَاکتَحِل بِهِ ؛ فَإِنَّهُ یَقطَعُ البَیاضَ ، ویُصَفّی لَحمَ العَینِ ویُنَقّیهِ مِن کُلِّ عِلَّةٍ بِإِذنِ اللّه‌ِ عز و جل .
طبّ الأئمّة علیهم‌السلام
- به نقل از ذُریح -: مردی نزد امام باقر علیه‌السلام از سفیدی‌ای در چشمش اظهار ناراحتی کرد. فرمود: (قدری توتیای هندی ، قدری جوش کوره (ریم) سیم و زر ، و قدری سنگ سرمه مرغوب بردار و سهمی هلیله زرد و سهمی نیز نمک ترکی (نمک بلور) [همراه آن] بردار و هر یک از آنها را جداگانه در آب باران ، خوب بساب و سپس ، همه را پس از سابیدن به هم درآمیز و از آن سرمه ساز . این [کار] ، به اذن خداوند عز و جل ، سفیدی عارض بر چشم را از میان می‌بَرَد ، گوشت چشم را تصفیه می‌کند و از هر بیماری‌ای می‌پالاید).
ما بین المعقوفین أثبتناه من بحار الأنوار.فی المصدر : (بالسحق) ، والتصویب من بحار الأنوار .طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 87 ، بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 147 ، حدیث 17 دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 292