امام علی علیه‌السلام:
فی وصیَّتِهِ لابنِهِ الحسنِ علیهماالسلام: وإذا وَجَدتَ مِن أهلِ الفاقَةِ مَن یَحمِلُ لکَ زادَکَ إلی یَومِ القِیامَةِ فَیُوافِیکَ بهِ غَدا حیثُ تَحتاجُ إلَیهِ فاغتَنِمْهُ وحَمِّلْهُ إیّاهُ ، وأکثِرْ مِن تَزویدِهِ وَأنتَ قادِرٌ علَیهِ فلَعلَّکَ تَطلُبُهُ فلا تَجِدُهُ ، واغتَنِمْ مَنِ استَقرَضَکَ فی حالِ غِناکَ ، لِیَجعَلَ قَضاءَهُ لکَ فی یَومِ عُسرَتِکَ؛
در سفارش‌به‌فرزند بزرگوارشان حسن علیه‌السلام: اگر تهیدستی دیدی که توشه تو را تا روز قیامت برایت به دوش کشد و فردا ، هنگامی که به آن توشه نیاز داری آن را تحویل تو دهد ، وجود او را غنیمت دان و توشه خویش را بر دوش او نِه و تا جایی که می‌توانی این بار توشه را زیاد کن ؛ زیرا ممکن است که دگر باره او را بجویی و نیابی . اگر توانگر بودی و کسی از تو وامی خواست ، وجود او را غنیمت دان تا در روز تنگدستی آن را به تو باز پس دهد .
نهج البلاغة : الکتاب 31
