به چه علت به امام حسن(ع) کریم اهل بیت اطلاق می‌شود؟
در جواب این پرسش گفته می شود که چون محبّت و عطا بخشی امام حسن علیه السّلام زبانزد عام و خاص گردیده بود. و به خاطر اینکه ایشان دارای قلبی پاک و رؤوف نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه داشتند و با خرابه نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آنها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند به کریم اهل بیت مشهور شده‌اند. و لذا هر ناتوان و ضعیف و درمانده‌ای درِ خانة آن حضرت را می‌کوبید نا امید بر نمی‌گشت و حتّی خود ایشان به سراغ فقراء می‌رفتند و آنها را دعوت به منزل می‌کردند و به آنها غذا و لباس می‌دادند.[1] امام حسن علیه السّلام تمامی توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید، مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاقهای بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند که در تاریخچه زندگانی هیچ کدام از بزرگان به چشم نمی‌خورد و نشانة دیگر از عظمت و کریم بودن ایشان بی‌اعتنایی به مظاهر فریبندة دنیاست که نوشته‌اند حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم کردند و نصف آن را برای خود و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشیدند.[2] از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن علیه السّلام بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند که خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و بعد از همة گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانة حضرت بروند و حضرت بر ایشان طعام‌هایی نیکو حاضر ساختند و به لباس‌های فاخر همة آنها را مزیّن ساختند.[3] تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن علیه السّلام داستان‌های فراوان به یاد دارد مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.[4] نسبت به کرامتهای امام حسن علیه السّلام داستانهای زیادی در تاریخ آورده شده است که جای ذکر همة آنها نیست. امّا وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سایلی را نا امید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: من هم به درگاه خدا سایلی هستم و می‌خواهم که خدا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سایلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم.[5] پس این بخشندگیها و کارهای نیکویی که از امام حسن علیه السّلام در مسیر خیر و احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و آنچه را که داشت به آنها می‌بخشید باعث شده که به ایشان کریم اهل بیت گفته شود. برای مطالعه بیشتر می‌توانید به کتب حقایق پنهان احمد زمانی، و کتاب امام حسن الگوی زندگی اثر حبیب الله احمدی مراجعه کنید. -------------------------------------------------------------------------------- [1] . زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268. [2] . شیخ عباس قمی، منتهی الأعمال، ج 1، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ص 417 سیرة پیشوایان، مهدی پیشوایی، نشر مؤسسة تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، 1374، قم، ص 90. [3] . جلاء العیون، ملا محمد باقر مجلسی، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص 241. [4] . منتهی الأعمال، پیشین، ص 418. [5] . باقر شریف القریش، زندگانی امام حسن علیه السّلام ، ترجمة فخر الدین حجازی، نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، تهران، ص 135.
عنوان سوال:

به چه علت به امام حسن(ع) کریم اهل بیت اطلاق می‌شود؟


پاسخ:

در جواب این پرسش گفته می شود که چون محبّت و عطا بخشی امام حسن علیه السّلام زبانزد عام و خاص گردیده بود. و به خاطر اینکه ایشان دارای قلبی پاک و رؤوف نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه داشتند و با خرابه نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آنها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند به کریم اهل بیت مشهور شده‌اند.
و لذا هر ناتوان و ضعیف و درمانده‌ای درِ خانة آن حضرت را می‌کوبید نا امید بر نمی‌گشت و حتّی خود ایشان به سراغ فقراء می‌رفتند و آنها را دعوت به منزل می‌کردند و به آنها غذا و لباس می‌دادند.[1]
امام حسن علیه السّلام تمامی توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید، مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاقهای بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند که در تاریخچه زندگانی هیچ کدام از بزرگان به چشم نمی‌خورد و نشانة دیگر از عظمت و کریم بودن ایشان بی‌اعتنایی به مظاهر فریبندة دنیاست که نوشته‌اند حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم کردند و نصف آن را برای خود و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشیدند.[2]
از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن علیه السّلام بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند که خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و بعد از همة گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانة حضرت بروند و حضرت بر ایشان طعام‌هایی نیکو حاضر ساختند و به لباس‌های فاخر همة آنها را مزیّن ساختند.[3]
تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن علیه السّلام داستان‌های فراوان به یاد دارد مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.[4]
نسبت به کرامتهای امام حسن علیه السّلام داستانهای زیادی در تاریخ آورده شده است که جای ذکر همة آنها نیست. امّا وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سایلی را نا امید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: من هم به درگاه خدا سایلی هستم و می‌خواهم که خدا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سایلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم.[5]
پس این بخشندگیها و کارهای نیکویی که از امام حسن علیه السّلام در مسیر خیر و احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و آنچه را که داشت به آنها می‌بخشید باعث شده که به ایشان کریم اهل بیت گفته شود.
برای مطالعه بیشتر می‌توانید به کتب حقایق پنهان احمد زمانی، و کتاب امام حسن الگوی زندگی اثر حبیب الله احمدی مراجعه کنید.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال 1375، ص 268.
[2] . شیخ عباس قمی، منتهی الأعمال، ج 1، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ص 417 سیرة پیشوایان، مهدی پیشوایی، نشر مؤسسة تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، 1374، قم، ص 90.
[3] . جلاء العیون، ملا محمد باقر مجلسی، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص 241.
[4] . منتهی الأعمال، پیشین، ص 418.
[5] . باقر شریف القریش، زندگانی امام حسن علیه السّلام ، ترجمة فخر الدین حجازی، نشر بعثت، چاپ اوّل، 1376، تهران، ص 135.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین