عسل
عسل غذای شیرینی است که اغلب به صورت مایع بوده و از زنبور عسل به دست می‌آید.
عسل چه خواصی دارد؟
امام علی علیه‌السلام : العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ ، ویَجلُو القَلبَ ؛ عسل ، شفای هر بیماری‌ای است و بیماری‌ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می‌کند و دل را جلا می‌دهد. مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 359 ، حدیث 1172 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : مَن أرادَ الحِفظَ ، فَلیَأکُلِ العَسَلَ ؛ هر کس حافظه می‌خواهد ، عسل بخورد. مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1167 ******* امام رضا علیه السلام: فِی العَسَلِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ . مَن لَعِقَ لعقَةَ عَسَلٍ عَلَی الرّیقِ یَقطَعُ البَلغَمَ ، ویَحسِمُ الصَّفرَةَ ، ویَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ویُصَفِّی الذِّهنَ ، ویُجَوِّدُ الحِفظَ إذا کانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّکَرِ؛ در عسل ، درمان هر دردی است. هر کس ناشتا یک قاشق عسل بخورد ، این عسل ، بلغم را پایان می‌دهد ، صفرا را فرو می‌نشانَد ، مانع از تلخه سیاه (سودا) می‌شود و ذهن را صفا می‌بخشد ، و اگر که همراه با کُندُر خورده شود ، حافظه را نکو می‌سازد. الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 346 و بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 293 ، حدیث 16 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : ثَلاثٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویَذهَبنَ بِالبَلغَمِ : قِراءَةُ القُرآنِ ، وَالعَسَلُ ، وَاللُّبانُ . سه چیز ، حافظه را افزون می‌کند و بلغم را از میان می‌بَرَد: قرائت قرآن ، عسل و کُندُر. بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 290 ، حدیث 3 ******* عن أبی سعید الخدریّ : جاءَ رَجُلٌ إلَی النَّبِیِّ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فَقالَ : إنَّ أخِی استَطلَقَ بَطنُهُ . فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : (اِسقِهِ عَسَلاً ) فَسَقاهُ ، ثُمَّ جاءَهُ فَقالَ : إنّی سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا . فَقالَ لَهُ : ثَلاثَ مَرّاتٍ . ثُمَّ جاءَ الرّابِعَةَ فَقالَ : (اِسقِهِ عَسَلاً ) . فَقالَ : لَقَد سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا . فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : (صَدِّقِ اللّه‌َ وکَذِّب بَطنَ أخیک) فَسَقاهُ فَبَرَأ ؛ به نقل از ابوسعید خُدْری: مردی نزد پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم آمد و گفت : برادرم به اسهال مبتلا شده است . پیامبر صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند : (به او عسل بنوشان) . وی به او عسل نوشاند و دیگر بار نزد پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم آمد و گفت: به وی خوراندم ؛ امّا بر اسهال وی افزود . او سه بار مراجعه کرد و همین را گفت و پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم نیز سخن پیشین را به او فرمودند . برای چهارمین بار ، به حضور رسید و پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند:(به او عسل بنوشان) . گفت : به او خورانده‌ام ؛ امّا فقط بر اسهالش افزوده است . پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند: (سخن خدایت را باور بدار و شکم برادر خویش را باور مَدار) . پس ، آن مرد دیگر بار به او عسل خورانید و او نیز بهبود یافت . صحیح مسلم ، جلد 4 ، صفحه 1736 ، حدیث 91 و بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 295 ، حدیث 20 ******* عن عبد الرحمن بن الجهم : شَکا ذَریحٌ المُحارِبیُّ قَراقِرَ فی بَطنِهِ إلی أبی عَبدِاللّه‌ِ علیه‌السلام ، فَقالَ : أتوجِعُکَ؟ قالَ : نَعَم . قالَ : ما یَمنَعُکَ مِنَ الحَبَّةِ السَّوداءِ وَالعَسَلِ لَها؛ به نقل از عبد الرحمان بن جَهْم: ذریح محاربی ، نزد امام صادق علیه‌السلام ، اظهار کرد که شکم وی غُرغُر می‌کند . امام پرسیدند: (آیا درد هم داری؟) . گفت : آری. فرمودند: (چرا برای درمان آن ، از سیاه‌دانه و عسل ، بهره نمی‌جویی؟) . طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 100 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 177 ، حدیث 13 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : ما لِلنَّفساءِ عِندی شِفاءٌ مِثلُ الرُّطَبِ ، وما لِلمَریضِ مِثلُ العَسَلِ ؛ نزد من برای زن تازه‌زا ، درمانی همانند خرما و برای بیمار، درمانی همانند عسل وجود ندارد . کنز العمّال ، جلد 10 ، صفحه 44 ، حدیث 28279 ******* امام علی علیه‌السلام : العَسَلُ فیهِ شِفاءٌ ؛ در عسل ، درمان است . المحاسن ، جلد 2 ، صفحه 300 ، حدیث 1991 ******* امام علی علیه‌السلام : مَا استَشفَی المَریضُ بِمِثلِ شُربِ العَسَلِ ؛ بیمار ، به چیزی همانند خوردن عسل ، درمان نجسته است . الکافی ، جلد 6 ، صفحه 332 ، حدیث 5 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : نِعمَ الشَّرابُ العَسَلُ ؛ یَرعَی القَلبَ ، ویُذهِبُ بَردَ الصَّدرِ ؛ عسل ، چه خوب نوشیدنی‌ای است! قلب را مراقبت می‌کند و سردیِ سینه را از میان می‌برد . مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1168 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : العَسَلُ شِفاءٌ ؛ یَطرُدُ الرّیحَ وَالحُمّی ؛ عسل ، شفایی است که باد و تب را دور می‌کند . بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 294 ، حدیث 19 ******* امام کاظم علیه‌السلام : مَن تَغَیَّرَ عَلَیهِ ماءُ الظَّهرِ ، فَإِنَّهُ یَنفَعُ لَهُ اللَّبَنُ الحَلیبُ ، وَالعَسَلُ ؛ هر کس آب کمرش بر وی دیگرگون شود ، شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است . الکافی ، جلد 6 ، صفحه 337 ، حدیث 8 ******* امام رضا علیه‌السلام : مَن أرادَ دَفعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛ هر که می‌خواهد در همه زمستان از سرماخوردگی دور بماند ، هر روز ، سه لقمه شهد بخورد . طبّ الإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 37 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 324 ******* امام هادی علیه‌السلام: لَمّا سُئِلَ عَنِ الحُمَّی الغِبِّ الغالِبَةِ: یُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونیزُ ، ویُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعقاتٍ ؛ فَإِنَّها تَنقَلِعُ ، وهُمَا المُبارَکانِ ، قالَ اللّه‌ُ تَعالی فِی العَسَلِ : ( یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ) ؛ هنگامی که درباره تبِ پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند: قدری عسل و شونیز (سیاه‌دانه) ، برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود . در این صورت ، تب ، ریشه‌کن خواهد شد ، و این هر دو ، مبارک هستند . خداوند متعال ، درباره عسل فرموده است : (از درونِ [شکم] آن (زنبور) ، شهدی که به رنگ‌های گوناگون است ، بیرون می‌آید . در آن ، برای مردم ، درمانی است) . طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 51 عن أبی جعفر ، بحارالأنوار ، جلد 62 ، صفحه 100 ، حدیث 23
امام علی علیه‌السلام : العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ ، ویَجلُو القَلبَ ؛ عسل ، شفای هر بیماری‌ای است و بیماری‌ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می‌کند و دل را جلا می‌دهد. مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 359 ، حدیث 1172 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : مَن أرادَ الحِفظَ ، فَلیَأکُلِ العَسَلَ ؛ هر کس حافظه می‌خواهد ، عسل بخورد. مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1167 ******* امام رضا علیه السلام: فِی العَسَلِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ . مَن لَعِقَ لعقَةَ عَسَلٍ عَلَی الرّیقِ یَقطَعُ البَلغَمَ ، ویَحسِمُ الصَّفرَةَ ، ویَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ویُصَفِّی الذِّهنَ ، ویُجَوِّدُ الحِفظَ إذا کانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّکَرِ؛ در عسل ، درمان هر دردی است. هر کس ناشتا یک قاشق عسل بخورد ، این عسل ، بلغم را پایان می‌دهد ، صفرا را فرو می‌نشانَد ، مانع از تلخه سیاه (سودا) می‌شود و ذهن را صفا می‌بخشد ، و اگر که همراه با کُندُر خورده شود ، حافظه را نکو می‌سازد. الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 346 و بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 293 ، حدیث 16 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : ثَلاثٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویَذهَبنَ بِالبَلغَمِ : قِراءَةُ القُرآنِ ، وَالعَسَلُ ، وَاللُّبانُ . سه چیز ، حافظه را افزون می‌کند و بلغم را از میان می‌بَرَد: قرائت قرآن ، عسل و کُندُر. بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 290 ، حدیث 3 ******* عن أبی سعید الخدریّ : جاءَ رَجُلٌ إلَی النَّبِیِّ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فَقالَ : إنَّ أخِی استَطلَقَ بَطنُهُ . فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : (اِسقِهِ عَسَلاً ) فَسَقاهُ ، ثُمَّ جاءَهُ فَقالَ : إنّی سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا . فَقالَ لَهُ : ثَلاثَ مَرّاتٍ . ثُمَّ جاءَ الرّابِعَةَ فَقالَ : (اِسقِهِ عَسَلاً ) . فَقالَ : لَقَد سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا . فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : (صَدِّقِ اللّه‌َ وکَذِّب بَطنَ أخیک) فَسَقاهُ فَبَرَأ ؛ به نقل از ابوسعید خُدْری: مردی نزد پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم آمد و گفت : برادرم به اسهال مبتلا شده است . پیامبر صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند : (به او عسل بنوشان) . وی به او عسل نوشاند و دیگر بار نزد پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم آمد و گفت: به وی خوراندم ؛ امّا بر اسهال وی افزود . او سه بار مراجعه کرد و همین را گفت و پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم نیز سخن پیشین را به او فرمودند . برای چهارمین بار ، به حضور رسید و پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند:(به او عسل بنوشان) . گفت : به او خورانده‌ام ؛ امّا فقط بر اسهالش افزوده است . پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم فرمودند: (سخن خدایت را باور بدار و شکم برادر خویش را باور مَدار) . پس ، آن مرد دیگر بار به او عسل خورانید و او نیز بهبود یافت . صحیح مسلم ، جلد 4 ، صفحه 1736 ، حدیث 91 و بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 295 ، حدیث 20 ******* عن عبد الرحمن بن الجهم : شَکا ذَریحٌ المُحارِبیُّ قَراقِرَ فی بَطنِهِ إلی أبی عَبدِاللّه‌ِ علیه‌السلام ، فَقالَ : أتوجِعُکَ؟ قالَ : نَعَم . قالَ : ما یَمنَعُکَ مِنَ الحَبَّةِ السَّوداءِ وَالعَسَلِ لَها؛ به نقل از عبد الرحمان بن جَهْم: ذریح محاربی ، نزد امام صادق علیه‌السلام ، اظهار کرد که شکم وی غُرغُر می‌کند . امام پرسیدند: (آیا درد هم داری؟) . گفت : آری. فرمودند: (چرا برای درمان آن ، از سیاه‌دانه و عسل ، بهره نمی‌جویی؟) . طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 100 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 177 ، حدیث 13 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : ما لِلنَّفساءِ عِندی شِفاءٌ مِثلُ الرُّطَبِ ، وما لِلمَریضِ مِثلُ العَسَلِ ؛ نزد من برای زن تازه‌زا ، درمانی همانند خرما و برای بیمار، درمانی همانند عسل وجود ندارد . کنز العمّال ، جلد 10 ، صفحه 44 ، حدیث 28279 ******* امام علی علیه‌السلام : العَسَلُ فیهِ شِفاءٌ ؛ در عسل ، درمان است . المحاسن ، جلد 2 ، صفحه 300 ، حدیث 1991 ******* امام علی علیه‌السلام : مَا استَشفَی المَریضُ بِمِثلِ شُربِ العَسَلِ ؛ بیمار ، به چیزی همانند خوردن عسل ، درمان نجسته است . الکافی ، جلد 6 ، صفحه 332 ، حدیث 5 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : نِعمَ الشَّرابُ العَسَلُ ؛ یَرعَی القَلبَ ، ویُذهِبُ بَردَ الصَّدرِ ؛ عسل ، چه خوب نوشیدنی‌ای است! قلب را مراقبت می‌کند و سردیِ سینه را از میان می‌برد . مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1168 ******* پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم : العَسَلُ شِفاءٌ ؛ یَطرُدُ الرّیحَ وَالحُمّی ؛ عسل ، شفایی است که باد و تب را دور می‌کند . بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 294 ، حدیث 19 ******* امام کاظم علیه‌السلام : مَن تَغَیَّرَ عَلَیهِ ماءُ الظَّهرِ ، فَإِنَّهُ یَنفَعُ لَهُ اللَّبَنُ الحَلیبُ ، وَالعَسَلُ ؛ هر کس آب کمرش بر وی دیگرگون شود ، شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است . الکافی ، جلد 6 ، صفحه 337 ، حدیث 8 ******* امام رضا علیه‌السلام : مَن أرادَ دَفعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛ هر که می‌خواهد در همه زمستان از سرماخوردگی دور بماند ، هر روز ، سه لقمه شهد بخورد . طبّ الإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 37 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 324 ******* امام هادی علیه‌السلام: لَمّا سُئِلَ عَنِ الحُمَّی الغِبِّ الغالِبَةِ: یُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونیزُ ، ویُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعقاتٍ ؛ فَإِنَّها تَنقَلِعُ ، وهُمَا المُبارَکانِ ، قالَ اللّه‌ُ تَعالی فِی العَسَلِ : ( یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ) ؛ هنگامی که درباره تبِ پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند: قدری عسل و شونیز (سیاه‌دانه) ، برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود . در این صورت ، تب ، ریشه‌کن خواهد شد ، و این هر دو ، مبارک هستند . خداوند متعال ، درباره عسل فرموده است : (از درونِ [شکم] آن (زنبور) ، شهدی که به رنگ‌های گوناگون است ، بیرون می‌آید . در آن ، برای مردم ، درمانی است) . طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 51 عن أبی جعفر ، بحارالأنوار ، جلد 62 ، صفحه 100 ، حدیث 23
عنوان سوال:
عسل چه خواصی دارد؟
پاسخ:
امام علی علیه‌السلام :
العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ ، ویَجلُو القَلبَ ؛
عسل ، شفای هر بیماری‌ای است و بیماری‌ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می‌کند و دل را جلا می‌دهد.
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 359 ، حدیث 1172
*******
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
مَن أرادَ الحِفظَ ، فَلیَأکُلِ العَسَلَ ؛
هر کس حافظه می‌خواهد ، عسل بخورد.
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1167
*******
امام رضا علیه السلام:
فِی العَسَلِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ . مَن لَعِقَ لعقَةَ عَسَلٍ عَلَی الرّیقِ یَقطَعُ البَلغَمَ ، ویَحسِمُ الصَّفرَةَ ، ویَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ویُصَفِّی الذِّهنَ ، ویُجَوِّدُ الحِفظَ إذا کانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّکَرِ؛
در عسل ، درمان هر دردی است. هر کس ناشتا یک قاشق عسل بخورد ، این عسل ، بلغم را پایان می‌دهد ، صفرا را فرو می‌نشانَد ، مانع از تلخه سیاه (سودا) می‌شود و ذهن را صفا می‌بخشد ، و اگر که همراه با کُندُر خورده شود ، حافظه را نکو می‌سازد.
الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 346 و بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 293 ، حدیث 16
*******
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
ثَلاثٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویَذهَبنَ بِالبَلغَمِ : قِراءَةُ القُرآنِ ، وَالعَسَلُ ، وَاللُّبانُ .
سه چیز ، حافظه را افزون می‌کند و بلغم را از میان می‌بَرَد: قرائت قرآن ، عسل و کُندُر.
بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 290 ، حدیث 3
*******
عن أبی سعید الخدریّ :
جاءَ رَجُلٌ إلَی النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله و سلّم فَقالَ : إنَّ أخِی استَطلَقَ بَطنُهُ .
فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله و سلّم : (اِسقِهِ عَسَلاً ) فَسَقاهُ ، ثُمَّ جاءَهُ فَقالَ : إنّی سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا .
فَقالَ لَهُ : ثَلاثَ مَرّاتٍ .
ثُمَّ جاءَ الرّابِعَةَ فَقالَ : (اِسقِهِ عَسَلاً ) .
فَقالَ : لَقَد سَقَیتُهُ فَلَم یَزِدهُ إلاَّ استِطلاقا .
فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله و سلّم : (صَدِّقِ اللّه‌َ وکَذِّب بَطنَ أخیک) فَسَقاهُ فَبَرَأ ؛
به نقل از ابوسعید خُدْری: مردی نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت : برادرم به اسهال مبتلا شده است .
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : (به او عسل بنوشان) .
وی به او عسل نوشاند و دیگر بار نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت: به وی خوراندم ؛ امّا بر اسهال وی افزود .
او سه بار مراجعه کرد و همین را گفت و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نیز سخن پیشین را به او فرمودند . برای چهارمین بار ، به حضور رسید و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:(به او عسل بنوشان) . گفت : به او خورانده‌ام ؛ امّا فقط بر اسهالش افزوده است .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: (سخن خدایت را باور بدار و شکم برادر خویش را باور مَدار) .
پس ، آن مرد دیگر بار به او عسل خورانید و او نیز بهبود یافت .
صحیح مسلم ، جلد 4 ، صفحه 1736 ، حدیث 91 و بحارالأنوار ، جلد 66 ، صفحه 295 ، حدیث 20
*******
عن عبد الرحمن بن الجهم :
شَکا ذَریحٌ المُحارِبیُّ قَراقِرَ فی بَطنِهِ إلی أبی عَبدِاللّه‌ِ علیه‌السلام ، فَقالَ : أتوجِعُکَ؟
قالَ : نَعَم .
قالَ : ما یَمنَعُکَ مِنَ الحَبَّةِ السَّوداءِ وَالعَسَلِ لَها؛
به نقل از عبد الرحمان بن جَهْم: ذریح محاربی ، نزد امام صادق علیه‌السلام ، اظهار کرد که شکم وی غُرغُر می‌کند . امام پرسیدند: (آیا درد هم داری؟) .
گفت : آری.
فرمودند: (چرا برای درمان آن ، از سیاه‌دانه و عسل ، بهره نمی‌جویی؟) .
طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 100 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 177 ، حدیث 13
*******
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
ما لِلنَّفساءِ عِندی شِفاءٌ مِثلُ الرُّطَبِ ، وما لِلمَریضِ مِثلُ العَسَلِ ؛
نزد من برای زن تازه‌زا ، درمانی همانند خرما و برای بیمار، درمانی همانند عسل وجود ندارد .
کنز العمّال ، جلد 10 ، صفحه 44 ، حدیث 28279
*******
امام علی علیه‌السلام :
العَسَلُ فیهِ شِفاءٌ ؛
در عسل ، درمان است .
المحاسن ، جلد 2 ، صفحه 300 ، حدیث 1991
*******
امام علی علیه‌السلام :
مَا استَشفَی المَریضُ بِمِثلِ شُربِ العَسَلِ ؛
بیمار ، به چیزی همانند خوردن عسل ، درمان نجسته است .
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 332 ، حدیث 5
*******
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
نِعمَ الشَّرابُ العَسَلُ ؛ یَرعَی القَلبَ ، ویُذهِبُ بَردَ الصَّدرِ ؛
عسل ، چه خوب نوشیدنی‌ای است! قلب را مراقبت می‌کند و سردیِ سینه را از میان می‌برد .
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 358 ، حدیث 1168
*******
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
العَسَلُ شِفاءٌ ؛ یَطرُدُ الرّیحَ وَالحُمّی ؛
عسل ، شفایی است که باد و تب را دور می‌کند .
بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 294 ، حدیث 19
*******
امام کاظم علیه‌السلام :
مَن تَغَیَّرَ عَلَیهِ ماءُ الظَّهرِ ، فَإِنَّهُ یَنفَعُ لَهُ اللَّبَنُ الحَلیبُ ، وَالعَسَلُ ؛
هر کس آب کمرش بر وی دیگرگون شود ، شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است .
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 337 ، حدیث 8
*******
امام رضا علیه‌السلام :
مَن أرادَ دَفعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛
هر که می‌خواهد در همه زمستان از سرماخوردگی دور بماند ، هر روز ، سه لقمه شهد بخورد .
طبّ الإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 37 و بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 324
*******
امام هادی علیه‌السلام:
لَمّا سُئِلَ عَنِ الحُمَّی الغِبِّ الغالِبَةِ: یُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونیزُ ، ویُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعقاتٍ ؛ فَإِنَّها تَنقَلِعُ ، وهُمَا المُبارَکانِ ، قالَ اللّه‌ُ تَعالی فِی العَسَلِ : ( یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ) ؛
هنگامی که درباره تبِ پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند: قدری عسل و شونیز (سیاه‌دانه) ، برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود . در این صورت ، تب ، ریشه‌کن خواهد شد ، و این هر دو ، مبارک هستند . خداوند متعال ، درباره عسل فرموده است : (از درونِ [شکم] آن (زنبور) ، شهدی که به رنگ‌های گوناگون است ، بیرون می‌آید . در آن ، برای مردم ، درمانی است) .
طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 51 عن أبی جعفر ، بحارالأنوار ، جلد 62 ، صفحه 100 ، حدیث 23
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا دادن شکر به زنبور عسل برای تولید عسل بیشتر جایز است؟
- [آیت الله علوی گرگانی] در کندوی زنبور عسل جاشکری که در وسط شانههای عسل قرار دارد در آن فضله موش مشاهده میگردد در نتیجه آن شکر مایع موجود نجس می‌باشد و زنبورها آن شکر نجس را با عسل مخلوط میکنند و قسمتی را هم خود مصرف میکنند و هم چنین آب نجس را از بیرون به کندو برای درست کردن عسل میآورند حکم آن عسل چیست؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] وقتی عسل را جدا می کنیم فقط عسل و موم جدا می شود و کندو می ماند که بعضی افراد همان کندو را هم که پر از نوزاد زنبور عسل است را می خورند؟
- [سایر] ناشتا خوردن عسل چگونه است؟
- [سایر] کرفس چه خواصی دارد؟
- [سایر] کاهو چه خواصی دارد؟
- [سایر] قارچ چه خواصی دارد؟
- [سایر] تره چه خواصی دارد؟
- [سایر] برنج چه خواصی دارد؟
- [سایر] مویز چه خواصی دارد؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر مو و عرق و آب دهان مسلمانی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد اشکال ندارد، همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [آیت الله بروجردی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، اشکال ندارد و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [آیت الله خوئی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، اشکال ندارد. و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد؛ اشکال ندارد و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد اشکال ندارد و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [امام خمینی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، اشکال ندارد. و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر مو، عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد و یا مروارید و موم و عسل همراه او باشد، اشکال ندارد.
- [آیت الله سیستانی] اگر مو و عرق ، و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد ، اشکال ندارد ، و همچنین جایز است با مروارید و موم و عسل نماز بخواند .
- [آیت الله نوری همدانی] اگر مو و عرق و آب دهان کسی بر بدن یا لباس نماز گزار باشد اشکال ندارد . و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد .
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر مو و عرق و اب دهان یا بینی کسی بر بدن یا لباس نمازگزار باشد اشکال ندارد و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد