امام باقر علیه‌السلام :
قالَ رسولُ‌اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم لَمّا حَضَرَ شَهرُ رَمَضانَ وذلکَ لثَلاثٍ بَقِینَ مِن شَعبانَ قالَ لبِلالٍ : نادِ فی الناسِ ، فَجُمِعَ الناسُ ثُمّ صَعِدَ المِنبَرَفَحَمِدَ اللّه‌َ وأثنی علَیهِ ثُمّ قالَ : أیُّها الناسُ ، إنَّ هذا الشَّهرَ قد حَضَرَکُم وهُو سَیِّدُ الشُّهُورِ ، فیهِ لیلةٌ خَیرٌ مِن ألفِ شَهرٍ ، تُغلَقُ فیهِ أبوابُ النِّیرانِ وتُفتَحُ فیهِ أبوابُ الجِنانِ ، فَمَن أدرَکَهُ فلَم یُغفَرْ لُهُ فَأبعَدَهُ اللّه‌ُ ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم سه روز مانده از ماه شعبان ، به بلال دستور می‌داد در میان مردم جار بزند . پس مردم را جمع می‌کرد و بر منبر می‌رفت و حمد و ثنای خدا می‌گفت و می‌فرمود : ای مردم ! همانا این ماه به شما روی آورده و آن سروَر همه ماههاست . در آن شبی وجود دارد که از هزار ماه بهتر است . در این ماه درهای دوزخ بسته و درهای بهشت گشوده شود . هر که این ماه را دریابد و آمرزیده نشود خداوند او را (از رحمت خود) دور گرداند .
أمالی الصدوق : 56 / 2
