آیا حدیثی وجود دارد که اگر کسی نام امام حسین علیه السلام را شنید، باید گریه کند؟

چنین حدیثی را پیدا نکردیم ،‌ اما روایاتی با این مضمون وجود دارد که ممکن است افرادی با استفاده از همین روایات نتیجه بگیرند که باید با شنیدن نام امام حسین علیه السلام گریه کرد:
1 – روای می گوید محضر مبارک امام صادق(ع) بودیم، پس نام‌ امام‌ حسین(علیه السلام) و قاتلش برده شد، حضرت گریستند و ما نیز گریستیم. امام(ع) سر مبارک شان را بلند کرده و فرمودند: (حضرت امام حسین(ع) فرمودند: من کشته اشک هستم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه می‌گرید).[1]
2 - در پیش ائمه(ع) همین که نامی از امام حسین(ع) به میان می­آمد گریه می­کردند: چنانکه هرگز در هیچ روزی نام‌ امام‌ حسین(ع) نزد امام جعفر صادق(ع) برده نمی­شد که آن حضرت تا شب تبسمی نماید.
آن بزرگوار می­فرمود: (امام حسین سبب اشک هر مؤمنی می­باشد).[2]
3- امام رضا(ع) می­فرماید: (فَعَلَی‌ مِثْلِ‌ الْحُسَیْنِ‌ فَلْیَبْکِ‌ الْبَاکُونَ‌ فَإِنَّ الْبُکَاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام)[3]‌ ؛‌ )پس گریه‌کنندگان‌ باید بر شخصی مثل حسین(ع)‌ گریه کنند، زیرا گریه برای آن حضرت باعث آمرزش گناهان بزرگ خواهد شد).
چنین نیست که هنگام ذکر نام امام حسین(ع) حتماً باید گریه کرد، بلکه منظور این است که نکند کسی گریه کردن بر امام حسین را کاملاً کنار بگذارد، چنانکه برخی که به ظاهر ادّعای روشنفکری دارند، گریه بر امام حسین را کاری بیهوده تلقّی می­کنند، غافل از آن که، گریه بر امام حسین آثار و برکات روحی و معنوی، دنیوی و اُخروی فراوانی دارد که خود را از آن محروم کرده­اند .
در دعای شریف ندبه می­خوانیم: (فَعَلَی الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ‌ النَّادِبُونَ‌ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتَدُرَّ الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَعِجَّ الْعَاجُّون) ‌[4] ؛ (پس باید بر پاکان اهل­بیت محمّد و علی(صلی الله علیهما و آلهما) گریه­کنندگان گریه کنند و برای ایشان ندبه­کنندگان ندبه کنند و برای مثل آن بزرگواران باید اشک از دیدگان بارید و باید فریادزنندگان فریاد زنند و ضجّه­کشان ضجّه کشند).

پی نوشتها:
[1] . ابن قولویه، جعفر ؛ کامل الزیارات، ترجمه :‌ محمد جواد ذهنی تهرانی ، انتشارات پیام حق - تهران، چاپ اول، 1377 ه . ش ،‌ ص355
[2] . مجلسی، محمد باقر؛‌ زندگانی حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام (ترجمه جلد 44 بحار الأنوار) ،‌ ترجمه :‌محمد جواد نجفی، اسلامیه، تهران، چاپ دوم، 1362 ه . ش ، ص301
[3] . مجلسی ، محمد باقر ؛ بحار الأنوار،، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403 ه . ق،‌ ج‌44 ، ص284
[4] . بحار الأنوار، پیشین ، ج‌99 ، ص107
منبع: اندیشه قم