امام حسین(ع) مظهرمحبت خدای مهربان ،نسبت به مردم است ولذا تا آخرین لحظات عمر شریفش برای هدایت مردم تلاش می کرد و همیشه سفارش احسان ومدارا با مردم را می نمود،
د رادامه چند حدیث از کلمات نورانی آن امام بزرگوار را نقل می‌کنیم و برای آشنایی بیشتر می‌توانید به منابع حدیثی مثل فرهنگ جامع سخنان امام حسین مراجعه نمایید:
هان ای مردم! در اخلاق شایسته و والا با هم رقابت کنید و درسودهای معنوی و بهشتی، از هم پیشی گیرید؛ مپسندید آن کار نیکی را که درآن، شتاب ننموده اید. سپاس (خداوندی را ازراه کامیابی، درانجام کارنیک) به دست آورید. سرزنش (او را)با سهل انگاری، (در انجام عمل صالح) مجویید.پس هرقدر، آدمی به کسی احسانی کرده باشد که او به سپاس آن برنخیزد (سپاس گذاری نکند)، سرانجام خدا، با پاداش خود، به سود او خواهد بود (خدا پاداش خواهد داد)؛ زیرا عطای او ،باشکوه تر و پاداش او، باعظمت تر است.
بدانید این که مردم، درنیازهای خود به شما رو می آورند،از نعمت های خدا برشماست؛ از نعمت های الهی ،دلتنگی (وبی حوصلگی ) نشان ندهید که به غضب های او،تبدیل شوند.
بدانیدکه هرکار نیکی، سپاسی را بهره می دهد و پاداشی را از پی می آورد؛ چنانکه (می توانستید) کارنیک را مجسم بنگرید، آن را در چهره انسانی نیکو و زیبا می دیدید که ناظران (نگاه کنندگان) را، مسرت بخشد (خوش حال کند) واگر فرومایگی (بد کرداری) را مجسّم می دیدید، آن را زشت و مسخ شده می نگریستید که دلها ازآن،می رمد و چشم ها از (نفرت دیدن) آن، فرو می افتد.
هان ای مردم!هرکس که بخشش کرد،سروری یافت وهرکس که بخل ورزید،فرومایه شد.همانا بخشنده ترین مردم،کسی است که با ناامیدی(ازعوض-یعنی بدون چشم داشت)،بخشش کند وبا گذشت ترین مردم ،کسی است که ازروی توانمندی(درحال قدرت)،عفو کند. به راستی که صله رحم کننده ترین مردم، کسی است که با آن کس که از او بریده ،ارتباط برقرار کند...پس هرکس برای برادر دینی خود، درانجام خیری شتاب ورزد(به اونیکی کند)،آن را در فردای قیامت که بر او وارد می شود، می یابد(خدا پاداش آ ن را درقیامت می دهد) وهرکس که درخیر رسانی به برادر دینی خود، خشنودی خدارا قصد نموده باشد، خدا پاداش آن را هنگام نیازمندیش، عطا فرماید وازگرفتاری های دنیای او،بیشتر ازاندازه احسانش برطرف فرماید.
وهرکس که عقده دل مومنی رابگشاید،خداوند اندوه دنیا وآخرت اورا برطرف کند.هرکس که نیکی کند،خدا به اونیکی می کند وخدا نیکو کاران رادوست می دارد.[1]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1-فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)،تألیف جمعی ازنویسندگان،ترجمه علی مؤیدی.
2-دانشنامه امام حسین(ع)،تألبف محمدی ری شهری ودیگران.
پی نوشت:
[1]-اربلی ،کشف الغمه،ج2،ص29؛مجلسی،بحارالانوار،ج78،ص121،ح4؛سید محسن امین،اعیان الشیعه،ج1،ص620.
منبع: اندیشه قم
