با سلام. در قرآن خطوط کلی ترسیم شده و به کفته خود قرآن مفسر قرآن یعنی پیامبر اکرم جزئیات آن را بیان می کنند : (انا انزلنا الیک الذکر لتبین للناس مانزل الیهم) ، ما قرآن را بر تو نازل کردیم تا تو برای آنان تفسیر و تبیین کنی) بر این اساس اولا: آیاتی در قرآن در زمینه قیام حضرت آمده است مانند : ( و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین سوره قصص/4 ) و ( و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون سوره انبیا /105 ) ، ( وعد الله الذین آمنوا … لیستخلفنهم فی الارض… سوره نور /54 ) . که ما به شرح آیه اخیر می پردازیم: ((وعد الله الذین آمنوا منکم وعملوا الصالحات لیستخلفنّهم فی الأرض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنّنّ لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدّلنّهم من بعد خوفهم أمناً یَعْبُدُونَنی لایشرکون بی شیئاً))نور: 55.این آیه‌ی شریف، آیه‌ای است که هم در زمان پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله آثار بسیار مهمّی داشت و هم در زمان‌های دیگر تا زمان ظهور حضرت مهدی، ارواحنافداه، آثار مهمّی دارد. ما، از پدران و مادران مسلمان متولّد شده‌ایم و اسلام را ارزان به دست آورده‌ایم و نمی‌دانیم چه اندازه برای اسلام زحمت کشیده شد و چه خون‌های پاکی ریخته شد و چه زجرها و چه آوارگی‌ها و چه مشکلات عظیم دیگر، تحمّل شده است، تا اسلام به دست ما رسیده است! بسیاری از مفسّران شیعه و اهل سنّت، در شأن نزول این آیه، نقل کرده‌اند: هنگامی که مسلمانانِ مهاجر، از مکّه به مدینه آمدند، گروه نسبتاً محدودی از مردم مدینه، به آنان پیوستند. جمعیّت مشرک عرب، از مناطق مختلف، احساس خطر کردند. پیغمبر و یاران‌اش به جمعی از انصار، در مدینه، پیوستند. آنان می‌دانستند که ممکن است مشکلات عظیمی برای‌شان ایجاد شود. تعبیر روایات، این است که از همه جا، برای نابودی اسلام هجوم آوردند. کار به آن‌جا رسید که مسلمانان، در آماده باش کامل بودند؛ یعنی، شب و روز، اسلحه را از خود دور نمی‌کردند. شب که می‌خوابیدند، خواب درستی نداشتند - زیرا با لباس جنگ می‌خوابیدند - و صبح که برمی‌خاستند، به صورت آماده‌باش بودند. یک‌روز، دو روز، یک هفته و...، شاید قابل تحمّل باشد، امّا آماده باش مستمر، کار بسیار مشکلی است. لذا، شاید خدمت پیامبر رسیدند و عرض کردند: ((یا رسول الله! تا چه زمانی این حالت ادامه دارد؟ چه وقت در امن و امان زندگی خواهیم کرد؟ چه زمانی، اسلام، به عنوان آیینِ پابرجا در این منطقه، حاکم میشود؟)). در پاسخ، این آیه‌ی شریف نازل شد و بشارت داد. در واقع، این آیه، یکی از پیشگویی‌ها درباره‌ی مسلمانان آغاز اسلام است. این آیه، به صراحت می‌گوید، خداوند، به کسانی که ایمان و عمل صالح دارند چهار وعده داده است: 1- ((لیستخلفنهم فی الأرض)): یعنی، حاکمیّت در روی زمین پیدا خواهند کرد.2- ((لیمکننّ لهم دینهم الذی ارتضی لهم)): تمکین، در اینجا، به معنای استقرار و پا برجایی است؛ یعنی، طوری است که نمی‌شود آن را تکان داد. قرآن، وعده داد، در آینده‌ای نزدیک، ایمان و اسلام، در این سرزمین استقرار پیدا کند. 3- ((ولیبدلنّهم من بعد خوفهم أمناً)): این حالت ترس و وحشت، از میان می‌رود و امنیّت و آرامش، جای آن را خواهد گرفت. 4- ((یعبدوننی لایشرکون بی شیئا)): همه‌ی این‌ها مقدمه است برای این که خالصانه، خداوند عبادت شود و شرک و کفر و نفاق، محو و نابود گردد.موفق باشید.
