با سلام خواهرخوبم فرزندان شما در سنین بزرگسالی هستند و مسلما نمی توان در مورد تغییر عادات انها با زور و اجبار رفتار کرد و یا برای آنها برنامه ریزی های مستقیم داشت . بلکه استفاده از روش های غیر مستقیم بیشتر پاسخ گو خواهد بود . پیش از هر چیز بهتر است اوقات فراغت انها را پر کنید . انها را به سمت مشغله های مفید و رسیدگی به علاقمندی ها مانند هنر و ورزش و ... سوق دهید هر چه زمان خالی و بیکاری بیشتری داشته باشند بیشتر به سمت این گونه فعالیت ها سوق پیدا می کنند . در وهله بعد سعی کنید به هر یک مسئولیت هایی را در خانه واگذار کنید . البته این ایفای مسئولیت باید در جمع خانوادگی و به صورت دوستانه باشدو احساس نکنند اجبارا و از روی لجاجت و ... صورت گرفته . در یک گفتگوی خانوادگی این نوع قرار ها گذاشته شود . تفریح های خانوادگی داشته باشید . از طرف پدر و یا یک نیروی مقتدر "اقتدار به معنای پرخاشگر و یا دیکتاتور و یا خشن نیست " که هم تاثیر گذار است و هم قادر است منبع رهبری در خانواده باشد کمک بگیرید تا وضعیت درسی آنها را دنبال کند و با گفتگو با انها در مورد اینده با کمک خود انها هدف گذاری کند . باید انها را به هدفمندی تشویق کنید . و این موضوع با دستور و امر و نهی درست نمی شود . بلکه با تفکر در مورد اینده و تامل در مورد پیشرفت ها و موفقیت ها و زمینه سازی برای رسیدن به ارزوها و خواسته هاشون محقق میشود . در نظر داشته باشید حمایت بی حد و حصر موجب می شود تا فرزندان ما مسئولیت پذیری را از یاد ببرند . از سنی به بعد باید کمی آن ها را به سمت استقلال و مسئولیت پذیری سوق دارد . وقتی احساس کمبودی نباشد نیازی به تلاش برای استقلال و برنامه ریزی نمی بینند . دقت کنید منظور از اعتدال در حمایت ، کمبودو محرومیت عاطفی و محبت در خانواده نیست . همه چیز باید حساب شده انجام شود .
