ازدواج
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
همسر شهیدی که یک پسر دارد پس از گذشتن چند سالی ازدواج کرده است، پدر شهید می گوید: من به عنوان ولیّ نمی گذارم نوه ام در خانه بیگانه بماند چون من وظیفه دارم او را پرورش دهم و فعلا این پسر بچه 5 ساله است، مادرش می گوید: من به عنوان مادر، او را پرورش می دهم، از نظر اسلام کدام یک مقدّم هستند؟
در مورد نگهداری بچه و پرورش او تا زمان بلوغ، مادر بچه بر جدّ او مقدّم است حتّی در صورتی که شوهر کند، ولی در مساله ولایت بر اموال حق با جدّ است و مادر ولایتی بر اموال کودک ندارد.
در مورد نگهداری بچه و پرورش او تا زمان بلوغ، مادر بچه بر جدّ او مقدّم است حتّی در صورتی که شوهر کند، ولی در مساله ولایت بر اموال حق با جدّ است و مادر ولایتی بر اموال کودک ندارد.
عنوان سوال:
همسر شهیدی که یک پسر دارد پس از گذشتن چند سالی ازدواج کرده است، پدر شهید می گوید: من به عنوان ولیّ نمی گذارم نوه ام در خانه بیگانه بماند چون من وظیفه دارم او را پرورش دهم و فعلا این پسر بچه 5 ساله است، مادرش می گوید: من به عنوان مادر، او را پرورش می دهم، از نظر اسلام کدام یک مقدّم هستند؟
پاسخ:
در مورد نگهداری بچه و پرورش او تا زمان بلوغ، مادر بچه بر جدّ او مقدّم است حتّی در صورتی که شوهر کند، ولی در مساله ولایت بر اموال حق با جدّ است و مادر ولایتی بر اموال کودک ندارد.
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [سایر] اگر از متعه فرزندی حاصل شود، مادر او حقی از این فرزند ندارد، در صورتی که در ازدواج کسی نمی تواند به زور فرزند را از مادرش جدا کند و مادر وظیفه بزرگ کردن فرزند را به عهده دارد. آنچه که مسلم است این است که بالاخره این فرزند مال پدر است. حال به نظر شما آیا این عاقلانه و منطقی است که یک فرزندی از رابطه ای صرفا موقت به وجود بیاد و بچه ای باشد که مادر ندارد؟ یا حتی بالعکس و یا با سپردن او به پرورشگاه، هم از نعمت پدر محروم باشد و هم از نعمت مادر؟ بچه ای که از یک رابطه موقت به صورت ناخواسته به دنیا می آید چه جایگاهی در اجتماع دارد. بچه ای که مادرش را هیچ وقت نمی شناسد خوب است!؟ بچه ای که از متعه به دنیا می آید مسلماً ناخواسته بوده و زاده یک رابطه موقت! و این تا آخر عمرش روی پیشانیش میماند! ما خودمون رو بگذاریم به جای چنین بچه ای! چه حسی به ما دست خواهد داد؟ می دانم که قبل از ازدواج می شود شرط برای بچه دار نشدن تعیین کرد. اما به هر حال این موضوعی هست که وجود دارد و قابل انکار نیست. در ضمن ممکن است که طرفین شرط بچه دار نشدن را بکنند. اما اگر بر حسب اتفاق بعد از عده نگه داشتن آن خانم، باز هم بچه ای به وجود آمد، چکار باید کرد؟ فقط مسئله حضانت و سرپرستی و ارث و نفقه و... که مطرح نیست. بحث این است که این بچه به هر حال یک انسان است که باید در آینده در اجتماع زندگی کند. چه حس و تصوری به او دست خواهد داد؟
- [سایر] دختری 25 ساله مدت 1 سال است که از شوهرش جداشده است - با توافق و قبول اشتباه توسط همسر قبلیش - اکنون 5 ماهی می شود که یکی از هم دانشگاهی های قدیمیش ابتدا توسط مادر و سپس خودش با این خانم در تماسند تا نظر او را برای ازدواج جلب کنند. اما این پسر از خانواده ای است که به اصول دینی؛ مثل حجاب نماز و محرم نامحرمی پایبند نیستند و حتی گاهی مشروب می خورند. اما دختر با این که حجاب خیلی خوبی ندارد، اما اهل نماز و قرآن است و خانواده مسلمانی دارد. این پسر اعتراف کرده که از15 سالگی با دخترها ارتباط داشته است. پدر این دختر فوت کرده و مادرش نمی داند چه کند. آیا این ازدواج به صلاح است؟ البته پسر گفته به خاطر دختر حاضر به خواندن نماز است، اما آیا اعتمادی به حرف او بعد از این همه سال تربیت در چنین خانواده ای است؟ لطفا به مادری نگران کمک کنید درضمن این خانم خواستگاران دیگری نیز دارد که به خاطر این پسر ندیده رد می کند.
- [سایر] سلام اقای مرادی تولدتان مبارک امیدوارم همیشه موفق باشید من خواهری دارم که 7 سال است ازدواج کرده است و در تهران زندگی می کند شوهر او خیلی تحت تاثیر مادرش است بعد از 5 سال تازه توانسته اند جدا شوند و زندگی مستقلی را شروع کنند با اینکه مادر شوهرش هر سال به مکه می رود و نماز شبش ترک نمی شود اما خواهرم را خیلی اذیت می کند و از احساسات یک دختر ساده ی شهرستا نی سوء استفاده می کنند ونمی گذارد خواهر من بچه دار شود شوهر او همیشه طرف داری از مادرش می کند از شما خواهش می کنم ما را راهنمایی کنید وپاسختان را برایم میل کنید به نظر شما این مکه رفتن ها درست است پدر و مادر من حتی جرات نمی کنند به خا نه ی خواهرم بروند.
- [سایر] سلام چند وقتیه که برای یکی از دوستام مشکلی پیش اومده و ازم خواسته که کمکش کنم موضوع ، اختلاف پدر و مادرش هست. اون میگفت که وقتی پدر مادرم با هم هستن ، با همدیگه خوبن اما وقتی یه نفر(یکی از آشناهای دو طرف) میاد زیراب یکی(پدر یا مادر) رو میزنه، بهم میریزن و میوفتن به جون هم! به گفته دوستم، معمولاً پدرش زودتر ناراحت میشه و دعوا رو اون شروع میکنه. معمولاً توی یه ماه 3-4 باری به جون هم میوفتن. خوشبختانه کمتر پیش اومده که دعواشون به کتک کاری بکشه! ناگفته نمونه که رفیقم و پدرش سابقه بیماری قلبی دارن و هر دوشون یه باری عمل قلب داشتن. در ضمن خانواده رفیقم (یه دختر 23 ساله هست که یه پسر 1ساله داره و خونشون کناره خونه پدر-مادرش هست) و (یه دختر 16 ساله که رفیق بنده هست) و (یه پسر 16 ساله داشتن که 4 سال پیش تو تصادف فوت کرد) هستن. و بنده 17 سالمه. تنها راهی که به ذهن من رسید برای حل این مشکل ، صحبت کردن با فرد خاطی(جناب زیراب زن! ) با لحنی نسبتاً تند هست که احتمال میدم در حضور خونواده یا همسر-شوهر خودش باشه بهتر اثر کنه ، هست. البته این راهی بود که به ذهن من خطور کرده. به نظر شما برای این که تنش بین این خونواده کمتر بشه، چیکار باید کرد؟؟؟ در ضمن اگه سوالم تکراری هست لطف کنید کد یه سوال مشابه رو بدید. ممنون میشم برای حل این مشکل دوستم کمکش کنید
- [سایر] در یک حادثه رانندگی بین خودروی سمند و پژو 405 8 نفر فوت گشته اند به شرح ذیل: الف:خودروی سمند با 4 نفر سرنشین که راننده ودخترش و پسرش فوت نموده و همسرش از لحظه تصادف (24/12/85) تا این لحظه در کما بسر می برد و ضریب هوشی حدود 5-6 واز نظر روان شناس پزشک قانونی سفیه می باشد. راننده این خودرو برادر این جانب بوده است. ب: خودروی پژو 5 نفر کشته و مقصر می باشد. پ: ظاهرا پدر و دختر پس از چند دقیقه فوت می نمایند و مادر و پسر توسط آمبولانس از محل تصادف با فاصله زمانی حدود یک ساعت به بیمارستان منتقل می شوند و پسر در بین راه در آمبولانس فوت می کند. ت:با توجه به نظریه پزشکی قانونی زمان دقیق فوت پسر مشخص نیست. توضیح حکم دادگاه: "همسر مرحوم 4/1 سهم الارث واز باقیمانده 3/2 به پدر مرحوم و3/1 به مادر مرحوم." سؤال: خانواده همسر مرحوم (که در کما بسر می برد) به استناد اینکه فرزند در بین راه به بیمارستان فوت نموده لذا به حکم صادره اعتراض دارند که سهم پسر به مادر می رسد. 1. آیا حکم صادره صحیح است؟ 2. اگر حکم صحیح نمی باشد تقسیم سهم الارث از نظر شما باید چگونه باشد؟ 3. با توجه به احکام اسلام آیا این خانواده می توانند اعتراضی داشته باشند؟ (نسبت به زنده بودن پسر بعد از پدر) 4. وضعیت اینجانب که برادر مرحوم هستم و بنا به خواست پدرم قصد داریم این اموال رادر امور خیریه و احداث مدرسه صرف نماییم (چون فرزندی از برادرمان به جا نمانده)چیست؟
- [سایر] مشکلی دارم که آن را خلاصه و خیلی کوتاه برایتان نوشته ام. چهارسالی است که ازدواج کردم و یک پسر شش ماهه دارم و خودم آخرین فرزند پدر مادر می باشم و سه برادر و یک خواهر بزرگ تر از خودم دارم که همگی بشکر خدا صاحب خانه و دارای زن و بچه هستند. قبل از ازدواج با همسرم که دختر خاله ام نیز هستند گفته بودم که بعد از ازدواج من قصد دارم در کنار پدر و مادرم زندگی کنم و ایشان نیز قبول کردند. پدرم 65 سال سن دارند و مادرم 56 سال که رسیدگی به کار منزل برایش مشکل است. بخاطر کمر درد و بیماری هایی که در این سنین به سراغ آدمی می آید دو برادرم و خواهر در همسایگی ما هستند. مشکل از این جا است که بعد از یکی دو سال از زندگی همسرم خواستار مستقل شدن را از من دارد با توجه به صحبت هایی که با ایشان داشتم، ولی ایشان مسرانه خواستار جدایی هستند. در صورتی که من زندگی در کنار پدر و مادر را خواستارم؛ چون بر این عقیده ام که آنان عمرشان را برای ما صرف کردند که فرزندشان در این سنین بدردشان بخورند و کمک حالشان شوند و... احساس می کنم زندگی ام دارد از هم می پاشد بخاطر کدورت هایی که در این میان بین همسر و پدر مادر بخاطر این قضیه پدیدار شده فشارها بر من خیلی زیاد است حتی در زمانی فکر طلاق به ذهنم می افتد. از شما خواستارم راه کاری به من نشان دهید. نمی دانم چه کنم اگر جدا شوم ترس از غضب خدا دارم و اگر نشوم بی مهری هایه این زن را نسبت به پدر مادرم را نمی توانم تحمل کنم و بارها بارها کدورتها در زندگیمان ایجاد شده که این قضایا بین مادر و خاله ام هم نیز کشیده شده .... لذا از شما تقاضامندم روشنم کنید چه کنم.
- [سایر] با سلام بنده 5 سال است که ازدواج نموده ام و دختری چهار ساله دارم. چند روز پس از عروسی متوجه ارتباط شوهرم با زنان بسیار زیادی شدم. البته او در دوران مجردی طبق گفته همه پسر بسیار خوبی بوده است و در دوران عقد هم مورد خیلی خاصی از او ندیدم ولی چند روز پس از عروسی متوجه این موضوع شدم. طی این مدت چندین بار به حالت قهر خانه پدرم بوده ام هر بار بازگشته ام ولی تغییری نداده است. حدود سه سال پیش گفت این کارها دست خودش نیست ولی باز هم ادامه می دهد. الان دو ماه است منزل پدرم هستم و تقاضای طلاق داده ام. جهیزیه ام را هم اورده ام. او مدام می گوید که طلاق نمی دهم . حالا عده ای می گویند به خاطر بچه فرصت دیگری این بار به او بده شاید تغییر کرده باشد به نظر شما این کار درست است یا خیر؟ اگر این کار اعتیاد جنسی باشد قابل درمان است یا خیر؟
- [سایر] سلام خسته نباشید خواهری دارم 27 ساله که 5 سال است ازدواج کرده قبل از ازدواجش ادمی بود که بعد از اینکه از مهمانی یا مکانی میامدیم از افراد از خانه انها میگفت به غیبت میرسید وبعد هم دعوا بین اعضا خانواده متاسفانه خانواده ام جلویش را نمیگرفتند بلکه گاهی هم همراهی اش میکردن نسبت به دیگران نیز حسادت داشت تا اینکه ازدواج کرد همسر عالی و خانواده ی همسرش بسیار خوبند ناز خواهرم هم خیلی خریدار داشت اما متاسفانه خواهرم خوی خشنی پیدا کرده بعد از هر مهمانی با شوهرش دعوا می‌کند اورا میزند حتی شوهرش وقتی میخاد بره از خانه بیرون تا این دعوا تمام شود نمیگذارد سر و صدا می‌کند جلو همسایه ها ابرو نگذاشته همسرش بهترین ها را برایش فراهم کرده پدر مادرم هم همینطور اما قدر نشناس است و هنوز میگه کاری برام نکردین وظیفتونه فرزندی 2 ساله دارد جلوی او دعوا می‌کند چاقو برداشته و میگوید رگم را میزنم !!!وقتی عصبانی می‌شود چیزی جلویش را نمیگیرد هر هفته یا دو هفته یکبار در خانه شان دعواست نمازش را میخواند ولی اینکارهارا هم می‌کند مادر و پدرم در گذشته اینگونه بودند اما نه به این شدت در حد دعوا فقط انها هم بد عصبانی میشدند اما نه چاقو بردارن حالا من با صحبتام بینشون خوبی را ایجاد کردم با خیلیا برا مشکلاتشون حرف زدم خوب شدن اما خواهرم یه گوشش دره یکی دروازه .تا یه هفته خوبه ولی باز همون ادم پر توقع اهل غیبت عصبی میشه دکتر کمکم کنید پدر مادرم شوهر خواهر و بچه اش دارن نابود میشن کمک کمک کمک
- [سایر] با سلام و خسته نباشید بنده به مدت 6 سال است با یک مرد فوق العاده بچه ننه ازدواج کرده ام این آقا پدر ندارندو سه خواهر دارند که وابستگی بی نمک و غیر قابل تحملی بین این اعضا حکم فرما است من در این 6 سال واقعا پیر شده ام این روابط واین وابستگی یبیش از حد بخصوص بین همسرم و مادرش برایم واقعا زجر آور است و مرا تاحدودی افسرده کرد ه مادر شوهرم فوق العاده چرب زبان است البته بیسواد است ولی مرا واقعا کلافه کرده از افراد زیادی مشاوره گرفتم همه می گویند باید رابطه ام را با خانواده شوهرم بیش ازاندازه گرم و صمیمی کنم تابتوانم در سالهای بعد به اهدافم که معمولی شدن این روابط است برسم ولی من قادر به این کار نیستم بارها امتحان کرده ام ولی بعد از یک مدت خسته میشوم و نمی توانم ادمه بدهم همسرم همیشه طرفدار خانواده اش است بدون استثنا در همه شرایط بطور خلاصه شوهر من هم وابستگی شدید دارد هم از خانواده من به شدا بدش می اید من هم خودم پدرم فوت شده و نزد پدر بزرگ و مادر بزرگم بزرگ شده ام مادرم هم ازدواج مجدد کرده شوهرم از مادرم که ازدواج کرده متنفر است و می گوید یاباید با مادرم یا با مادر بزرگم ارتباط داشته باشم کلا آدم سختگیری هم هست من رابطه ام را با همه دوستانم قطع کرده ام خوشبختانه کارمند هستم و به این بهانه می توانم بیرون بروم و 4تا ادم ببینم خدا می داند اگر شاغل نبودم چگونه زندانی ام میکرد اومعتقد است در مورد خانواده اش همانندیک پدر و برای مادرش همانند همسر وظیفه دارد و تمام کارهایشان از ریزو در شت با همسرم است دیگر از این زندگی خسته ام توان مقابله و تحمل هم ندارم م یخواستم نظر شما را در مورد جداییام از این آقا بپرسم چون در آن صورن میتوانم آزاد زندگی کنم می توانم مادر بزرگ پیرم را که یک عکر زحمتم را کشیده یک بار به دکتر ببرم می توانم با خانواده ام برای تفریح شام ببریم بیرون می توانم مامانم را ببینم میتوانم آرامش اعصاب داشته باشم و... مشاوره هم رفتیم ولی فایده نداشته الان واقعا درمانده هستم خانواده ام می‌گویند تاجوان هستی به فکر خودت باش و بقیه عمرت را تلف نکن واقعا هم در این 6 سال آب خوش از گلویم پایین نرفته است خواهش می کنم مرا راهنمایی کنید آیا جدایی بااین شرایط برایم بهتر نیست درضمن اعصابم خیلی ضعیف شده برسر کوچکترین موضوعی ناراحت می شوم تنها دلخوشیهایم سر کار آمدن و شستن و رفتن و خوردن و... هستند بطور کلی همسر من وابسته ،بددل ، سختگیر است و در صورت عصبانیت همه وسایل را میشکند ایا جدایی برایم بهتر نیست ؟
- [سایر] سلام. با عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری حضرت ابا عبدالله الحسین. 25 ساله هستم و متأهل.5سال است که ازدواج کرده ام و چهارماه است که خدا یک نازنین زهرای دوست داشتنی به ما داده است. از اول ازدواج، با خانواده شوهرم زندگی کرده ایم. پدرشوهر و مادرشوهر 70 ساله و خواهر شوهر 39 ساله مجرد. در طول این 5-6 سال تقریبا هیچ مشکلی با خانواده شوهرم نداشته ام که نتوانسته باشم از عهده حل آن بر بیایم. اما الان بعد از آمدن بچه مشکل جدیدی پیش آمده که از حل آن ناتوانم. خانواده همسرم شدیدا و به طور زایدالوصفی بچه را دوست دارند و غیر از آن که واقعا حس می کنند این مستقیما بچه خودشان است دوست دارند دائما بچه نزد خودشان باشد. من بسیار خودم را به اصول اخلاق پایبند می دانم و این که اجازه دهم دیگران از نعمت این چشمه زلال بهره مند شوند را از منش بزرگان و نوعی انفاق می دانم لکن فکر میکنم دیگر توان انفاق ندارم و گویا انفاق های بزرگ از عهده انسانهای بزرگ برمی آید! احساسات زیاد آنها باعث شده زندگی ما بیش از پیش! از خصوصی بودن در بیاید از طرفی من نگران آینده هستم و تربیت کودکم، که با این روند به هر حال باب میل من نخواهد بود. هرچند که من میدانم میل من بهترین نیست! ولی این رفتارهای آنها و این تفکرات من، آرامش را از من سلب کرده. شوهرم رابطه عاطفی بسیار قوی ای با مادرش دارد و حاضر نیست به خاطر من هیچ گوشزدی به خوانواده اش بکند. شما بگویید آیا من وظیفه دارم تا آخر عمر با این وضعیت کنار بیایم یا حق دارم به خاطر آرامش خودم از ابزارهایی مثل واسطه یا رک حرف زدن خودم با اطرافیان و یا شاید کارهایی دیگر(که شما به من نشان میدهید)، استفاده کنم؟
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
مسئله مرتبط یافت نشد