شهرت فتوایی
ـــ شهرت فتوایی به فتوای عده زیادی از فقها در یک مسئله فقهی، بدون استناد به روایت اطلاق میشود. ـــ شهرت فتوایى ، عبارت است از شایع بودن یک فتوا اگر به سر حدّ اجماع نرسد و در مقابل آن فتوا ى شاذّ قرار دارد. برخى از اصولیون امامیه عقیده دارند که شهرت فتوایى از امارات معتبره است. آنان مى گویند هر چند فتوا ى یک فقیه حجّت بر حکم براى فقیه دیگر نمى شود ولى همین فتوا وقتى به حدّ شهرت رسید و فتوا دهندگان زیاد شدند مى تواند براى فقیه دیگر دلیل بر حکم باشد و او نیز حکم را استنباط کند این نظریه را شهید اوّل در «ذکرى» پذیرفته است. [۱]