با عرض سلام و خسته نباشید
با سلام من ساکن خوزستان – شوشتر هستم ما پنج ساله که ازدواج کردیم و یک دختر دو ساله دارم من و همسرم هر دومون لیسانس هستیم ، شوهرم دبیر ریاضی و مهندس عمران خودم فعلا خانه دار...هر دو مذهبی
من و همسرم از اولش با هم مشکل داریم ولی مشکلای کوچیک و همیشگی همسرم به هیچ وجه اهل مشاوره رفتن نیست هر چقدر هم که سعی کردم موفق نشدم نه اینکه بدش بیاد و این کار رو بد بدونه میگه من از این پولا نمیدم برو سر کار با پول خودت بریم....!
به همین دلیل تصمیم گرفتم مشکلاتمونو یکی یکی د

سلام. سلام این جانب را نیز به حضرت دانیال نبی برسانید یک سوال : آیا می دانید که چرا ازدواج باعث تکامل انسان می شود ؟ ( قبل از آنکه جواب را ببینید ، حتما این سوال را برای خود جواب دهید ) تکامل در ازدواج به این معنا نیست که همسر ما مشکلات ما را به ما بگوید ویا کمکمان بکند که آن را برطرف کنیم ( البته شاید این اتفاق هم بیفتد ولی معمولا کم پیش می آید )آنچه که باعث تکامل می شود این است که انسان یاد می گیرد با دیگری زندگی کند ، یاد می گیرد صبر کند ، یاد می گیرد خودش را برای دیگری پایین بیاورد ( پا روی غرور خودش بگذارد ) ؛ عیبها و ایرادات خودش را پیدا کند و در جهت بر طرف کردن آن قدم بر دارد . البته کسی به این تکامل و رشد می رسد که واقعا بخواهد پا روی غرور خودش بگذارد و بخواهد که خود را اصلاح کند . کسی که در مقابل بداخلاقی دیگران ، در مقابل قطع رابطه کردن ها و قهر کردن ها ، در مقابل ناسپاسی ها و ... ، می تواند صبر کند ، بسیار روح بلندی دارد . مرحله ای بالاتر از تحمل کردن مشکلات نیز وجود دارد ؛ احسان کردن: این که فرد در مقابل بدی های دیگران ، خوبی بکند که این از اخلاق کریمان است ( بدی را با خوبی پاسخ دادن ) . کسی که در زندگی مشترک به جای فکر تغییر در طرف مقابل به دنبال خودسازی است و از هر موقعیتی در این راستا استفاده می کند ، بسیار زندگی شیرینی خواهد داشت ؛ مشکلات همسرش نه تنها او را اذیت نمی کند ، بلکه آنها را موقعیتی برای رشد خودش می داند . به جای آنکه با همسرش معامله کند ( من به تو خوبی می کنم ، تو هم باید به من خوبی کنی ) ، با خدا معامله می کند و از او پاداش می خواهد و از همسرش انتظار خوبی کردن ندارد . البته اگر کسی بتواند این گونه زندگی کند ، کم کم همسرش نیز تغییر می کند و او نیز اصلاح می شود همانطور که رفتار اهل بیت علیهم السلام چنین تأثیری را بر روی دیگران داشته است. اگر کسی این روحیه را داشت ، عصبانی نمی شود ؛ به هم نمی ریزد ؛ از زندگی نا امید نمی شود ، بلکه نهایت لذت را از زندگی اش می برد . هر جا هم که احتمال دهد که بتواند اثری در همسرش بگذارد ( مثلا با یک تذکر ، با یک گفتگو و ...) از انجام آن دریغ نمی ورزد ؛ البته اگر دید که اثر نداشت ، ناراحت نمی شود و به دنبال موقعیت دیگری برای اثر گذاری می گردد. اگر شما با رفتارهای نادرست شوهرتان ، بزرگ منشانه برخورد کنید ، شما کوچک نمی شوید ، بلکه این نشانه بزرگواری شماست . شوهرتان نیز کم کم بزرگ خواهند شد . موفق باشید .