باسلامدوست گرامی شما در مورد نوع مشکل همسرتان با خانواده تان توضیحی ندادید اما به طور کلی من روش گفتگو کردن را برای شما شرح می دهم . سعی کنید که از طریق این روش همسرتان را مجاب کنید تا رابطه شان را(هرچند کم ) با خانواده شما برقرار کنند و بیش از این، این اختلاف را ادامه ندهند.در برخورد با همسرتان ابتدا مساله را شناسایی کنید.شما می توانید اول به موضوع اشاره(اختلافتان با خانوده شما) و سپس دیگری را متوجه ان کنید. در قدم اول شما می پرسید:موضوع چیست؟مساله یا مشکل مربوط به چه کسی است(خانواده شما و یا ایشان)؟در مرحله بعدی مشکل و مساله را کاملا برای هم تفهیم کنیدبرای درک این مساله، باید هر دو شما به این سوالات پاسخ دهید:چه کاری انجام دهیم ، مناسب تر و بهتر است؟ آیا ردست است که دو گروه از اقوم نزدیک به خاطر یک اختلاف، تا این یک مساله را کش دار کنند؟سپس در گام بعدی به شناسایی و تشخیص خواسته های خودتان و همسرتان بپردازید.در این مرحله باید مشخص شود که هر یک از طرفین چه می خواهد؟ و یا از طرف مقابلش چه تقاضایی دارد؟ و اینکه چه چیزی برای رابطه هر دوی ما بهتر است؟ سپس راه حلهای مختلف را مشخص کنیددر اینجا زن و شوهر باید از خود بپرسند که در رابطه با این مشکل هر یک از طرفین چه کار می توانند انجام دهند؟ و سپس انواع گزینه ها را مشخص کنند. مثلا شما باید بیاموزید که در این مواقع شنونده خوبی برای دلایل همسرتان باشید و همسرتان هم باید بیاموزند که تا این حد بر روی یک مشکل ناچیز تکیه نکنند و این اختلاف را ادامه ندهند.و در نهایت به اولویت بندی کردن راه حلها بپردازیدمشخص کنید که کدامیک از این راه حلها بیشتر مورد توافق هر یک از شماست. راه حلی را انتخاب کنید که هردو شما نسبت به آن توافق دارید.با تشکر از تماس شما
با سلام وخسته نباشید
من 2 ساله ازدواج کردم وهمسرم با خانواده من مشکل دارند ودر این 2سال یک بار هم به منزل پدر من سر نزده است .خانواده من با او صحبت کرده اند ولی فایده ای نداشته من اوایل با او زیاد در مورد این مشکل بحث میکردم ولی چند ماهی است که برای من هم عادی شده ولی باز هم خیلی ناراحت هستم ودلم میخاد طوری با او صحبت کنم که باعث ناراحتی او نشوم . لطف کنید منو در این مورد راهنمائی کنید اگه سوال دیگری هم از من داشتید برام ایمیل کنید . با تشکر خدا نگهدار
باسلامدوست گرامی شما در مورد نوع مشکل همسرتان با خانواده تان توضیحی ندادید اما به طور کلی من روش گفتگو کردن را برای شما شرح می دهم . سعی کنید که از طریق این روش همسرتان را مجاب کنید تا رابطه شان را(هرچند کم ) با خانواده شما برقرار کنند و بیش از این، این اختلاف را ادامه ندهند.در برخورد با همسرتان ابتدا مساله را شناسایی کنید.شما می توانید اول به موضوع اشاره(اختلافتان با خانوده شما) و سپس دیگری را متوجه ان کنید. در قدم اول شما می پرسید:موضوع چیست؟مساله یا مشکل مربوط به چه کسی است(خانواده شما و یا ایشان)؟در مرحله بعدی مشکل و مساله را کاملا برای هم تفهیم کنیدبرای درک این مساله، باید هر دو شما به این سوالات پاسخ دهید:چه کاری انجام دهیم ، مناسب تر و بهتر است؟ آیا ردست است که دو گروه از اقوم نزدیک به خاطر یک اختلاف، تا این یک مساله را کش دار کنند؟سپس در گام بعدی به شناسایی و تشخیص خواسته های خودتان و همسرتان بپردازید.در این مرحله باید مشخص شود که هر یک از طرفین چه می خواهد؟ و یا از طرف مقابلش چه تقاضایی دارد؟ و اینکه چه چیزی برای رابطه هر دوی ما بهتر است؟ سپس راه حلهای مختلف را مشخص کنیددر اینجا زن و شوهر باید از خود بپرسند که در رابطه با این مشکل هر یک از طرفین چه کار می توانند انجام دهند؟ و سپس انواع گزینه ها را مشخص کنند. مثلا شما باید بیاموزید که در این مواقع شنونده خوبی برای دلایل همسرتان باشید و همسرتان هم باید بیاموزند که تا این حد بر روی یک مشکل ناچیز تکیه نکنند و این اختلاف را ادامه ندهند.و در نهایت به اولویت بندی کردن راه حلها بپردازیدمشخص کنید که کدامیک از این راه حلها بیشتر مورد توافق هر یک از شماست. راه حلی را انتخاب کنید که هردو شما نسبت به آن توافق دارید.با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام خسته نباشیدحدود 8 ساله که ازدواج کردم متاسفانه با شوهرم خیلی زیاد مشکل دارم بسیار ادم دروغگو و اهل غیبت هستش با هیچکس حتی خونواده ی خودش رابطه ی خوبی نداره چون زندگیمونو از لحاظ مالی با سختی شروع کردیم از دست همه ناراحته که چرا بهش کمک نکردن حتی با دختر 2 سالمون رابطه خوبی نداره و مرتب باهاش دعوا میکنه مرتب بهانه جویی میکنه و بی دلیل ما رو میزنه اگه خونه باشم میگه برو بیرون اگه بیرون باشم دلش برام تنگ میشه همش در حال فریاد زدنه کلا با همه بیخودی میجنگه و سر مسایل خیلی کوچیک دعوا راه میندازه و هر چی که دم دستش باشه میشکنه حتی با خدا هم دعوا داره یه مدت ازش قهر میکردم و میرفتم ولی دیگه الان بیخیال شدم و تحمل میکنم در ضمن منو دیوانه وار دوست داره دلم به حال دخترم میسوزه تو رو خدا بگین چیکار کنم ؟متشکرم
- [سایر] با سلام وخسته نباشید وضمن تشکر از شما مشاوران که سبب خیر می شوید وبه هر جهت برای بهبود زندگی کمک می کنید . حدود 6 سال است که ازدواج کرده ام یک دختر 2 ساله دارم واز شوهرم 7 سال کوچکتر هستم . شوهرم زیاد فرد احساساتی نیت یا بهتر بگم خودم خیلی احساساتی هستم وخانواده پدری ام را خیلی دوست دارم وهمیشه سر این موضوعات با هم بحث می کنیم . 1- چرا همیشه خونه مامانت می ری 2- چرا این قدر پای تلفن قربون صدقه می ری 3- اگر مهمان از طرف ما باشه اول ناراحت می شه وبعد از رفتنشون حتما دعوا راه می ندازه 4-سر دین ومذهب با من بحث می کنه چون من خودم خیلی معتقد هستم 5- می گه چرا نمی ذاره بچه را بزنم یا دعوا کنم .... البته مشکل بزرگی که دارم اینه که زود از کوره در می رم وسریع جوابش رو می دم که خیلی ناراحت می شه خواهش می کنم کمکم کنید وراه حل جلوی پام بذارید چون همسرم از خلوتی وتنهایی خوشش میاد واز سرو صداوبازی بچه ها زود به هم می ریزه وهر کاری که می گم انجام بده بهونه می اره از خرید خونه گرفته تاکمک در منزل . باتشکر
- [سایر] با سلام وخسته نباشید خدمت شما. حاج آقا بنده یک جوان 26 ساله هستم که دو سال پیش ازدواج کردم سر یک سری مسائل و حرفهایی که بیشتر بین خانواده رخ داد. الان حدود 1 ساله که دیگه با خانومم,ارتباطی ندارم و از طریق تماس خودشون و یکی از اقوامشون درخواست طلاق دارن من 1 سال پیگیر این قضییه بودم, ولی تا حالا هیچ جواب قانع کننده ای ازشون دریافت نکردم و حدود 1 ماهه پیش یکی از اقوامشون به منزل ما اومدن و گفتن که ایشون به هیچ وجه نمی خوان با هاتون زندگی کنن. حاج آقا من زندگیمو دوست داشتم,خانوممو دوست دارم و نمی خوام زندگیم از هم بپاشه,ولی از اونجا که نمی خوام کسی رو اذیت کنم,با پیشنهاد اونها به محضر رفتم و حق طلاقو به ایشون و وکیلشون دادم.حاج آقا توی این فرصت کم می خوام منو کمک کنید.مطمئنم حرفای شما روی ایشون تاثیر گذار خواهد بود,انشاءا... حاج آقا من زیاد اهل ایمیل نیستم و شمارمو می زارم و دیشب از طریق برنامه پارک ملتتون متوجه وب سایتتون شدم. حاج آقا بعد ازتوکل به خدا و رضای خدا,امید دارم شما می تونید کمکم کنید.با تشکر تلفن:...
- [سایر] سلام خسته نباشید اینجانب حدود 5 ساله ازدواج کردم و دارای 2 فرزند پسر به سنهای 4 و1 ساله دارم و شاغل دستگاه دولتی می باشم و شوهرم از بستگان نزدیک میباشد از اوایل زندگیم مشکلات زیادی تابه حال تحمل کردم عصبانی حال و پرخاش گر می باشد بد دهن و کم حوصله است و شخصیتی مثل زنها دارد و دائم درحال بحث کردن در باره اطرافیان می باشد که اون چی گفت ، فلانی چکارکردو حتی این همه دنبال وام و خونه و ضامنهای بانکی هستم ولی اصلا قدر شناس نیست و دائم پشت سرم بدگویی میکند و اینکار مراخیلی آرزار میدهد و شخصیتم راپیش خانواده اش خورد میکنه با بچه دار شدنم گفت خوب میشم اما فایده ای نداشت خیلی تحمل کردم ولی دیگه طاقتم سر رفته ترا خدا من چکار کنم تا قدر زحمتهایی که براش میکشم را بداند و از خوبیهای صحبت کنه نا به دروغ پشت سرم حرف بزنه دائم بهم نفرین میکند اخلاق زنانه دارد کدام مردی به زنش میگوید سرطان بگیری یا فلج بشی یا انشالله دست و پات فلج بشه و ...... ترا خدا کمکم کنید بخاطر بچه هاکه فکر طلاق را نکنم جواب سوالم را در پاسخهای عمومی بدهید به ایمیلم نفرستید چون پیدایش نمیکینم
- [سایر] با عرض سلام و خسته نباشید من پسری 25 ساله هستم که حدود دو ماه است که با یکی از هم کلاسیهای سابقم در دانشگاه به طور رسمی نامزد کردم وهمچنین حدود یک ماه است که بین ما صیغه محرمیت خوانده شده است که اکنون از شما چند سوال دارم از شما خواهشمندم که به طور مفصل مرا راهنمایی کنید: 1.نامزدم در این دوران چه انتظارات وخواسته هایی از من دارد چون من هربار که این سوالو ازش میپرسم در جواب بهم میگه باید خودت مطالعه وتحقیق کنی چون اگه من بهت بگم باعث میشه یه جور احساس حقارت کنم اگه منو دوست داری باید خودت بفهمی ،واقعا نمیدانم هرچه هم تلاش میکنم باز بعداز چند مدت این حرفو بهم میزنه؟ 2.موقه ای که بهش ابراز احساسات میکنم همش به این تاکید میکنه که ابراز احساساتد باید تنوع داشته باشه واقعا در این موردم تمام تلاشمو میکنم که هر بار متفاوت ابراز احساسات کنم که فایده نداره تابه جایی که بعضی وقتا از ابراز احساسات بهش میترسم و جلو خودمو در ابراز میگیرم که نکنه اینم تکراری باشه؟ لطفا به طور کامل مرا راهنمایی کنید
- [سایر] با سلام من کلاهمیشه ساکت هستم الان که ازدواج کرده ام (4سال )جدیدا تحمل مهمانی ها و جمع را ندارم روی کوچکترین رفتار افراد مشخصی حساس شدهام طوری که از انها متنفر می شوم و تحمل جمع را برایم غیر ممکن می کند از هر چیزی لذت نمی برم خیلی دیر خوشحال می شوم به طور مثال دیشب مهمانی بودیم دائم یکجا نشستم همسرم هم با برادرش برای تهیه پیتزا 1 ساعت رفت تمام 1 ساعت را با اس ام اس به او ناسزا گفتم که چرا منو با اینا تنها گذاشتی قدرت ارتباط جمعی ام بسیار کم است با این توضیح که خانواده همسرم همه من را به خاطر مهربانی ام دوست دارند ضمنا اضافه می کنم برادران من موافق ازدواجم نبودند و هنوز قهریم و من بسیار کم با خانواده ام ارتباط دارم من همسرم را دوست دارم مهندس برق است البته یک ترم دیگر به خاطر وضعیت دانشجویی او از لحاظ مالی من کارمند هستم کمک می کنم ضمنا پدر همسرم معتاد بود که ترک کرده ولی سر کار نمی رود و با مادرش زندگی می کند و مادر همسرم با 60 سال سن هنوز کار می کند چون 2 پسر مجرد دیگر دارد من خودم در خانواده 8 فرزندی بزرگ شدم و پدر و مادرم سالم هستند اوایل ازدواج این مشکل پدر شوهرم ازارم می داد الان ظاهرا بی خیالم اما می دانم ناخوداگاهم در عذاب است البته همسر من سالم است شاگرد اول دانشگاه دولتی رشته برق است گیتاریست و خواننده هم است من هم عاشقشم اما جدیدا این غمگینی دائم من ازارش می دهد همچنین هر از چند گاهی همسرم برای تقویت رابطه جنی مان قرص ترامادول هم خودش خورد هم به من داد که من بارها مقاومت کردهام ام هنوز ادامه دارد مثال ماهی 2 بار خلاصه اینکه از دست خودم راضی نیستم نمی توانم برای ارشد تمرکز کنم و بخوانم کارم راد دوست ندارم(حسابرسی) عاشق کارهای هنری ام طوری که خانه تبدیل به نمایشگاه کارهای من شده ببخشید زیاد گفتم خواهش می کنم کمکم کنید
- [سایر] سلام،من ساکن تهران و خانه دار هستم 8 سال است ازدواج کردم و یک پسر 5/2 دارم.ما در دوره ی عقدمان خیلی از طرف خانواده ی من تحت فشار بودیم و رفتارهای به شدت بدی با من و همسرم داشتند که تا متولد شدن پسرم ادامه داشت و باعث شد من و همسرم از آنها دلگیر شویم اما هیچ حرفی نزدیم با ازدواج خواهرم و دوره ی عقد او خانواده ام متحول شدند و همه ی محدودیتها کنار گذاشته شد و همسرم دیگر نمی توانست تبعیضها را تحمل کند و من همیشه به او حق می دادم اما منعکس کردن این رفتارها به خانواده ام هیچ فایده ای که نداشت بلکه شمشیر را از رو می بستند بطوریکه یک بار که کمی به مادرم گفتم ناراحت شد وبا دعوا تلفن را قطع کرد و دیگه جواب نداد.حالا ما بچه داریم و خانواده ام اصرار دارند که ما بیشتر پیش آنها باشیم و در تفریحات و مهمانی های آنها شرکت کنیم اما همسرم از آنها خوشش نمی آید البته حق دارد ولی من باید چه کنم که دوباره رفتارهای بد آنها شروع نشود شاید باور نکنید من مثل یک مهمان به منزل مادرم می روم همیشه ساعت 4 و 5 بعد از ظهر برمیگردیم منزل ،همسرم صبح که سر کار می رود ما را دم خانه ی آنها پیاده می کند و وقتی از سر کار می آید ما باید برویم من دلم نمی خواهد مادرم یا خواهرم حرفی به او بزنند اما می ترسم این اتفاق بیفتد ... مثلا اگر شام جایی باشیم ساعت 5/10 بلند می شویم می گوید خسته است و می خواهد بخوابد اما وقتی به خانه می آییم گاهی تا صبح و گاهی هم تا ساعت 2 و 3 پای تلویزیون است من واقعا ناراحت می شوم گاهی احساس می کنم اصلا در زندگی او مهم نیستم با اینکه می دانم اینطور نیست او 32 ساله است،لیسانس شیمی دارد،آدم با اعتماد به نفسی است،کم صبر است ،اوایل خیلی به خانواده اش وابسته بود به طوریکه اجاره خانه می دادیم اما دایم خانه ی مادرش بودیم تقریبا 2 سال است که بهتر شده اصلا اهل رفت و آمد نیست مگر اینکه مجبور شود یا کسی را دوست داشته باشد من هم زیاد اهل رفت و آمد نیستم اما الان این رفتار همسرم آزارم می دهد دایم فکر می کنم اگر سنش بالاتر رود حتما بدتر می شود نمی دانم باید چه کنم ،کمکم کنید.
- [سایر] یا عرض سلام و خسته نباشید خدمت شم من 27 سال سن دارم کارمند یه شرکت معتبر خصوصی هستم با حقوق و درآمد متوسط البته بیمه هم هستم مدتی هست که تصمیم گرفتم ازدواج کنم و تشکیل خانواده بدم این موضوع رو هم با خانواده مطرح کردم و انتخاب یه همسر مناسب رو به مادرم سپردم البته این اطمینان رو دارم که با شناختی که مادرم روی من دارن گزینه مناسبی رو برام انتخاب میکنن ولی چند روزی هست که یه شخصی به من معرفی شده که یه دفعه به اتفاق خانواده منزل اون دختر خانوم هم رفتم که ظاهرا مشکلی ندارن خانواده ای متوسط شبیه به خود ما ولی الان که این موضوع یه مقدار جدی شده اون دختر خانوم تقریبا جواب مثبت داده و از ما خواستن برای بار دوم و صحبت ما دو نفر با هم بازم بریم منزلشون یه مقدار ترس و دلهره تو من ایجاد شده ترس از آینده که ایا میتونم تکیه گاه باشم برای یه نفر دیگه نیازهاشو بر طرف کنم یه چند مدتی هست فکرم رو مشغول کرده واحساس نگرانی میکنم من تا امروز با هیچ دختر ارتباط دوستی نداشتم به طور کلی هیچ شناختی روی جنس مخالف ندارم این موضوع هم باعث شده بیشتر نگران بشم ولی کلا با امر ازدواج مشکلی ندارم فقط نگرانم نمیخوام تصمیم غلط بگیرم اصلا میخواستم بدونم این استرس و نگرانی یه چیز همگیر هست یا نه به نظر شما من باید چیکار کنم ممنون میشم اگه منو راهنمایی کنید و بفرمائید چه معیار هایی رو باید در نظر بگیرم برای یک انتخاب درست .
- [سایر] سلام حاج آقا.واقعا دسستتون درد نکنه و خدا قوت (از اینکه وقت میذارین و پیام ها رو می خونید و جواب میدین) حاج آقا چند ماهیه یه مسایلی برام پیش اومده اگه لطف کنید حرفای منم بخونیدو راهنماییم کنید یه دنیا ازتون ممنون میشم.اجرتون با آقا امام حسین(ع) ... من یه دختره...ساله ام و سال ... دانشگاه و تقریبا معتقد و مذهبی . چند وقتی بود برای سرگرمی چت میکردم میدونم که شاید گناه داشته باشه ولی من که هدف خاصی نداشتم تا اینکه نمیدونم چی شد که یه دفعه خر شدم با یه پسره دوست شدم .البته از همون فرداش پشیمون بودم و به پسره گفتم بیا تا شروع نشده تمومش کنیم اما اون قبول نکرد . پیش خودم گفتم بذار همدیگرو ببینیم اون خودش بی خیال میشه چون من ازون دخترایی نیستم که به درد دوستی بخورم...اما اون ول کن نبود. تا اینکه ما 4-3 ماهی با هم بودیم ولی در تمام این مدت من احساس گناه می کردم و هر چند وقت یکبار جوابشو نمیدادم و می خواستم تموم بشه اما نمی دونم چرا نمی شد . بهش می گفتم این با اعتقادات من جور در نمی یاد که با یه پسر دوست باشم یه غلطی کردم و حالا پشیمونم ولی اون می گفت تو اعتقاداتت هست که با یه آدم این طوری رفتار کنی تو داری با احساسات من بازی میکنی دل منو میشکنی من واقعا به تو علاقه مندم و از اینجور چرت و پرتا که من هیچ وقت حرفاش باورم نشد میدونید حاج آقا من یه گناه دیگه ام کردم که هنوزم باورم نمیشه اون من بودم که دستم تو دست یه نامحرم بود البته الان توبه کردم و یک هفته است که دیگه جوابشو نمیدم . این همه نوشتم که از شما بخوام بهم بگید الان چیکار کنم ؟به نظرتون خدا منو میبخشه؟ خیلی از خودم بدم اومده همش عذاب وجدان دارم . پیشاپیش از راهنمایی شما متشکرم
- [سایر] با سلام و خسته نباشد.2 ساله ازدواج کردم.احساس میکنم سنگدل تر از شوهر من هیچ کسی تو دنیا پیدا نمیشه.اگه مثه ابر بهار جلوش گریه کنم ذره ای غصه نمیخوره..اگه 100 روز باهاش قهر باشم به خداوندی خدا یک بار نیومده از دلم در بیاره.اگه کاری کنه و من ناراحت باشم اصلا به روی خودش نمیاره.اگه جامو ازش جدا کنم نمیاد بگه بیا سرجات بخوابو خیلی راحت میخوابه.به خدا من همه زندگیمو براش گذاشته م.من کلا آدم مهربونو با محبتی هستم ولی وقتی میبینم اینجوری جواب محبتام داده میشه کفری میشم چون هیچ کسی نیست که باهاش حرف بزنم هی میریزم تو دلم هی اشک میریزم ولی اون کگشم نمیگزه و اصلا از ناراحتی من ناراحت نمیشه.وقتی عصبانیمو از شدت حرفایی که تو دلم گیر میکنه و بی اعتنایی اون جیغ میکشم بهم میگه تو موجیو روانی هستی باید بری دکتر...اینقدر خودشو جلو خونواده من خوب نشون داده که من هروقت ازش برای مامانم گفتم همیشه حقو به اون دادن...آه خدا...بعضی وقتا از محبتایی که بهش میکنمو بعد جوابمو اینجوری میگیرم از سادگی خودم بدم میاد.از من توقع داره تا سر کوچه میرم بهش خبر بدم هرکاری میکنم اون باید در جریان باشه .ولی خودش منو از هیچ چی باخبر نمیکنه و بارها شده که خیلی چیزا رو از بقیه که میشنوم باورشون نمیشه که شوهرم به من نگفته و وقتی ازش میپرسم میگه قرار نبود به کسی بگم و یعنی من براش کسی هستم نه همسرش.تا چشمش به کسی میفته میبینی تمام انرِژیو خنده هاشو میذاره واسه اونا و تا من یه کلمه باهاش صحبت کنم یا خسته است یا حوصله نداره و میبینی یکدفعه بهم میپره و با یه لحنی حرف میزنه انگار من کلفتشم. بهش میگم تو چرا به من که میرسی اینجوری میشی همیشه هم در جوابم میگه تو ناراحتم میکنی....به خدا نمیدونم چیکار کنم به هیچ کسیم نمیتونم حرفی بزنم.با خودش هم نمیشه اصلا صحبت کرد خیلی کینه ایه سر هر چیزی قهر میکنه و اگه بخوام باهاش حرف بزنم به دعوا کشیده میشه و همیشه هم که حداقل دو هفته ای یکبار با هم بحث میکنیم من کوتاه اومدمو حرفا عین یه تیکه سنگ تو دلم سنگینی میکنه.مهرش از دلم رفته و عشق اولو بهش ندارم.کمکم کنین