آیا در نمازهای قضا هم مثل نمازهای یومیه (ادا) اعمال شکیات نماز از احتیاط باید انجام شود؟

نمازهای یَومیّه یا روزانه به نمازهای پنج‌گانه صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء اطلاق می‌شود که مکلف باید هر روز آنها را به جا آورد. نمازهای یومیه از مهم‌ترین اعمال عبادی مسلمانان است که هر روز در ۵ وقت، با احکام و شرایط خاصی به‌جا آورده می‌شود.

شَکّیات احکام و وظایف نمازگزار هنگام شک در جزئیات، شرایط، صحت و یا اصل نمازی که خوانده است. به گفته فقیهان دانستن احکام شکیات برای برخی واجب است. از نظر فقیهان شیعه برخی از شک‌هایی که در حال نماز ایجاد می‌شود اهمیتی ندارند و نباید به آن‌ها اعتنا کرد ولی برای برخی دیگر از شک‌ها وظایفی برای نمازگزار بیان شده است. از نظر فقه شیعه شک کسی که زیاد شک می‌کند و یا دچار وسواس شده است هیچ اهمیتی ندارد.

شَکّیات احکام و وظایف نمازگزار هنگام شک در جزئیات، شرایط، صحت و یا اصل نمازی که خوانده است. به گفته فقیهان دانستن احکام شکیات برای برخی واجب است. از نظر فقیهان شیعه برخی از شک‌هایی که در حال نماز ایجاد می‌شود اهمیتی ندارند و نباید به آن‌ها اعتنا کرد ولی برای برخی دیگر از شک‌ها وظایفی برای نمازگزار بیان شده است. از نظر فقه شیعه شک کسی که زیاد شک می‌کند و یا دچار وسواس شده است هیچ اهمیتی ندارد.

عمل، به کار گفته می‌شود.

روزانه، نمازهاي يوميه

نماز (واژه‌ای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله می‌ایستد و ذکرهای ویژه‌ای را خوانده و اعمال ویژه‌ای مانند رکوع و سجده را به جا می‌آورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده می‌شود.

اداء به انجام عبادت در وقت مقرَّرِ شرعی اطلاق می‌شود و در باب‌هاى طهارت، صلات و صوم به کار رفته است.

انجام عمل بعد از سپری شدن وقت مخصوص آن را قضا گویند.