بحول الله
حَوْقَلَه یا حَوْلَقَه، ذکر « لاحَولَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّه » گفتن می‌باشد.
آیا نمازگزار می تواند قسمتی از ذکر بحول اللّه را درحال بلند شدن بگوید و بیشترش را در حال ایستادن بگوید؟
مانعی ندارد.
مانعی ندارد.
عنوان سوال:
آیا نمازگزار می تواند قسمتی از ذکر بحول اللّه را درحال بلند شدن بگوید و بیشترش را در حال ایستادن بگوید؟
پاسخ:
مانعی ندارد.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- اگر نمازگزار به جهت جهل به وظیفه ، ذکر بحول اللّه را قبل از بلند شدن می گفته است، نمازهای خوانده شده چه حکمی دارد؟
- آیا نمازگزار می تواند وقتی به حالت قیام رسید و ذکر بحول اللّه هنوز تمام نشده، آن را قطع کند؟
- گفتن ذکر "سمع اللّه لمن حمده" و "بحول اللّه و قوته أقوم و أقعد"، برای کسی که نشسته نماز می خواند چه صورتی دارد؟
- با علم به این که ذکر "بحول اللّه " را باید در حال حرکت گفت، اگر عمدا در غیر حالت حرکت بگوید؛ آیا نماز او باطل است؟
- کسی که نماز را به صورت نشسته می خواند، گفتن ذکر "بحول اللّه و قوته و اقوم و اقعد" چه حکمی دارد؟
- منظور از این که "مکان نمازگزار باید پاک باشد"، فقط محل ایستادن و سجده گاه را شامل می شود یا آن قسمتی که بین محل ایستادن و سجده گاه او می باشد؛ یعنی آن قسمتی که در هنگام سجده زیر او قرار می گیرد را نیز شامل می شود؟
- اگر در حال نماز صدای موسیقی بلند باشد، نمازگزار چه وظیفه ای دارد؟
- شخصی هنگام بلندشدن از سجده به جای "بحول اللّه و قوته"، "یا حیّ یا قیّوم" می گوید؛ آیا نمازش اشکال دارد؟
- اگر نمازگزار در سجده، در بلندی محل سجده از محل ایستادن شک کند و رفع شک در بین نماز ممکن نباشد، تکلیفش چیست؟
- آیا ایستادن پس از شنیدن نام حضرت قائم عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف واجب است؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله نوری همدانی] نمازگزار اگر وقت برخاستن عوض بحول اللّه، (یا حیّ و یا قیّوم) بگوید نه بعنوان ذکر مطلق بلکه به قصد ورود، نمازش چه صورت دارد؟
- [آیت الله سبحانی] اگر در موقع برخاستن به جای جمله(بحول الله وقوته) بگوید(یا حیّ یا قیوم) نماز وی صحیح است؟
- [آیت الله خوئی] ذکرهای مستحبی از قبیل بحول اللََّه یا قنوت را اگر کسی نتواند صحیح بخواند آیا مبطل نماز است؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا به قسمتی از اموال که در سپردة بلند مدت می‌باشد خمس تعلق می‌گیرد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر در حال نماز، در همان اتاق محلّ نماز، صدای موسیقی بلند شود وظیفه نمازگزار چیست؟
- [آیت الله مظاهری] اگر تحیّت و سلام به نمازگزار با صیغه سلام نباشد، مثلاً طرف مقابل به عنوان سلام دست خود را برای نمازگزار بلند کند، آیا جواب دادن واجب است؟
- [سایر] اگر موقع برخاستن در نماز به جای جمله(بحول الله و قوته) بگوید (یا حیّ یا قیوم) نماز وی صحیح است؟
- [آیت الله خامنه ای] آیا قرائت (بحول الله و قوته اقوم واقعد) هنگام نماز در حال حرکت جایز است و آیا گفتن آن در حال قیام صحیح است؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی نمی دانسته و در نمازها بجای (بحول الله وقوته اقوم و اقعد) (یا حیّ یا قیوم) گفته است، آیا نمازهایش اشکال دارد؟
- [آیت الله خامنه ای] در نمازهایی که حمد و سوره در آنها باید بلند خوانده شود اگر در نماز جماعت در رکعت آخر به امام ملحق شویم آیا پس از ایستادن برای رکعت دوم باید حمد و سوره را بلند بخوانیم؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- مستحب است تکبیر گفتن در موقع رفتن به سجده و بعد از سر برداشتن از آن، و مستحب است در حال تکبیر دست‌ها را بلند کند؛ و برای مرد مستحب است در موقع سجده رفتن، دست‌ها را زودتر از زانوها بر زمین بگذارد و در موقع بلند شدن برای قیام، زانوها را زودتر از دست‌ها از زمین بردارد و زن در حال رفتن به سجده، اول زانوها را به زمین می‌گذارد، بعد دست‌ها را، و مستحب است در حال سجده بینی نیز به خاک و یا هر چه سجده بر آن جایز است گذاشته شود و بین دو سجده دعاهایی که وارد شده بخواند، مثل استغفار و مانند آن و مستحب است در بین دو سجده به حال تورّک بنشیند (یعنی بر ران چپ بنشیند و قدم راست را بر کف قدم چپ بگذارد) و بر روی دو پا نشستن مکروه است، و برای زن مستحب است نشستن بر نشیمنگاه و بالا آوردن زانوها و چسباندن ران‌ها به یکدیگر، و همچنین مستحب است نمازگزار در وقت بلند شدن برای ایستادن بگوید: (بِحَولِ اللّه وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقعُدْ).
- بعد از تمام شدن ذکر رکوع، باید راست بایستد و بعد از آنکه بدن آرام گرفت به سجده رود و اگر عمداً پیش از ایستادن، یا پیش از آرام گرفتن بدن به سجده رود، نمازش باطل است.
- جای پیشانی نمازگزار از محل ایستادن او در قیام و محل دو انگشت بزرگ پا در موقع سجده به اندازه یک خشت که چهار انگشت بسته است، باید بلندتر نباشد و احتیاط در این است که پایین‌تر از چهار انگشت بسته هم نباشد.
- اگر بعضی از چهار طرف هموار و بعضی دیگر پست و بلند یا عبور در آن مشکل باشد، باید در طرفی که هموار است به اندازه پرتاب دو تیر و در طرفی که این‌طور نیست به اندازه پرتاب یک تیر جست‌وجو کند؛ و همین‌طور است اگر در یک طرف قسمتی هموار و قسمت دیگر ناهموار باشد.
- هرگاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگرچه ذکر نگوید کافی است، و گفتن ذکر مستحب است، و بهتر است بگوید: (لا إلهَ اِلاّ اللّه حَقّاً حَقّاً، لا اِلهَ اِلاّ اللّه ایماناً وَ تَصْدیقاً، لا اِلهَ اِلاّ اللّه عُبودِیةً وَ رِقّاً، سَجَدْتُ لَک یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً لا مُسْتَنکفاً وَ لا مُسْتَکبِراً، بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیر).
- اگر قسمتی از نماز را هم برای غیر خدا به‌جا آورد، نماز باطل است، چه آن قسمت، واجب باشد، مثل حمد و سوره و چه مستحب باشد، مانند قنوت، و چه از افعال نماز باشد یا از قبیل دعا و ذکر باشد، مگر اینکه از چیزهایی باشد که شرط صحیح بودن نماز است، ولی قصد قربت در انجام آن لازم نیست، مثل پوشاندن عورت.
- دعا یا ذکر خداوند متعال به هر لغتی که مخصوص نمازگزار باشد، در بین نماز، اگرچه به عربی نباشد، مانعی ندارد، ولی خلاف احتیاط است، حتی در قنوت. ولی بنابر احتیاط واجب ذکرهای مستحبی رکوع، سجود و تشهد را به غیر عربی نخواند.
- اگر در صورت و دست‌ها و جلوی سر و روی پاها به‌سبب سوختن یا چیز دیگر، برآمدگی پیدا شود، مثل بلند شدن پوست به‌سبب باد کردن محل آن، تا وقتی که جزو بدن به حساب می‌آید شستن و مسح روی آن کافی است و چنانچه سوراخ شود رساندن آب به زیر پوست لازم نیست، بلکه اگر پوستِ یک قسمت آن کنده شود، لازم نیست آب را به زیر قسمتی که کنده نشده برساند، ولی چنانچه پوستی که کنده شده گاهی به بدن می‌چسبد و گاهی بلند میشود، می‌تواند آن را قطع کند یا آب را به زیر آن برساند یا آنکه در هروقتی به وظیفه آن وقت عمل نماید.
- در رکعت دوم تمام نمازهای واجب و رکعت سوم نماز مغرب و رکعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشا باید انسان بعد از سجده دوم بنشیند و در حال آرام بودن بدن تشهّد بخواند، و ذکر تشهد بنابر احتیاط عبارت است از: (اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّه وَحْدَهُ لا شَریک لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمّداً عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ أللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد).
- اگر پیشانی بی‌اختیار از جای سجده بلند شود، چنانچه در موقع سجده استقرار پیدا کرده بود و حالا می‌تواند خود را نگه دارد و به سجده برنگردد، باید نگذارد دوباره به جای سجده برسد، و این یک سجده حساب میشود، چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه، و اگر نتواند سر را نگه دارد و بی‌اختیار دوباره به جای سجده برسد، روی هم یک سجده حساب میشود و اگر ذکر نگفته باشد باید بگوید. و اگر استقرار پیدا نکرده بود، حتی اگر می‌تواند خود را نگه دارد، باید به سجده برگردد و روی هم یک سجده حساب میشود و باید ذکر را بگوید، و اگر سجده اول است یک سجده دیگر به‌جا آورد.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله مکارم شیرازی] باید محل پیشانی نمازگزار از جای ایستادن او به اندازه ای بلند نباشد که از صورت سجده بیرون رود و احتیاط واجب آن است بیش از چهار انگشت بسته بلند تر یا پست تر نباشد.
- [آیت الله خوئی] واجب است پیش از گفتن تکبیر و بعد از آن مقداری بایستد تا یقین کند که تکبیر را درحال ایستادن گفته است.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر در حال حرکت بدن ذکر مستحبی بگوید؛ مثلا موقع رفتن به رکوع یا رفتن به سجده تکبیر بگوید؛ نمازش صحیح است و بحول اللّه و قوته اقوم و اقعد را باید در حال برخاستن بگوید.
- [آیت الله خوئی] اگر در حال حرکت بدن ذکر مستحبی بگوید، مثلًا موقع رفتن به رکوع یا رفتن به سجده تکبیر بگوید، نمازش صحیح است و (بحول الله و قوته اقوم و اقعد) را باید در حال برخاستن بگوید.
- [آیت الله جوادی آملی] .واجب است ذکر واجب رکوع, درحال آرامش بدن باشد و احتیاط واجب است ذکر مستحب رکوع که به قصد خصوصیت رکوع ادا میشود, در حال آرامش بدن باشد.
- [آیت الله خوئی] اگر نتواند به مقدار ذکر در رکوع بماند، احتیاط واجب آن است که بقیه آن را درحال برخواستن بگوید.
- [آیت الله شبیری زنجانی] مستحب است کسی را که برای گفتن اذان معیّن می‌کنند عادل و وقت‌شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جای بلند بگوید. واجبات نماز واجبات نماز یازده چیز است: اول: نیت. دوم: قیام یعنی ایستادن. سوم: تکبیرة الاحرام؛ یعنی گفتن (اَللَّهُ اَکْبَر) در اول نماز. چهارم: رکوع. پنجم: سجده. ششم: قرائت. هفتم: ذکر رکوع و سجود. هشتم: تشهد. نهم: سلام. دهم: ترتیب. یازدهم: موالات؛ یعنی پی در پی بودن اجزاء نماز.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر در حال حرکت بدن ذکر مستحبی بگوید ذکر و نماز هر دو صحیح است ولی اذکار مستحبه نماز را اگر به قصد انچه در نماز وارد شده بگوید بنابر احتیاط باید بدن ارام باشد اگر چه با ارام نبودن بدن نماز صحیح است ولی بحول الله و قوته اقوم و اقعد را باید در حال برخاستن بگوید
- [آیت الله جوادی آملی] .هرگاه نمازگزار از ایستادن عاجز شود , باید بنشیند و اگر از نشستن هم عاجز شود , باید به پهلو قرار گیرد و تا بدنش آرام نشده , هیچ ذکر واجب نماز را ادا نکند و احتیاطاً ذکر مستحب را نیز به قصد ورود نگوید.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر نتواند به مقدار ذکر در رکوع بماند، احتیاط واجب آن است که بقیّه آن را درحال برخاستن بگوید به قصد قربْ مطلقْ ورجأً.