ایستادن
مقابل نشستن و توقف کردن را ایستادن میگویند که از آن به معنای نخست در بابهای طهارت، صلات، حج، نکاح و اطعمه و اشربه سخن رفته و احکام آن در دو محور بحث شده است:
اگر مأموم در حال ایستاده به تکیه کردن نیاز ندارد، اقتدای او به کسی که به تکیه کردن نیاز دارد، محل اشکال و احتیاط است.