امام جماعت به معنی پیش نمازاست واز آن در باب صلاة، سخن رفته است. ومهمترین مباحث آن عبارت است از:
جماعت
جماعت، مفهومی حدیثی ناظر به حفظ همبستگی مسلمانان؛ همچنین به باهم خواندن نماز در اصطلاح فقهی، نماز جماعت گفته میشود.واژه جماعت به معنای گروه مردم، [۱] [۲] هم معنا با واژههای مَجمع و مجموع، از ریشه ج م ع است. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در بابهاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.
اقتدا
اقتدا:به انجام عملى بسان عمل فردى دیگر، به قصد تأسّی گفته می شود. به اقتدا کننده «مقتدی»، به رفتار او«اقتدا» وبه اقتدا شونده «مقتدا به» گفته مىشود. از این عنوان در باب صلاة، سخن رفته است.
فاسق
فاسق يعني شخصي كه آشكارا گناه مي كند و عملا از تحت اطاعت و اوامر الهی خارج شده است.
ارجح
پسنديدهتر
شیعه
شیعه، یکی از دو مذهب بزرگ دین اسلام در کنار اهل سنت، که بنابر اصول اعتقادی آن، نصب امام و خلیفه پیامبر(ص)، الهی است و دخالت در نصب او در صلاحیت غیر خدا نیست. بنابر عقاید شیعه، امامت مانند نبوت امری الهی و رکن دین است و پیامبر(ص) نسبت به آن غفلت نکرده و تعیین امام از باب حفظ مصالح امت، بر او واجب بوده و او به مناسبتهای مختلف از جمله غدیر، به امر الهی، از امامت حضرت علی(ع) به نصب الهی خبر داده است. پیروان مذهب شیعه در طول تاریخ به فرقههای متعدد تقسیم شدند که مهمترین آنها امامیه ، اسماعیلیه و زیدیه است. بنابر برخی روایات، واژه شیعه را نخستین بار پیامبر(ص) به کار برده است. برخی منابع روایی و کلامی، بزرگانی از صحابه چون سلمان، ابوذر، عمار و مقداد را نخستین شیعیان دانستهاند. امروزه از کلمه شیعه، غالبا بزرگترین گروه آن، امامیه قصد میشود و برای دو گروه دیگر از عناوین اسماعیلیه و زیدیه استفاده میگردد.
عادل
عدالت اصطلاحی فقهی و کلامی است. در فقه، عنوانی است برای صفتی که باعث ترک گناه میگردد و در بسیاری از احکام عملی از آن سخن رفته است. از نظر فقهی، عدالت یک شخص با تأیید دو عادل یا معاشرت فراوان با خود او یا باور متدینین به عدالت وی، قابل اثبات است. بیشتر فقها معتقدند حُسن ظاهر (یعنی آراستگی ظاهری از جهت پایبندی به احکام شرعی) برای اثبات عدالت فرد کافی است.
سنی
توحيد ایمان به ملائکه ایمان به کتابهای آسمانی ایمان به انبیاء ایمان به روز رستاخیز ایمان به قضا و قدر عدالت صحابه