ممیز
نابالغی است كه قدرت تشخيص داشته باشد. معيار مميّز بودن در هرموردی، تشخيص وی نسبت به همان مورد است.
شرط تمییز، شناختن ممیّزات مرد و زن در این مقام است و با شک، استصحاب عدم رسیدن به سنّ تمییز جاری است در نتیجه هنگام شک در به سن تمییز رسیدن پسربچه، حکم به نرسیدن آن می شود.