در قولنامه های عادی، بین متعاملین مرسوم است مبلغی بابت حق فسخ معامله شرط می کنند: الف) آیا قرار دادن این شرط در معامله صحیح است؟ ب) هرکدام از طرفین معامله اگر معامله را به هم زد، آیا طرف دیگر می تواند مبلغ حق فسخ را از دیگری مطالبه و اخذ کند و برای او شرعاً حلال می باشد؟ ج) اینگونه قولنامه ها که معمولا قبل از معاملات رسمی و قانونی انجام می گیرد، جنبه شرعی دارد و طرفین ملزم به رعایت آن هستند؟

الف اگر شرط مذکور به معنای ثبوت حق فسخ با پرداختن مبلغ معین باشد و مدت نیز معلوم باشد، چنین شرطی مشروع و لازم الوفا است. ب با توجه به جواب قسمت الف، می تواند مبلغ را بگیرد و حلال است. ج: ظاهراً قولنامه بر دو نوع است: 1 متعاملین معامله را به نحو شرعی و به طور قطعی انجام می دهند و چون تنظیم سند رسمی در هنگام معامله مقدور نیست، لذا یادداشتی به نام قولنامه می نویسند. که این صورت شرعیت دارد و متعاملین ملزم به رعایت آن هستند. 2 گاهی مورد معامله را گفتگو می کنند بدون اینکه شرعاً معامله را انجام دهند و این گفتگو را به عنوان قولنامه می نویسند تا در وقت تنظیم سند معامله را طبق قولنامه انجام دهند. که در این صورت اصل قولنامه خلاف شرع نیست، ولی طرفین ملزم به رعایت آن نیستند و می توانند قولنامه را نادیده گرفته و از معامله صرف نظر کنند.