در موردی که دو پسر با هم و بطور دو قلو متولد شده اند کدام یک از آنها ولیّ محسوب می شود و نماز قضای پدر بر عهده کدام یک است؟
در فرض سؤال آنکه اول متولد شده ولیّ است و نماز قضای پدر بر عهده او است.
عنوان سوال:
در موردی که دو پسر با هم و بطور دو قلو متولد شده اند کدام یک از آنها ولیّ محسوب می شود و نماز قضای پدر بر عهده کدام یک است؟
بر پسر بزرگتر واجب است که پس از مرگ پدر، نمازهای فوت شده او را به جا آورد و یا برای انجام آن نایب بگیرد.
دو قلو
دوقلو: دوبچه ی تولد یافته از یک زایمان را می گویند. به دوفرزندى که با فاصله ی کوتاهى از یکدیگر (کمتر از شش ماه) از یک مادر به دنیا مىآیند دوقلو اطلاق مىشود. در صورتى که فاصله بیش از شش ماه باشد، دومى محصول آبستنی جدید و محکوم به احکام ى مستقل خواهد بود. [۱]
عهده
عُهده به معنای ظرف مسئوليتها و تعهدات است.
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
پدر
پدر به معنای مردی است که دیگرى از نطفهی او- از طریق شرعی یا وطی به شبهه- به وجود آید یا صاحب شیر را گویند. از این عنوان در بسیارى از ابواب سخن رفته است، نظیر باب های طهارت، صلاة، زکات، خمس، صوم، حج، جهاد، تجارت و... .
پسر
ابن (= پسر، فرزند)، واژه کهن سامی میباشد و از احکام فقهی آن به مناسبت در بابهای صلاة، صوم، نکاح و ارث سخن رفته است.
نماز قضای پدر
بر پسر بزرگتر واجب است که پس از مرگ پدر، نمازهای فوت شده او را به جا آورد و یا برای انجام آن نایب بگیرد.
عهده
عُهده به معنای ظرف مسئوليتها و تعهدات است.
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
پدر
پدر به معنای مردی است که دیگرى از نطفهی او- از طریق شرعی یا وطی به شبهه- به وجود آید یا صاحب شیر را گویند. از این عنوان در بسیارى از ابواب سخن رفته است، نظیر باب های طهارت، صلاة، زکات، خمس، صوم، حج، جهاد، تجارت و... .
فرض
حکم الزامی و طلب اکید متعلق به چیزی را وجوب گویند.