خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچکترین واحد تشکیل دهنده جامعه است.
با حس انتقام‌جویی و کینه نسبت به خانواده شوهرم چه کنم؟
دختری 24 ساله بوده و تقریبا 2 سالی است ازدواج کرده‌ام و در این مدت تنش زیادی داشتم؛ به طوری که الان قصد دارم به روانپزشک مراجعه کنم. تنشهای به وجود آمده بیشتر در رابطه با خانواده همسرم است. همسرم مرد بسیار خوبی است و شاید هم بگویم ایده‌آل برای زندگی. ولی قضایایی در دوران عقد و بعد از آن به وجود آمد که به جای لذت بردن از زندگی، کارم شده حسرت خوردن و یک احساس انتقام جویی شدید نسبت به خانواده همسرم. و این موضوع به شدت همسرم را آزار میدهد ولی حس کینه و نفرت و انتقام جویی که من نسبت به خانواده‌اش دارم ناخودآگاه و غیر ارادی است. و در حال حاضر اصلا دوست ندارم با خانواده همسرم هیچ برخورد و رفت و آمدی داشته باشم و دوست دارم به طور کل ارتباطمان قطع شود و از طرفی مانعی برای همسرم نیستم که مثلا به خانواده اش سر نزد ولی همسرم این موضوع را نمی‌پذیرد. خواهشا کمک کنید. من خودم از همه بیشتر رنج و عذاب می‌کشم و نمی‌دانم چه کنم؟ بسمه‌تعالی خواهر گرامی خدمت شما سلام عرض می‌کنم و از حسن اعتمادتان سپاسگزارم. هرچند بنده در جریان جزییات پیش آمده نیستم و چه بسا حضرتعالی مورد اجحاف و ظلم واقع شده باشید اما تحقیقا توجه دارید که اختلاف نظر و سلیقه، امری کاملا طبیعی است، که شرط مدیریت آن و جلوگیری از تبدیل شدن آن به یک چالش مستلزم اموری چون؛ سعه صدر، انعطاف‌پذیری، گذشت، مدارا، و... است. از اینرو با توجه به اینکه شما دارای سرمایه و نعمت بی‌بدلیلی چون رضایت از همسر هستید و ایشان را فردی ایده‌آل می‌دانید( که جای تبریک دارد)، شایسته است که پاس این نعمت و به منظور حفظ و حراست آن، از خویش انعطاف بیشتری نشان دهید. توقف در گذشته و اختلافات پیش آمده نه تنها کمکی به شما نخواهد کرد، بلکه رفته رفته ممکن است، رابطه حسنه حضرتعالی با همسرتان را نیز متاثر و تحت‌الشعاع قرار دهد( حقیقتی که متاسفانه شواهد و تجربیات فراوانی به آن گواهی می‌دهند) چرا که همسر حضرتعالی در عین حالی که به شما تعلق خاطر دارد به مادر و خانواده خویش نیز علاقمند و دلبسته است. لذا باید از هر رفتاری که ایشان را دچار تعارض در انتخاب می‌کند، اجتناب کنید. هرچند حضرتعالی از ارتباط ایشان ممناعت نمی‌کنید، اما به پاس قدردانی از ایشان و خوبی‌هایشان، سعی کنید رفتاری داشته باشید که ایشان را نسبت به خود دلگرم‌تر نمایید. از آنجا که همسر حضرتعالی از اختلافات شما با مادرشان بی‌خبر نیستند، در صورتیکه شاهد همراهی شما با خود باشند، این همراهی را به حساب گذشت جنابعالی و احترام به خواسته‌های خود تفسیر می‌کنند و ایشان را نسبت به جبران ترغیب کرده و استحکام پایههای زندگی را به دنبال خواهد داشت. شما نباید متن زندگی مشترک را (که عبارت است از احساس همدلی و صمیمیت با همسر) با حاشیه‌های آن (اختلاف با مادر شوهر ) قربانی کنید. بلکه می‌بایست از هیچ‌کاری که به استحکام این متن می‌انجامد فروگذار نکنید. همانطور که گفته شد تقابل شما با مادر شوهر، همسرتان را دچار تعارض خواهد کرد. این تعارض می‌تواند به اختلافات دامن زده و حواشی را بر متن حاکم کند که در نتیجه، سست شدن پایههای زندگی را به دنبال دارد. مضافا اینکه ممکن است ناخواسته و به صورت ناهشیار ایشان نیز متقابلا با مادر شما رفتاری مشابه را در پیش بگیرند و... بر مبنای این نکات به صلاح زندگی حضرتعالی است که اولا به خاطر خودتان (لذتی که در عفو است در انتقام نیست) و ثانیا به خاطر همسرتان و ثالثا به خاطر زندگی مشترکتان، از رفتارهای تلافی‌جویانه فاصله بگیرید. در این اثناء ضمن گفتگو و تعامل با همسر از ایشان بخواهید که، فراوانی رفت و آمد را در سطح معمول و منطقی و بدون از افراط و تفریط تنظیم نماید، تا حضرتعالی با مرور زمان خود را با شرایط وفق دهید. به منظور اینکه سریعتر فضای کدورت را بشکنید، بر پایه روایات ودستاوردهای روانشناختی پیشنهاد می‌کنم برای مادر شوهر هر از چندگاهی هدیه تهیه کنید، جویای حال او شوید و از محبت خود سیرابش کنید. چنین رفتارهایی نه تنها زندگی را شیرینتر کرده و آز اسیبها جلوگیری می کند بلکه اجر، پاداش و رضایت الهی را نیز به دنبال دارد. چرا که در روایات فرموده‌اند: رسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله: (تَهادَوا تَحابُّوا، تَهادُوا فإنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائنِ؛[1] به یکدیگر هدیه دهید، تانسبت به همدیگر با محبت شوید. به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا هدیه کینه‌‌ها را می‌‌برد.) علی (علیه السلام) فرمود:(الانسان عبید الاحسان؛[2] انسانها بنده و غلام احسان است.) به هر حال مستحضرید که محبت، قلوب را نرم می‌کند و گذشت و بخشودن از صفات انسانهای کریم و بزرگوار است و متقابلا کینه‌توزی از صفات مذموم و مورد نکوهش است. برای شما و همسر محترمتان، از درگاه خداوند متعال، ایام بانشاط‌تری را مسئلت دارم. [1]. الکافی: 5/144/14. [2]. شرح غرر الحکم ج 7 ص 69.
دختری 24 ساله بوده و تقریبا 2 سالی است ازدواج کرده‌ام و در این مدت تنش زیادی داشتم؛ به طوری که الان قصد دارم به روانپزشک مراجعه کنم. تنشهای به وجود آمده بیشتر در رابطه با خانواده همسرم است. همسرم مرد بسیار خوبی است و شاید هم بگویم ایده‌آل برای زندگی. ولی قضایایی در دوران عقد و بعد از آن به وجود آمد که به جای لذت بردن از زندگی، کارم شده حسرت خوردن و یک احساس انتقام جویی شدید نسبت به خانواده همسرم. و این موضوع به شدت همسرم را آزار میدهد ولی حس کینه و نفرت و انتقام جویی که من نسبت به خانواده‌اش دارم ناخودآگاه و غیر ارادی است. و در حال حاضر اصلا دوست ندارم با خانواده همسرم هیچ برخورد و رفت و آمدی داشته باشم و دوست دارم به طور کل ارتباطمان قطع شود و از طرفی مانعی برای همسرم نیستم که مثلا به خانواده اش سر نزد ولی همسرم این موضوع را نمی‌پذیرد. خواهشا کمک کنید. من خودم از همه بیشتر رنج و عذاب می‌کشم و نمی‌دانم چه کنم؟ بسمه‌تعالی خواهر گرامی خدمت شما سلام عرض می‌کنم و از حسن اعتمادتان سپاسگزارم. هرچند بنده در جریان جزییات پیش آمده نیستم و چه بسا حضرتعالی مورد اجحاف و ظلم واقع شده باشید اما تحقیقا توجه دارید که اختلاف نظر و سلیقه، امری کاملا طبیعی است، که شرط مدیریت آن و جلوگیری از تبدیل شدن آن به یک چالش مستلزم اموری چون؛ سعه صدر، انعطاف‌پذیری، گذشت، مدارا، و... است. از اینرو با توجه به اینکه شما دارای سرمایه و نعمت بی‌بدلیلی چون رضایت از همسر هستید و ایشان را فردی ایده‌آل می‌دانید( که جای تبریک دارد)، شایسته است که پاس این نعمت و به منظور حفظ و حراست آن، از خویش انعطاف بیشتری نشان دهید. توقف در گذشته و اختلافات پیش آمده نه تنها کمکی به شما نخواهد کرد، بلکه رفته رفته ممکن است، رابطه حسنه حضرتعالی با همسرتان را نیز متاثر و تحت‌الشعاع قرار دهد( حقیقتی که متاسفانه شواهد و تجربیات فراوانی به آن گواهی می‌دهند) چرا که همسر حضرتعالی در عین حالی که به شما تعلق خاطر دارد به مادر و خانواده خویش نیز علاقمند و دلبسته است. لذا باید از هر رفتاری که ایشان را دچار تعارض در انتخاب می‌کند، اجتناب کنید. هرچند حضرتعالی از ارتباط ایشان ممناعت نمی‌کنید، اما به پاس قدردانی از ایشان و خوبی‌هایشان، سعی کنید رفتاری داشته باشید که ایشان را نسبت به خود دلگرم‌تر نمایید. از آنجا که همسر حضرتعالی از اختلافات شما با مادرشان بی‌خبر نیستند، در صورتیکه شاهد همراهی شما با خود باشند، این همراهی را به حساب گذشت جنابعالی و احترام به خواسته‌های خود تفسیر می‌کنند و ایشان را نسبت به جبران ترغیب کرده و استحکام پایههای زندگی را به دنبال خواهد داشت. شما نباید متن زندگی مشترک را (که عبارت است از احساس همدلی و صمیمیت با همسر) با حاشیه‌های آن (اختلاف با مادر شوهر ) قربانی کنید. بلکه می‌بایست از هیچ‌کاری که به استحکام این متن می‌انجامد فروگذار نکنید. همانطور که گفته شد تقابل شما با مادر شوهر، همسرتان را دچار تعارض خواهد کرد. این تعارض می‌تواند به اختلافات دامن زده و حواشی را بر متن حاکم کند که در نتیجه، سست شدن پایههای زندگی را به دنبال دارد. مضافا اینکه ممکن است ناخواسته و به صورت ناهشیار ایشان نیز متقابلا با مادر شما رفتاری مشابه را در پیش بگیرند و... بر مبنای این نکات به صلاح زندگی حضرتعالی است که اولا به خاطر خودتان (لذتی که در عفو است در انتقام نیست) و ثانیا به خاطر همسرتان و ثالثا به خاطر زندگی مشترکتان، از رفتارهای تلافی‌جویانه فاصله بگیرید. در این اثناء ضمن گفتگو و تعامل با همسر از ایشان بخواهید که، فراوانی رفت و آمد را در سطح معمول و منطقی و بدون از افراط و تفریط تنظیم نماید، تا حضرتعالی با مرور زمان خود را با شرایط وفق دهید. به منظور اینکه سریعتر فضای کدورت را بشکنید، بر پایه روایات ودستاوردهای روانشناختی پیشنهاد می‌کنم برای مادر شوهر هر از چندگاهی هدیه تهیه کنید، جویای حال او شوید و از محبت خود سیرابش کنید. چنین رفتارهایی نه تنها زندگی را شیرینتر کرده و آز اسیبها جلوگیری می کند بلکه اجر، پاداش و رضایت الهی را نیز به دنبال دارد. چرا که در روایات فرموده‌اند: رسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله: (تَهادَوا تَحابُّوا، تَهادُوا فإنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائنِ؛[1] به یکدیگر هدیه دهید، تانسبت به همدیگر با محبت شوید. به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا هدیه کینه‌‌ها را می‌‌برد.) علی (علیه السلام) فرمود:(الانسان عبید الاحسان؛[2] انسانها بنده و غلام احسان است.) به هر حال مستحضرید که محبت، قلوب را نرم می‌کند و گذشت و بخشودن از صفات انسانهای کریم و بزرگوار است و متقابلا کینه‌توزی از صفات مذموم و مورد نکوهش است. برای شما و همسر محترمتان، از درگاه خداوند متعال، ایام بانشاط‌تری را مسئلت دارم. [1]. الکافی: 5/144/14. [2]. شرح غرر الحکم ج 7 ص 69.
پاسخ:
دختری 24 ساله بوده و تقریبا 2 سالی است ازدواج کرده‌ام و در این مدت تنش زیادی داشتم؛ به طوری که الان قصد دارم به روانپزشک مراجعه کنم. تنشهای به وجود آمده بیشتر در رابطه با خانواده همسرم است. همسرم مرد بسیار خوبی است و شاید هم بگویم ایده‌آل برای زندگی. ولی قضایایی در دوران عقد و بعد از آن به وجود آمد که به جای لذت بردن از زندگی، کارم شده حسرت خوردن و یک احساس انتقام جویی شدید نسبت به خانواده همسرم. و این موضوع به شدت همسرم را آزار میدهد ولی حس کینه و نفرت و انتقام جویی که من نسبت به خانواده‌اش دارم ناخودآگاه و غیر ارادی است. و در حال حاضر اصلا دوست ندارم با خانواده همسرم هیچ برخورد و رفت و آمدی داشته باشم و دوست دارم به طور کل ارتباطمان قطع شود و از طرفی مانعی برای همسرم نیستم که مثلا به خانواده اش سر نزد ولی همسرم این موضوع را نمی‌پذیرد. خواهشا کمک کنید. من خودم از همه بیشتر رنج و عذاب می‌کشم و نمی‌دانم چه کنم؟
بسمه‌تعالی
خواهر گرامی خدمت شما سلام عرض می‌کنم و از حسن اعتمادتان سپاسگزارم.
هرچند بنده در جریان جزییات پیش آمده نیستم و چه بسا حضرتعالی مورد اجحاف و ظلم واقع شده باشید اما تحقیقا توجه دارید که اختلاف نظر و سلیقه، امری کاملا طبیعی است، که شرط مدیریت آن و جلوگیری از تبدیل شدن آن به یک چالش مستلزم اموری چون؛
سعه صدر، انعطاف‌پذیری، گذشت، مدارا، و... است.
از اینرو با توجه به اینکه شما دارای سرمایه و نعمت بی‌بدلیلی چون رضایت از همسر هستید و ایشان را فردی ایده‌آل می‌دانید( که جای تبریک دارد)، شایسته است که پاس این نعمت و به منظور حفظ و حراست آن، از خویش انعطاف بیشتری نشان دهید.
توقف در گذشته و اختلافات پیش آمده نه تنها کمکی به شما نخواهد کرد، بلکه رفته رفته ممکن است، رابطه حسنه حضرتعالی با همسرتان را نیز متاثر و تحت‌الشعاع قرار دهد( حقیقتی که متاسفانه شواهد و تجربیات فراوانی به آن گواهی می‌دهند) چرا که همسر حضرتعالی در عین حالی که به شما تعلق خاطر دارد به مادر و خانواده خویش نیز علاقمند و دلبسته است. لذا باید از هر رفتاری که ایشان را دچار تعارض در انتخاب می‌کند، اجتناب کنید.
هرچند حضرتعالی از ارتباط ایشان ممناعت نمی‌کنید، اما به پاس قدردانی از ایشان و خوبی‌هایشان، سعی کنید رفتاری داشته باشید که ایشان را نسبت به خود دلگرم‌تر نمایید. از آنجا که همسر حضرتعالی از اختلافات شما با مادرشان بی‌خبر نیستند، در صورتیکه شاهد همراهی شما با خود باشند، این همراهی را به حساب گذشت جنابعالی و احترام به خواسته‌های خود تفسیر می‌کنند و ایشان را نسبت به جبران ترغیب کرده و استحکام پایههای زندگی را به دنبال خواهد داشت.
شما نباید متن زندگی مشترک را (که عبارت است از احساس همدلی و صمیمیت با همسر) با حاشیه‌های آن (اختلاف با مادر شوهر ) قربانی کنید. بلکه می‌بایست از هیچ‌کاری که به استحکام این متن می‌انجامد فروگذار نکنید.
همانطور که گفته شد تقابل شما با مادر شوهر، همسرتان را دچار تعارض خواهد کرد. این تعارض می‌تواند به اختلافات دامن زده و حواشی را بر متن حاکم کند که در نتیجه، سست شدن پایههای زندگی را به دنبال دارد. مضافا اینکه ممکن است ناخواسته و به صورت ناهشیار ایشان نیز متقابلا با مادر شما رفتاری مشابه را در پیش بگیرند و...
بر مبنای این نکات به صلاح زندگی حضرتعالی است که اولا به خاطر خودتان (لذتی که در عفو است در انتقام نیست) و ثانیا به خاطر همسرتان و ثالثا به خاطر زندگی مشترکتان، از رفتارهای تلافی‌جویانه فاصله بگیرید.
در این اثناء ضمن گفتگو و تعامل با همسر از ایشان بخواهید که، فراوانی رفت و آمد را در سطح معمول و منطقی و بدون از افراط و تفریط تنظیم نماید، تا حضرتعالی با مرور زمان خود را با شرایط وفق دهید.
به منظور اینکه سریعتر فضای کدورت را بشکنید، بر پایه روایات ودستاوردهای روانشناختی پیشنهاد می‌کنم برای مادر شوهر هر از چندگاهی هدیه تهیه کنید، جویای حال او شوید و از محبت خود سیرابش کنید. چنین رفتارهایی نه تنها زندگی را شیرینتر کرده و آز اسیبها جلوگیری می کند بلکه اجر، پاداش و رضایت الهی را نیز به دنبال دارد. چرا که در روایات فرموده‌اند:
رسولُ اللّه‌ِ صلی الله علیه و آله: (تَهادَوا تَحابُّوا، تَهادُوا فإنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائنِ؛[1] به یکدیگر هدیه دهید، تانسبت به همدیگر با محبت شوید. به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا هدیه کینه‌‌ها را می‌‌برد.)
علی (علیه السلام) فرمود:(الانسان عبید الاحسان؛[2] انسانها بنده و غلام احسان است.)
به هر حال مستحضرید که محبت، قلوب را نرم می‌کند و گذشت و بخشودن از صفات انسانهای کریم و بزرگوار است و متقابلا کینه‌توزی از صفات مذموم و مورد نکوهش است.
برای شما و همسر محترمتان، از درگاه خداوند متعال، ایام بانشاط‌تری را مسئلت دارم.
[1]. الکافی: 5/144/14.
[2]. شرح غرر الحکم ج 7 ص 69.
- [سایر] آیا شیعه شدن ایرانی ها به خاطر قومیت و کینه نسبت به اعراب نبود؟
- [سایر] خانواده شوهرم با من ناسازگارند و شوهرم نیز تحت تاثیر آنها قرار گرفته راه چاره چیست ؟
- [سایر] خانواده شوهرم با من ناسازگارند و شوهرم نیز تحت تاثیر آنها قرار گرفته راه چاره چیست ؟
- [سایر] سلام من25 سالمه 3.ساله که ازدواج کردیم تحصیلات هر دو مونم لیسانس5 سال هم همسرم از من بزرگتر. قبلا 1دعوایی در خانواده شوهری من اتفاق افتاد که البته سر من نبود اما داخل دعوا چون من به مادر شوهرم حرفی رو زدم شوهرم اعتقاد داشت که سر مادرش داد زدم در صورتی که اصلا این طور نبود اما همون روز شوهرم منو از خونه بیرون کرد و من 7 روزی قهر بودم ما با مادرش اینا یک خونه زندگی می کنیم از اون موقعه هر وقت دعوامون میشه یاد اون رفتار زشتش می افتم و خلاصه ازش کینه به دل گرفتم خیلی سعی کردم فراموشش کنم ام اصلا ا
- [سایر] شوهرم خیلی طرفدار خانواده اش هست. مخصوصا مادرش اگه در مورد مادرش انتقاد کنم دعوامون میشه به نظرتون چطور میتونم انتقاد بهینه از مادر شوهرم داشته باشم؟
- [سایر] خانواده شوهرم بدجوری آزارم می دهند، به شدت افسردگی گرفته ام، چکار کنم؟
- [سایر] مخارج جشن عقد بعهده خانواده من بوده است و حالا که مخارج عروسی بعهده خانواده شوهرم است ، می گویند اسراف است . آیا این کار درستی است ؟
- [سایر] من وقتی با خانواده ام صمیمی می شوم ، شوهرم عصبانی می شود . چرا باید این جوری بشود ؟
- [سایر] سلام راه های مبارزه با کینه ورزی چیست؟iهمسرم کینه فردی را در دل دارد،هر کار می کنم نمی توان کینه او را از دل بیرون کند!!حتی اگر فرد مزبور رفتارش را اصلاح کند!!.
- [سایر] احساس می کنم که شوهرم نسبت به من و مسایل زناشویی بی علاقه شده است . چه کاری باید انجام بدهم ؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر حکومت صالح و شرعی احیانا مصلحت جامعه را در مهار جمعیّت و تنظیم خانواده تشخیص دهد، تشویق جامعه نسبت به آن با راهنمایی راههای حلال و منع از راههای حرام از قبیل سقط کردن جنین مانعی ندارد، ولی الزام افراد به محدود نمودن نسل جایز نیست.
- [آیت الله مظاهری] اگر کسی با کسی قهر کند ولی کینه او را در دل نداشته باشد و دشمنی هم با او نکند، اگرچه حرام نیست، ولی سزاوار نیست که بیش از سه روز قهر باشد و بعد از سه روز سزاوار است که آشتی کند مگر اینکه نتواند، و همچنین است شوهر با زن، ولی اگر زن قهر کند باید یک روز بیشتر نباشد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] بایدروزه دار ازاستعمال آمپولی که به جای غذابکار می رود خودداری کند، ولی تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند یا بجای دوا استعمال می شود اشکال ندارد.
- [آیت الله سبحانی] احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپولی که به جای غذا به کار می رود، خودداری کند. ولی تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند یا به جای دوا استعمال می شود، اشکال ندارد.
- [امام خمینی] احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپولی که به جای غذا به کار می رود، خودداری کند. ولی تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند یا به جای دوا استعمال می شود، اشکال ندارد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] آمپولی که عضو را بی حس می کند یا به جهت دیگر استعمال می شود؛ برای روزه دار اشکال ندارد. و بهتر آن است که از استعمال آمپولی که به جای دوا و غذا بکار می برند خودداری کند.
- [آیت الله خوئی] آمپولی که عضو را بی حس می‌کند یا به جهت دیگری استعمال می‌شود، برای روزهدار اشکال ندارد. و بهتر آن است که از استعمال آمپولی که بهجای دوا و غذا به کار میبرند خودداری کند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مسلمانان باید در بین خودشان با گذشت، و همکار یکدیگر باشند و نسبت به کفار سخت و از دادن هر گونه اختیار و سلطه به آنها نسبت به امور مسلمین، اجتناب نمایند.
- [آیت الله سیستانی] پدر می‌تواند از زکات برای پسر فقیرش زن بگیرد ، و همچنین است پسر نسبت به پدر .
- [آیت الله اردبیلی] اگر دو نفر ادّعای مالکیّت تمام ملکی را که در تصرّف و اختیار هر دوی آنهاست داشته باشند، هر کدام نسبت به نیمی از آن مدّعی و منکر هستند؛ پس هر کدام باید نسبت به نیمی از آن مدرک و دلیل قطعی بیاورد یا دو شاهد عادل اقامه کند و نسبت به نیم دیگر، گفته او با قَسم قبول می‌شود و چنانچه هر دو نفر اقامه شاهد نموده و قسم یاد کردند، آن ملک بین آنها تقسیم میگردد.