قرآن کریم برای مسلمانان از گروهی سخن می گوید که مومنان آنها را نمی شناسند. گروهی منافق که در میان مردم مدینه جای گرفته اند:
(وَ مِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ مَرَدُوا عَلَی النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ[توبه/101] و از (میان) اعراب بادیه‌نشین که اطراف شما هستند، جمعی منافقند و از اهل مدینه (نیز)، گروهی سخت به نفاق پای بندند.)
این گروه حقایق را وارونه جلوه می دهند تا جایی که حق و باطل را معکوس نموده و جایگاه خود را 180 درجه متفاوت معنا می کنند:
(وَ إِذا قیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ[بقره/11] و هنگامی که به آنان گفته شود: (در زمین فساد نکنید) می گویند: (ما فقط اصلاح کننده ایم)
خدایی که هدایت بندگان را بر خود واجب ساخته، مومنان را در مقابل توطئه های این دسته رها نکرده است بلکه مکر آنها را پاسخی شایسته می دهد:
(إِنَّ الْمُنافِقینَ یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ[نساء/142] منافقان می خواهند خدا را فریب دهند در حالی که او آنها را فریب می دهد.)
منافقین تصور می کردند که مکرشان با نزول سوره ای ممکن است بر ملا شود و شاید برای چنین روزی، تدارک هایی دیده بودند:
(یَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما فی قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ[توبه/64] منافقان از آن بیم دارند که سوره ای بر ضدّ آنان نازل گردد، و به آنها از اسرار درون قلبشان خبر دهد. بگو: (استهزا کنید! خداوند، آنچه را از آن بیم دارید، آشکار می سازد!)
اما ما هیچ سوره ای نداریم که منافقین را به نام معرفی کرده باشد. و مکر خدا با ماکران بسیار ظریف تر از این امور است تا آنجا که اگر فرعون تصمیم بگیرد تمام نوزادان را نابود سازد، خدا موسی را در دامان فرعون پرورش می دهد.
خدای متعال خیری کثیر (کوثر) نازل نمود که به سبب همو دست منافقین را بر تمام چشمان باز هویدا نمود! منافقین با طراحی های گسترده و سازماندهی به راحتی توانستند با شعار جلوگیری از فتنه و با قیافه اصلاح گری (آیه 11 سوره بقره را به یاد بیاورید) خلافت را از مسیر خویش منحرف سازند.
اما آنها از عطیه الهی بر امت غافل ماندند و هرگز تصور نمی کردند که ولایت، مدافعی جلیل القدر دارد که دست توطئه آنها را بر ملا می سازد. مدافعی که پیامبر (ص) به خوبی او را ذخیره نموده و شان و منزلتش را برای همگان تبیین کرده بود.
مدافعی که قرار گرفتنش در پشت در، آبروی سیستم پیچیده نفاق را بر باد فنا داد! و تشییع جنازه مخفیانه و قبر مخفی اش، سندی محکم است که در پیش روی تمام چشمان باز در طول تاریخ قرار گرفته است.
از همین جاست که ابوبکر در لحظه های آخر عمر خویش، آرزویش را این گونه بیان می کند : (وددت أنّی لم أکشف بیت فاطمة و ترکته وان اُغلِقَ علی الحرب). (کاش، پرده ی حرمت خانه ی فاطمه را پاره نمی کردم و آن را به حال خود وا می گذاشتم، هر چند برای جنگ بسته شده بود).[1]
[1]. تاریخ طبری ج2 ص 619.
