این ذکر در واقع از چند قسمت تشکیل شده است .
الف. ذکر توحید که همان ذکر شریف (لا اله الا الله) است. به طور اجمال میتوان در توضیح این ذکر شریف گفت که این ذکر از دو قسمت تشکیل شده است. یکی نفی هرگونه الوهیت از هر گونه خدای خیالی (لا اله) و دوم اثبات اینکه الوهیت و پرستش فقط مخصوص الله تعالی شانه است (الا الله ).
ب. (الملک یا المالک) یکی از صفات حضرت حق بوده و به معنای مالک و سلطان جمیع آسمانها و زمین است.
ج. (الحق) حق به معنای ثابت و پایدار است. در مقابل ما سوی الله همگی در حال زوال و فناء هستند. الحق المبین بمعنی ذوالحق المبین است یعنی عادلی که ظاهر است عدالت او و بر همه کس هویدا و پیدا.
د. (المبین) در قرآن گاهی قرآن را وصف به مبین شده و گاهی خداوند. و معنای آن، شیئ آشکار و واضح است.
در سوره نور آیه 25 میخوانیم:
(وَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ- و بدانند که خدا حقیقت آشکار است.)
بنابراین معنای این ذکر چنین خواهد بود :
(هیچ خدایی جز خدای یگانه شایسته پرستش نیست خدایی که مالک آسمانها و زمین است. خدایی که وجودش ثابت و پایدار و روشن و آشکار است.)
