فقر
فقر، نداشتن به قدر کفایت است.
از دیدگاه شریعت و روایات معصومین همه اذکار الهی مستحب بوده و اثرات مطلوب بسیاری بر آنها مترتب است با این حال دعوی بی معرفت و بدون عمل و در تضاد با خواسته قلبی در تمامی اعمال شرعی - اعم از ایمان، صلاة و قرائت قرآن همچنین اوراد و اذکار - اثرات مطلوبی در پی نخواهد داشت. لذا در تمامی این اعمال، اولاً باید فرد معرفت نسبت به عمل خود داشته باشد و ثانیا دل و زبان در هم آهنگی با هم باشند و مهم تر از همه اینکه در تضاد با اعمال نباشند چرا که گفتار نیکو تنها به واسطه عمل صالح بالا می رود.