تفکر در طبیعت چه فوایدی دارد؟

شایسته است انسان با دقت به ابعاد آفرینش توجه نموده و آثار قدرت حق را در آن مشاهده نماید و پیوسته به یاد خدا باشد حال برای توضیح بیشتر به چند نکته اشاره می‌شود:
الف) قرآن مجید می‌فرماید: {/Bإِنَّ فِی خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اِخْتِلافِ اَللَّیْلِ وَ اَلنَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی اَلْأَلْبابِ اَلَّذِینَ یَذْکُرُونَ اَللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی‌ جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ اَلنَّارِ؛
همانا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و جایگزین گشتن شب به جای روز و روز به جای شب برای خردمندان نشانه‌هایی از قدرت پروردگار مشهورد است. آن خردمندانی که خدای را در حال ایستاده و نشسته و بر پهلو یاد می‌کنند و در خلقت آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند که ای خدای ما تو این‌ها را باطل و برخلاف حکمت نیافریده‌ای. تویی منزه از هر باطل و خطایی پس ما را از عذاب آتش نگهدار باش)(آل عمران، آیه 191 - 190). مشاهده می‌کنید که: 1- دعوت به مطالعه هستی و آفرینش شده است. 2- از آن قدرتی یاد کنید که چنین عظمتی را رقم زده است. 3- توجه به اینکه این همه عظمت بدون حکمت و هدف نبوده است. 4- حال که چنین است نجات خویش را از خدای سبحان تمنا کنید، البته آیات بسیار دیگری نیز در قرآن مجید آمده است که دعوت به مطالعه نشانه‌های قدرت پروردگار می‌نماید. ب) حضرت علی(ع) می‌فرماید: ولو فکّروا فی عظیم القدرة و جسیم النّعمة لو جعوا الی الطریق و خافوا عذاب الحریق و لکن القلوب علیلة و البصائر مدخوله‌ ؛ اگر در عظمت قدرت الهی می‌اندیشیدند و همچنین در فراوانی نعمت‌های حق تأمّل می‌کردند به راه راست برگشته و از عذاب سوزان می‌ترسیدند. ولی چه باید کرد که دل‌ها مریض و چشم‌ها معیوب گشته و از دیدن و درک کردن حقایق بازمانده‌اند!. ملاحظه کنید که حضرت می‌فرماید: اگر در عظمت قدرت پروردگار می‌اندیشیدند به پیشگاهش سر خضوع فرود می‌آورند، و از عذاب دوزخ بر حذر می‌ماندند. ج) در حدیثی است که خدای سبحان خطاب به حضرت موسی می‌فرماید: ای موسی نعمت‌های مرا برای مردم بیان کنید که در آن صورت مردم محبّت مرا در دل‌های خود خواهند گرفت. د) بابا طاهر عریان در رباعی دلنشین خود می‌گوید: {Sبه صحرا بنگرم صحراته وینم‌# به دریا بنگرم دریاته وینم‌S} {Sبه هر جا بنگرم کوه و در و دشت‌# نشان روی زیبای ته وینم‌S} ه) علامه طباطبای نیز می‌فرماید: جهان آیت حق است، بنابر این انسان باید به جایی برسد که همان گونه که وقتی به آیینه نگاه می‌کند محو در تصویر می‌شود و نظرش به خود آئینه جلب نمی‌شود. وقتی هم که کوه و در و دشت و درخت و سبزه و گل‌ها را دید یا پرندگان رنگارنگ یا حیوانات متنوع و ... را مشاهده نمود از آن همه کمال و زیبایی محو در جمال حق شود و خصوصیات آن اشیاء نظر او را جلب نکند، بلکه جهان را آینه جمال حق ببیند. به هر حال تفاوت مردان خدا و افراد دیگر در همین است که آنها وقتی در آسمان سیر می‌کنند، یا در زمین سیاحت می‌کنند، یا در دریا شناورند، یا به زیر دریا می‌روند، همه جا خدا را می‌بینند و ذکر و شکر خدا بر زبانشان جاری است ولی دیگران با بی‌اعتنایی فقط به زیبایی و نظم طبیعت چشم دوخته و خدایی برایشان مطرح نیست. برخی وقتی کنار دریا می‌روند ففقط امواج چشم آنها را خیره می‌سازد ولی گروهی از ورای امواج، اصل آن آب و ژرفای دریا را مشاهده می‌کنند. زهی خسارت که انسان از نعمت‌های خدا فقط لذت ببرد، ببوید و بنوشد و اشباع شود، اما هرگز به یاد منعم و آن کسی که لحظه به لحظه تدبیر آن همه نعمت و هستی را رقم زده نباشد