اموزش
آموزش به عمل یاد دادن (تعلیم) و یاد گرفتن (تعلّم) می گویند که از آن در بابهاى: اجتهاد و تقلید، صلات، زکات، تجارت، اجاره، نکاح و دیات به مناسبت سخن رفته است.
نقش آموزش پرورش در رشد فرهنگ سیاسی چیست؟
نقش آموزش پرورش در رشد فرهنگ سیاسی چیست؟ مقام معظم رهبری معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است. ایشان با اشاره به این موضوع معتقدند نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.) (باید اخلاق اسلامی بصورت کامل در جامعه محقق شود و فرهنگ عمومی مردم در مسیر صحیح و اسلامی قرار گیرد. لازمه این کار، رسوخ دادن باورها و عقاید به عمق جان مردم و جوانان و از بین بردن زمینه های گناه در جامعه است، ضمن آنکه باید برخی اختلالات و کمبودها در مسائل تعلیم و تربیت، خانواده، ارتباطات اجتماعی، همکاری جمعی، و وجدان کاری برطرف و اصلاح شوند. )[1] 1-4. آموزش و پرورش، عامل رشد فرهنگ سیاسی مطلوب رهبری نظام معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است که البته نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.)[2] - لزوم تحول در آموزش و پرورش برای ایجاد یک نظام آموزش و پرورش متعالی تکیه بر اصول غربی و غیر خودی طبیعتاً جوابگوی نیازهای جامعه ما نخواهد بود بر این اساس ایشان معتقدند: (چرا می‌خواهیم تحول ایجاد کنیم؟ دلیل ساده‌اش این است که نظام کنونی آموزش و پرورش ما توانائی لازم را برای تربیت نسلهای گوناگون ما نشان نداده است. علت هم در درجه اول این است که این نظام و این تشکیلات، وارداتی است؛ برخاسته از نیازهای درونی ما نیست. این، یکی از مشکلات بزرگ ماست... ما بدمان نمی‌آید و ننگمان نمی‌کند که از دیگران یاد بگیریم. آنچه که بد است، این است که ما بیائیم الگوهای ملتهای دیگر و فرهنگهای دیگر را به طور دربست در بین ملت و کشور خودمان پیاده کنیم... این تحول باید بر اساس ایجاد یک الگوی مستقل ایرانی و برخاسته از معنویات و نیاز این کشور باشد؛ یعنی در واقع برخاسته از اسلام ناب، اسلامِ مورد اعتقاد ما باشد. هدف، تربیت نیروی انسانیِ طراز جمهوری اسلامی است. اگر جمهوری اسلامی میخواهد پرچم اسلام را در دست بگیرد، میخواهد خودش به سعادت برسد، دنیا و آخرت خود را آباد کند - همچنان که قرآن به ما یاد میدهد که میتوان دنیا و آخرت را با هم آباد کرد و باید این کار انجام بگیرد - اگر میخواهد به ملتهای دیگر کمک برساند، که (کنتم خیر امّة اخرجت للنّاس)[3] شاهد و مبشر ملتهای دیگر باشد، خب، طبیعتاً نیازهائی دارد: باید انسانهای شریف، دانا، با استعدادهای جوشان، دارای ابتکار، دارای اخلاق نیک انسانی، دارای شجاعت، قوّت خطرپذیری، ورود در میدانهای جدید، بدون هیچگونه عقده‌ی خودکم‌بینی یا خودبرتربینی، انسانهای دلداده‌ی به خدای متعال و متکی به قدرت الهی و دارای توکل کامل، انسانهای صبور، انسانهای بردبار و حلیم، انسانهای خوشبین و انسانهای امیدوار تربیت کنید. اسلام همه‌ی اینها را به صورت بسته‌ی کامل در اختیار همه‌ی معتقدین و مؤمنین خود قرار داده. این بسته را باز کنیم، دانه‌دانه از این مواد استفاده کنیم، بهره‌مند شویم، آنها را بچشیم و درون وجود خودمان ذخیره کنیم. خروجی آموزش و پرورش باید اینجور انسانی باشد... نگاه کلان و نقشه‌ی جامع، شرط اول است.)[4] 2-4. مجلس شورای اسلامی به عنوان رکن اصلی قانونگذاری در کشور مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با نمایندگان مجلس شورای اسلامینقاط مورد تأکید دشمن را برای تبیین سناریوی دشمن این چنین برشمردند: (دشمن امروز بر روی چند نقطه تکیه‌ی اساسی دارد: · مسئله‌ی اقتصاد که ایشان بخاطر اهمیت بالای اقتصاد، سال 1390 را سال جهاد اقتصادی نامیدند. · (ایجاد اختلاف بین دستگاه‌ها: یک نقطه‌ی دیگر - که آن هم خیلی واضح است - ایجاد اختلاف بین دستگاه‌های مدیریت‌کننده‌ی کشور است؛ این هم یکی از کارهای اساسی آنهاست. این مسئله را پنهان هم نمیکنند. نه اینکه نمیخواهند پنهان کنند؛ پنهان‌کردنی نیست. نوع کار دشمنان در این قضایای مهم و کلان و بین‌المللی اقتضاء میکند که یک کارهائی را بکنند، یک چیزهائی را بگویند، اظهاراتی را داشته باشند؛ لذا این تدابیر و سیاستهای دشمنان در پرده نمیماند). ایشان ضمن برشمردن گناه فتنه گران 88 راه مقابله با این محور تلاش دشمن را ایفای نقش نمایندگان و دفاع مشترک همه از اسلام و انقلاب و نیز تبدیل نکردن اختلاف سلیقه و عقیده به چالش برای نظام دانستند و افزودند: (اختلاف سلیقه، اختلاف نظر، اختلاف عقیده در مسائل سیاسی، نباید به چالش میان جناحهای کشور، میان عناصر کشور منتهی شود. گناه بزرگ فتنه‌گران در سال 88 این بود که اگر خوشبینانه نگاه کنیم و بگوئیم اینها یک شبهه‌ای، خدشه‌ای در ذهنشان بود، این خدشه را به صورت ایجاد چالش برای نظام اسلامی مطرح کردند. این گناه بزرگ، قابل اغماض هم نیست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه‌ی ما موجود است.) · (رقیق کردن اعتقادات اسلامی و احساسات اسلامی و رسوخ دادن تفکرات الحادی و شبه‌الحادی از طرق مختلف)...(امروز در همین کشورهای عربی که این قیامها و انقلابها اتفاق افتاد، عین همین قضیه دارد با شدت پیگیری میشود... اینها حدس و تحلیل نیست؛ اینها اطلاع است... این را من با قاطعیت عرض میکنم: با مایه‌های اعتقادی و فلسفی و عقیدتیِ غنی و قوی‌ای که در بین ما بالفعل وجود دارد - حالا آن کارهای بالقوه به جای خود - با نیروی انسانیِ علاقه‌مند و کارآمد، این کفایت در نظام جمهوری اسلامی هست که در مقابل این هجمه مقابله کند) -آسیب شناسی اقدامات نمایندگان مجلس: مقام معظم رهبری در بیان وجود کفایت لازم در برخورد بادشمن عوامل این کفایت را مایه های اعتقادی، فکری و فلسفی ما و همچنین وجود نیروی انسانی علاقه‌مند و کارامد دانستند که شاهد عینی آن را میتوان در مقابله جمهوری اسلامی با دشمن در طول32سال انقلاب اسلامی مشاهده کرد؛ گرچه کوتاهی ها و ضعف های اخلاقی و غیر اخلاقی ما، مانعی در راستای تحقق کامل اهداف انقلاب شده است ولی پیشرفت روز به روز جمهوری اسلامی و عقب نشینی مداوم دشمن و تفاوت آمریکای دوره ریگان با آمریکای دوره اوباما دستاوردهای این کفایت در میان مردم و مسئولان نظام می‌باشد. از آنجا که نعمت وجود کفایت در میان مردم و مسئولان مانند دیگر نعمت های اجتماعی مورد آسیب واقع میشود، دچار شدن به غفلت یا غرور آسیبهای اصلی در این محور اند: (منتها بیم آن هست که ما یا غافل شویم یا مغرور شویم نه باید غفلت کرد و سرگرم کارهای حاشیه‌ای شد، نه باید مغرور شد و دشمن را خرد و بیچاره شمرد؛ باید هشیاری باشد. تک تک ماها مخاطب این حرف هستیم. ... ما بار امانت سنگینی را بر دوش گرفته‌ایم. خدای متعال این بار امانت را بر دوش ما گذاشته. اختیاری هم نیست که بگوئیم خیلی خوب، ما این امانت را نمیخواهیم؛ نه، این امانتی است که باید آن را مقتدرانه و امینانه به سرمنزل رساند. هر کاری که میکنیم - کار سیاسی میکنیم، کار فکری میکنیم، کار اقتصادی میکنیم، کارهای مدیریتی میکنیم - همه باید با این نگاه باشد....اگر فارغ از این نگاه کار کردیم، بیم آن هست که کار ما در جهت خلاف این اهداف به کار بیفتد؛ آن وقت مؤاخذه‌ی الهی است. خدای متعال از اینگونه گناهان بزرگ نمیگذرد. امام (رضوان الله تعالی علیه) در چند مورد از مسائل اجتماعی و گناهان اجتماعی و تخلفات سیاسی و اینجوری، همین تعبیر را داشتند: این گناهی است که خدای متعال از آن نخواهد گذشت، چون توبه‌اش آسان نیست. خب، انسان از هر گناهی توبه کند، خدا میگذرد؛ اما وقتی انسان یک حرکتی کرد، یک ضربه‌ای به یک ملت وارد شد، چطور میشود این را توبه کرد؟ چطور میشود جبران کرد؟ چطور میشود از تک تک کسانی که آسیب دیده‌اند، انسان استحلال و طلب عفو کند؟ لذا خدا از این گناهان نمیگذرد.) چند توصیه به نمایندگان: · رعایت کردن تقوای جمعی: (تقوای جمعی این است که جمعها مراقب خودشان باشند... در دهه‌های قبل، یک جریانی در کشور وجود داشت به نام جریان چپ. آنها شعارهای خوبی هم میدادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقوای جمعی به خرج ندادند. در میانشان آدمهائی بودند که تقوای فردی هم داشتند، اما نداشتن تقوای جمعی، کار آنها را به جائی رساند که فتنه‌گرِ ضد امام حسین و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند!) · تأکید بر خودنظارتی در مجلس به عنوان نمونه ای از تقوای جمعی: (من پارسال به شما عرض کردم که در داخل مجلس شورای اسلامی، خودنظارتی بگذارید. این، همان تقوای جمعی است...کسی با آزادی نماینده مخالف نیست؛ با کجرفتاری نماینده مخالف است...البته اخیراً در مجلس نسبت به این قضیه کارکی انجام گرفت، اما اهمیت این قضیه درست به دست نیامد...در این طرح نظارت هم که حالا کلیاتش تصویب شده، دوستان جوری تنظیم کنند که یک نظارت واقعی انجام بگیرد... اینجور نباشد که رودربایستی و بده بستان و اینها بر این قضیه حاکم شود) · عدم جنجال و دعوا بین جناحها · عدم رکود و کم کاری به خاطر انتخابات آخر سال · نزدیک نشدن به صاحبان قدرت و سرمایه به خاطر تأمین نمایندگی در یک دوره: ( این از آن چیزهائی است که خدای متعال از آنها نمیگذرد و انتقام خواهد گرفت. این چیزها روی شخص، روی عاقبت - عاقبت به خیری که اینقدر برایش اهمیت قائلیم - و روی جامعه اثر منفی میگذارد) · هم‌افزائی با قوه‌ی مجریه و داشتن رفق، همسازی، همیاری، مدارا: 1- در اظهار نظرها: گاهی دیده میشود که مثلاً در مجلس، در یک نطقی، در یک اظهار نظری، یک حرفی زده میشود. خب، حرف که زده شد، پرتاب شد دیگر. اگر خدای نکرده حرفی باشد که کسی را یا جمعی را متهم کند، جبرانش به‌آسانی ممکن نیست؛ مردم را ناامید میکند. 2- در قانون گذاری: (هیچ اشکالی ندارد که یک مجلسی قانون صحیح و درست و قوی و منطقی را جوری تنظیم کند که برای دولت، رفتار طبق آن قانون، عملی باشد، ممکن باشد، آسان باشد...این هیچ منافاتی با استقلال مجلس ندارد!) · مراقبت از احترام انتخابات توسط مسئولین کشور: (من میخواهم سفارش کنم که مسئولین کشور مراقب باشند احترام انتخابات را نگه دارند.)[5] پی نوشتها -------------------------------------------------------------------------------- [1] بیانات در دیدار رئیس و اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی23/3/ 1390 [2] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390 [3] آل عمران، آیه110 [4] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390 [5] بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی 1390/3/8 (عاملان و نیروی انسانی فرهنگ سیاسی ، میثم آقادادی http://www.irdc.ir/fa/content/15145/default.aspx)
نقش آموزش پرورش در رشد فرهنگ سیاسی چیست؟ مقام معظم رهبری معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است. ایشان با اشاره به این موضوع معتقدند نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.) (باید اخلاق اسلامی بصورت کامل در جامعه محقق شود و فرهنگ عمومی مردم در مسیر صحیح و اسلامی قرار گیرد. لازمه این کار، رسوخ دادن باورها و عقاید به عمق جان مردم و جوانان و از بین بردن زمینه های گناه در جامعه است، ضمن آنکه باید برخی اختلالات و کمبودها در مسائل تعلیم و تربیت، خانواده، ارتباطات اجتماعی، همکاری جمعی، و وجدان کاری برطرف و اصلاح شوند. )[1] 1-4. آموزش و پرورش، عامل رشد فرهنگ سیاسی مطلوب رهبری نظام معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است که البته نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.)[2] - لزوم تحول در آموزش و پرورش برای ایجاد یک نظام آموزش و پرورش متعالی تکیه بر اصول غربی و غیر خودی طبیعتاً جوابگوی نیازهای جامعه ما نخواهد بود بر این اساس ایشان معتقدند: (چرا می‌خواهیم تحول ایجاد کنیم؟ دلیل ساده‌اش این است که نظام کنونی آموزش و پرورش ما توانائی لازم را برای تربیت نسلهای گوناگون ما نشان نداده است. علت هم در درجه اول این است که این نظام و این تشکیلات، وارداتی است؛ برخاسته از نیازهای درونی ما نیست. این، یکی از مشکلات بزرگ ماست... ما بدمان نمی‌آید و ننگمان نمی‌کند که از دیگران یاد بگیریم. آنچه که بد است، این است که ما بیائیم الگوهای ملتهای دیگر و فرهنگهای دیگر را به طور دربست در بین ملت و کشور خودمان پیاده کنیم... این تحول باید بر اساس ایجاد یک الگوی مستقل ایرانی و برخاسته از معنویات و نیاز این کشور باشد؛ یعنی در واقع برخاسته از اسلام ناب، اسلامِ مورد اعتقاد ما باشد. هدف، تربیت نیروی انسانیِ طراز جمهوری اسلامی است. اگر جمهوری اسلامی میخواهد پرچم اسلام را در دست بگیرد، میخواهد خودش به سعادت برسد، دنیا و آخرت خود را آباد کند - همچنان که قرآن به ما یاد میدهد که میتوان دنیا و آخرت را با هم آباد کرد و باید این کار انجام بگیرد - اگر میخواهد به ملتهای دیگر کمک برساند، که (کنتم خیر امّة اخرجت للنّاس)[3] شاهد و مبشر ملتهای دیگر باشد، خب، طبیعتاً نیازهائی دارد: باید انسانهای شریف، دانا، با استعدادهای جوشان، دارای ابتکار، دارای اخلاق نیک انسانی، دارای شجاعت، قوّت خطرپذیری، ورود در میدانهای جدید، بدون هیچگونه عقده‌ی خودکم‌بینی یا خودبرتربینی، انسانهای دلداده‌ی به خدای متعال و متکی به قدرت الهی و دارای توکل کامل، انسانهای صبور، انسانهای بردبار و حلیم، انسانهای خوشبین و انسانهای امیدوار تربیت کنید. اسلام همه‌ی اینها را به صورت بسته‌ی کامل در اختیار همه‌ی معتقدین و مؤمنین خود قرار داده. این بسته را باز کنیم، دانه‌دانه از این مواد استفاده کنیم، بهره‌مند شویم، آنها را بچشیم و درون وجود خودمان ذخیره کنیم. خروجی آموزش و پرورش باید اینجور انسانی باشد... نگاه کلان و نقشه‌ی جامع، شرط اول است.)[4] 2-4. مجلس شورای اسلامی به عنوان رکن اصلی قانونگذاری در کشور مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با نمایندگان مجلس شورای اسلامینقاط مورد تأکید دشمن را برای تبیین سناریوی دشمن این چنین برشمردند: (دشمن امروز بر روی چند نقطه تکیه‌ی اساسی دارد: · مسئله‌ی اقتصاد که ایشان بخاطر اهمیت بالای اقتصاد، سال 1390 را سال جهاد اقتصادی نامیدند. · (ایجاد اختلاف بین دستگاه‌ها: یک نقطه‌ی دیگر - که آن هم خیلی واضح است - ایجاد اختلاف بین دستگاه‌های مدیریت‌کننده‌ی کشور است؛ این هم یکی از کارهای اساسی آنهاست. این مسئله را پنهان هم نمیکنند. نه اینکه نمیخواهند پنهان کنند؛ پنهان‌کردنی نیست. نوع کار دشمنان در این قضایای مهم و کلان و بین‌المللی اقتضاء میکند که یک کارهائی را بکنند، یک چیزهائی را بگویند، اظهاراتی را داشته باشند؛ لذا این تدابیر و سیاستهای دشمنان در پرده نمیماند). ایشان ضمن برشمردن گناه فتنه گران 88 راه مقابله با این محور تلاش دشمن را ایفای نقش نمایندگان و دفاع مشترک همه از اسلام و انقلاب و نیز تبدیل نکردن اختلاف سلیقه و عقیده به چالش برای نظام دانستند و افزودند: (اختلاف سلیقه، اختلاف نظر، اختلاف عقیده در مسائل سیاسی، نباید به چالش میان جناحهای کشور، میان عناصر کشور منتهی شود. گناه بزرگ فتنه‌گران در سال 88 این بود که اگر خوشبینانه نگاه کنیم و بگوئیم اینها یک شبهه‌ای، خدشه‌ای در ذهنشان بود، این خدشه را به صورت ایجاد چالش برای نظام اسلامی مطرح کردند. این گناه بزرگ، قابل اغماض هم نیست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه‌ی ما موجود است.) · (رقیق کردن اعتقادات اسلامی و احساسات اسلامی و رسوخ دادن تفکرات الحادی و شبه‌الحادی از طرق مختلف)...(امروز در همین کشورهای عربی که این قیامها و انقلابها اتفاق افتاد، عین همین قضیه دارد با شدت پیگیری میشود... اینها حدس و تحلیل نیست؛ اینها اطلاع است... این را من با قاطعیت عرض میکنم: با مایه‌های اعتقادی و فلسفی و عقیدتیِ غنی و قوی‌ای که در بین ما بالفعل وجود دارد - حالا آن کارهای بالقوه به جای خود - با نیروی انسانیِ علاقه‌مند و کارآمد، این کفایت در نظام جمهوری اسلامی هست که در مقابل این هجمه مقابله کند) -آسیب شناسی اقدامات نمایندگان مجلس: مقام معظم رهبری در بیان وجود کفایت لازم در برخورد بادشمن عوامل این کفایت را مایه های اعتقادی، فکری و فلسفی ما و همچنین وجود نیروی انسانی علاقه‌مند و کارامد دانستند که شاهد عینی آن را میتوان در مقابله جمهوری اسلامی با دشمن در طول32سال انقلاب اسلامی مشاهده کرد؛ گرچه کوتاهی ها و ضعف های اخلاقی و غیر اخلاقی ما، مانعی در راستای تحقق کامل اهداف انقلاب شده است ولی پیشرفت روز به روز جمهوری اسلامی و عقب نشینی مداوم دشمن و تفاوت آمریکای دوره ریگان با آمریکای دوره اوباما دستاوردهای این کفایت در میان مردم و مسئولان نظام می‌باشد. از آنجا که نعمت وجود کفایت در میان مردم و مسئولان مانند دیگر نعمت های اجتماعی مورد آسیب واقع میشود، دچار شدن به غفلت یا غرور آسیبهای اصلی در این محور اند: (منتها بیم آن هست که ما یا غافل شویم یا مغرور شویم نه باید غفلت کرد و سرگرم کارهای حاشیه‌ای شد، نه باید مغرور شد و دشمن را خرد و بیچاره شمرد؛ باید هشیاری باشد. تک تک ماها مخاطب این حرف هستیم. ... ما بار امانت سنگینی را بر دوش گرفته‌ایم. خدای متعال این بار امانت را بر دوش ما گذاشته. اختیاری هم نیست که بگوئیم خیلی خوب، ما این امانت را نمیخواهیم؛ نه، این امانتی است که باید آن را مقتدرانه و امینانه به سرمنزل رساند. هر کاری که میکنیم - کار سیاسی میکنیم، کار فکری میکنیم، کار اقتصادی میکنیم، کارهای مدیریتی میکنیم - همه باید با این نگاه باشد....اگر فارغ از این نگاه کار کردیم، بیم آن هست که کار ما در جهت خلاف این اهداف به کار بیفتد؛ آن وقت مؤاخذه‌ی الهی است. خدای متعال از اینگونه گناهان بزرگ نمیگذرد. امام (رضوان الله تعالی علیه) در چند مورد از مسائل اجتماعی و گناهان اجتماعی و تخلفات سیاسی و اینجوری، همین تعبیر را داشتند: این گناهی است که خدای متعال از آن نخواهد گذشت، چون توبه‌اش آسان نیست. خب، انسان از هر گناهی توبه کند، خدا میگذرد؛ اما وقتی انسان یک حرکتی کرد، یک ضربه‌ای به یک ملت وارد شد، چطور میشود این را توبه کرد؟ چطور میشود جبران کرد؟ چطور میشود از تک تک کسانی که آسیب دیده‌اند، انسان استحلال و طلب عفو کند؟ لذا خدا از این گناهان نمیگذرد.) چند توصیه به نمایندگان: · رعایت کردن تقوای جمعی: (تقوای جمعی این است که جمعها مراقب خودشان باشند... در دهه‌های قبل، یک جریانی در کشور وجود داشت به نام جریان چپ. آنها شعارهای خوبی هم میدادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقوای جمعی به خرج ندادند. در میانشان آدمهائی بودند که تقوای فردی هم داشتند، اما نداشتن تقوای جمعی، کار آنها را به جائی رساند که فتنه‌گرِ ضد امام حسین و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند!) · تأکید بر خودنظارتی در مجلس به عنوان نمونه ای از تقوای جمعی: (من پارسال به شما عرض کردم که در داخل مجلس شورای اسلامی، خودنظارتی بگذارید. این، همان تقوای جمعی است...کسی با آزادی نماینده مخالف نیست؛ با کجرفتاری نماینده مخالف است...البته اخیراً در مجلس نسبت به این قضیه کارکی انجام گرفت، اما اهمیت این قضیه درست به دست نیامد...در این طرح نظارت هم که حالا کلیاتش تصویب شده، دوستان جوری تنظیم کنند که یک نظارت واقعی انجام بگیرد... اینجور نباشد که رودربایستی و بده بستان و اینها بر این قضیه حاکم شود) · عدم جنجال و دعوا بین جناحها · عدم رکود و کم کاری به خاطر انتخابات آخر سال · نزدیک نشدن به صاحبان قدرت و سرمایه به خاطر تأمین نمایندگی در یک دوره: ( این از آن چیزهائی است که خدای متعال از آنها نمیگذرد و انتقام خواهد گرفت. این چیزها روی شخص، روی عاقبت - عاقبت به خیری که اینقدر برایش اهمیت قائلیم - و روی جامعه اثر منفی میگذارد) · هم‌افزائی با قوه‌ی مجریه و داشتن رفق، همسازی، همیاری، مدارا: 1- در اظهار نظرها: گاهی دیده میشود که مثلاً در مجلس، در یک نطقی، در یک اظهار نظری، یک حرفی زده میشود. خب، حرف که زده شد، پرتاب شد دیگر. اگر خدای نکرده حرفی باشد که کسی را یا جمعی را متهم کند، جبرانش به‌آسانی ممکن نیست؛ مردم را ناامید میکند. 2- در قانون گذاری: (هیچ اشکالی ندارد که یک مجلسی قانون صحیح و درست و قوی و منطقی را جوری تنظیم کند که برای دولت، رفتار طبق آن قانون، عملی باشد، ممکن باشد، آسان باشد...این هیچ منافاتی با استقلال مجلس ندارد!) · مراقبت از احترام انتخابات توسط مسئولین کشور: (من میخواهم سفارش کنم که مسئولین کشور مراقب باشند احترام انتخابات را نگه دارند.)[5] پی نوشتها -------------------------------------------------------------------------------- [1] بیانات در دیدار رئیس و اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی23/3/ 1390 [2] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390 [3] آل عمران، آیه110 [4] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390 [5] بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی 1390/3/8 (عاملان و نیروی انسانی فرهنگ سیاسی ، میثم آقادادی http://www.irdc.ir/fa/content/15145/default.aspx)
پاسخ:
نقش آموزش پرورش در رشد فرهنگ سیاسی چیست؟
مقام معظم رهبری معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است. ایشان با اشاره به این موضوع معتقدند نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.)
(باید اخلاق اسلامی بصورت کامل در جامعه محقق شود و فرهنگ عمومی مردم در مسیر صحیح و اسلامی قرار گیرد. لازمه این کار، رسوخ دادن باورها و عقاید به عمق جان مردم و جوانان و از بین بردن زمینه های گناه در جامعه است، ضمن آنکه باید برخی اختلالات و کمبودها در مسائل تعلیم و تربیت، خانواده، ارتباطات اجتماعی، همکاری جمعی، و وجدان کاری برطرف و اصلاح شوند. )[1]
1-4. آموزش و پرورش، عامل رشد فرهنگ سیاسی مطلوب
رهبری نظام معتقدند مجموعه آموزش پرورش از عوامل اصلی رشد فرهنگ سیاسی است که البته نباید اینچنین انگاشت که از افراد روحانی و فضلا نباید استفاده کرد: (فضلا و برجستگان حوزه‌ی علمیه، آن عناصر لایق و توانائی هستند که می‌توانند در مجموعه‌ی عظیم آموزش و پرورش نقش ایفاء کنند؛ و هیچ دستگاهی مهمتر از آموزش و پرورش نیست. این بدان معناست که برای آموزش و پرورش هرچه سرمایه‌گذاری مادی و معنوی و انسانی بشود، جا دارد. آموزش و پرورش منبع حیات برای جامعه است؛ هم برای امروز جامعه، و هم برای فردای جامعه.)[2]
- لزوم تحول در آموزش و پرورش
برای ایجاد یک نظام آموزش و پرورش متعالی تکیه بر اصول غربی و غیر خودی طبیعتاً جوابگوی نیازهای جامعه ما نخواهد بود بر این اساس ایشان معتقدند: (چرا می‌خواهیم تحول ایجاد کنیم؟ دلیل ساده‌اش این است که نظام کنونی آموزش و پرورش ما توانائی لازم را برای تربیت نسلهای گوناگون ما نشان نداده است. علت هم در درجه اول این است که این نظام و این تشکیلات، وارداتی است؛ برخاسته از نیازهای درونی ما نیست. این، یکی از مشکلات بزرگ ماست... ما بدمان نمی‌آید و ننگمان نمی‌کند که از دیگران یاد بگیریم. آنچه که بد است، این است که ما بیائیم الگوهای ملتهای دیگر و فرهنگهای دیگر را به طور دربست در بین ملت و کشور خودمان پیاده کنیم... این تحول باید بر اساس ایجاد یک الگوی مستقل ایرانی و برخاسته از معنویات و نیاز این کشور باشد؛ یعنی در واقع برخاسته از اسلام ناب، اسلامِ مورد اعتقاد ما باشد. هدف، تربیت نیروی انسانیِ طراز جمهوری اسلامی است. اگر جمهوری اسلامی میخواهد پرچم اسلام را در دست بگیرد، میخواهد خودش به سعادت برسد، دنیا و آخرت خود را آباد کند - همچنان که قرآن به ما یاد میدهد که میتوان دنیا و آخرت را با هم آباد کرد و باید این کار انجام بگیرد - اگر میخواهد به ملتهای دیگر کمک برساند، که (کنتم خیر امّة اخرجت للنّاس)[3] شاهد و مبشر ملتهای دیگر باشد، خب، طبیعتاً نیازهائی دارد: باید انسانهای شریف، دانا، با استعدادهای جوشان، دارای ابتکار، دارای اخلاق نیک انسانی، دارای شجاعت، قوّت خطرپذیری، ورود در میدانهای جدید، بدون هیچگونه عقده‌ی خودکم‌بینی یا خودبرتربینی، انسانهای دلداده‌ی به خدای متعال و متکی به قدرت الهی و دارای توکل کامل، انسانهای صبور، انسانهای بردبار و حلیم، انسانهای خوشبین و انسانهای امیدوار تربیت کنید. اسلام همه‌ی اینها را به صورت بسته‌ی کامل در اختیار همه‌ی معتقدین و مؤمنین خود قرار داده. این بسته را باز کنیم، دانه‌دانه از این مواد استفاده کنیم، بهره‌مند شویم، آنها را بچشیم و درون وجود خودمان ذخیره کنیم. خروجی آموزش و پرورش باید اینجور انسانی باشد... نگاه کلان و نقشه‌ی جامع، شرط اول است.)[4]
2-4. مجلس شورای اسلامی به عنوان رکن اصلی قانونگذاری در کشور
مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با نمایندگان مجلس شورای اسلامینقاط مورد تأکید دشمن را برای تبیین سناریوی دشمن این چنین برشمردند:
(دشمن امروز بر روی چند نقطه تکیه‌ی اساسی دارد:
· مسئله‌ی اقتصاد که ایشان بخاطر اهمیت بالای اقتصاد، سال 1390 را سال جهاد اقتصادی نامیدند.
· (ایجاد اختلاف بین دستگاه‌ها: یک نقطه‌ی دیگر - که آن هم خیلی واضح است - ایجاد اختلاف بین دستگاه‌های مدیریت‌کننده‌ی کشور است؛ این هم یکی از کارهای اساسی آنهاست. این مسئله را پنهان هم نمیکنند. نه اینکه نمیخواهند پنهان کنند؛ پنهان‌کردنی نیست. نوع کار دشمنان در این قضایای مهم و کلان و بین‌المللی اقتضاء میکند که یک کارهائی را بکنند، یک چیزهائی را بگویند، اظهاراتی را داشته باشند؛ لذا این تدابیر و سیاستهای دشمنان در پرده نمیماند).
ایشان ضمن برشمردن گناه فتنه گران 88 راه مقابله با این محور تلاش دشمن را ایفای نقش نمایندگان و دفاع مشترک همه از اسلام و انقلاب و نیز تبدیل نکردن اختلاف سلیقه و عقیده به چالش برای نظام دانستند و افزودند: (اختلاف سلیقه، اختلاف نظر، اختلاف عقیده در مسائل سیاسی، نباید به چالش میان جناحهای کشور، میان عناصر کشور منتهی شود. گناه بزرگ فتنه‌گران در سال 88 این بود که اگر خوشبینانه نگاه کنیم و بگوئیم اینها یک شبهه‌ای، خدشه‌ای در ذهنشان بود، این خدشه را به صورت ایجاد چالش برای نظام اسلامی مطرح کردند. این گناه بزرگ، قابل اغماض هم نیست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه‌ی ما موجود است.)
· (رقیق کردن اعتقادات اسلامی و احساسات اسلامی و رسوخ دادن تفکرات الحادی و شبه‌الحادی از طرق مختلف)...(امروز در همین کشورهای عربی که این قیامها و انقلابها اتفاق افتاد، عین همین قضیه دارد با شدت پیگیری میشود... اینها حدس و تحلیل نیست؛ اینها اطلاع است... این را من با قاطعیت عرض میکنم: با مایه‌های اعتقادی و فلسفی و عقیدتیِ غنی و قوی‌ای که در بین ما بالفعل وجود دارد - حالا آن کارهای بالقوه به جای خود - با نیروی انسانیِ علاقه‌مند و کارآمد، این کفایت در نظام جمهوری اسلامی هست که در مقابل این هجمه مقابله کند)
-آسیب شناسی اقدامات نمایندگان مجلس:
مقام معظم رهبری در بیان وجود کفایت لازم در برخورد بادشمن عوامل این کفایت را مایه های اعتقادی، فکری و فلسفی ما و همچنین وجود نیروی انسانی علاقه‌مند و کارامد دانستند که شاهد عینی آن را میتوان در مقابله جمهوری اسلامی با دشمن در طول32سال انقلاب اسلامی مشاهده کرد؛ گرچه کوتاهی ها و ضعف های اخلاقی و غیر اخلاقی ما، مانعی در راستای تحقق کامل اهداف انقلاب شده است ولی پیشرفت روز به روز جمهوری اسلامی و عقب نشینی مداوم دشمن و تفاوت آمریکای دوره ریگان با آمریکای دوره اوباما دستاوردهای این کفایت در میان مردم و مسئولان نظام می‌باشد. از آنجا که نعمت وجود کفایت در میان مردم و مسئولان مانند دیگر نعمت های اجتماعی مورد آسیب واقع میشود، دچار شدن به غفلت یا غرور آسیبهای اصلی در این محور اند:
(منتها بیم آن هست که ما یا غافل شویم یا مغرور شویم نه باید غفلت کرد و سرگرم کارهای حاشیه‌ای شد، نه باید مغرور شد و دشمن را خرد و بیچاره شمرد؛ باید هشیاری باشد. تک تک ماها مخاطب این حرف هستیم. ... ما بار امانت سنگینی را بر دوش گرفته‌ایم. خدای متعال این بار امانت را بر دوش ما گذاشته. اختیاری هم نیست که بگوئیم خیلی خوب، ما این امانت را نمیخواهیم؛ نه، این امانتی است که باید آن را مقتدرانه و امینانه به سرمنزل رساند. هر کاری که میکنیم - کار سیاسی میکنیم، کار فکری میکنیم، کار اقتصادی میکنیم، کارهای مدیریتی میکنیم - همه باید با این نگاه باشد....اگر فارغ از این نگاه کار کردیم، بیم آن هست که کار ما در جهت خلاف این اهداف به کار بیفتد؛ آن وقت مؤاخذه‌ی الهی است. خدای متعال از اینگونه گناهان بزرگ نمیگذرد. امام (رضوان الله تعالی علیه) در چند مورد از مسائل اجتماعی و گناهان اجتماعی و تخلفات سیاسی و اینجوری، همین تعبیر را داشتند: این گناهی است که خدای متعال از آن نخواهد گذشت، چون توبه‌اش آسان نیست. خب، انسان از هر گناهی توبه کند، خدا میگذرد؛ اما وقتی انسان یک حرکتی کرد، یک ضربه‌ای به یک ملت وارد شد، چطور میشود این را توبه کرد؟ چطور میشود جبران کرد؟ چطور میشود از تک تک کسانی که آسیب دیده‌اند، انسان استحلال و طلب عفو کند؟ لذا خدا از این گناهان نمیگذرد.)
چند توصیه به نمایندگان:
· رعایت کردن تقوای جمعی: (تقوای جمعی این است که جمعها مراقب خودشان باشند... در دهه‌های قبل، یک جریانی در کشور وجود داشت به نام جریان چپ. آنها شعارهای خوبی هم میدادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقوای جمعی به خرج ندادند. در میانشان آدمهائی بودند که تقوای فردی هم داشتند، اما نداشتن تقوای جمعی، کار آنها را به جائی رساند که فتنه‌گرِ ضد امام حسین و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند!)
· تأکید بر خودنظارتی در مجلس به عنوان نمونه ای از تقوای جمعی:
(من پارسال به شما عرض کردم که در داخل مجلس شورای اسلامی، خودنظارتی بگذارید. این، همان تقوای جمعی است...کسی با آزادی نماینده مخالف نیست؛ با کجرفتاری نماینده مخالف است...البته اخیراً در مجلس نسبت به این قضیه کارکی انجام گرفت، اما اهمیت این قضیه درست به دست نیامد...در این طرح نظارت هم که حالا کلیاتش تصویب شده، دوستان جوری تنظیم کنند که یک نظارت واقعی انجام بگیرد... اینجور نباشد که رودربایستی و بده بستان و اینها بر این قضیه حاکم شود)
· عدم جنجال و دعوا بین جناحها
· عدم رکود و کم کاری به خاطر انتخابات آخر سال
· نزدیک نشدن به صاحبان قدرت و سرمایه به خاطر تأمین نمایندگی در یک دوره: ( این از آن چیزهائی است که خدای متعال از آنها نمیگذرد و انتقام خواهد گرفت. این چیزها روی شخص، روی عاقبت - عاقبت به خیری که اینقدر برایش اهمیت قائلیم - و روی جامعه اثر منفی میگذارد)
· هم‌افزائی با قوه‌ی مجریه و داشتن رفق، همسازی، همیاری، مدارا:
1- در اظهار نظرها: گاهی دیده میشود که مثلاً در مجلس، در یک نطقی، در یک اظهار نظری، یک حرفی زده میشود. خب، حرف که زده شد، پرتاب شد دیگر. اگر خدای نکرده حرفی باشد که کسی را یا جمعی را متهم کند، جبرانش به‌آسانی ممکن نیست؛ مردم را ناامید میکند.
2- در قانون گذاری: (هیچ اشکالی ندارد که یک مجلسی قانون صحیح و درست و قوی و منطقی را جوری تنظیم کند که برای دولت، رفتار طبق آن قانون، عملی باشد، ممکن باشد، آسان باشد...این هیچ منافاتی با استقلال مجلس ندارد!)
· مراقبت از احترام انتخابات توسط مسئولین کشور: (من میخواهم سفارش کنم که مسئولین کشور مراقب باشند احترام انتخابات را نگه دارند.)[5]
پی نوشتها
--------------------------------------------------------------------------------
[1] بیانات در دیدار رئیس و اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی23/3/ 1390
[2] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390
[3] آل عمران، آیه110
[4] بیانات در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور14/2/1390
[5] بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی 1390/3/8
(عاملان و نیروی انسانی فرهنگ سیاسی ، میثم آقادادی
http://www.irdc.ir/fa/content/15145/default.aspx)
- [سایر] جایگاه آموزش و پرورش را در مقوله رشد بیان کنید؟
- [سایر] نقش فرهنگ عاشورا در بازنمایی افق سیاسی جامعه منتظر چیست؟
- [سایر] وظایف آموزش و پرورش در امر پرورش جوانان چیست ؟
- [سایر] نقش فرهنگ سیاسی را در فرایند توسعه و نوسازی در ایران را تحلیل کنید؟ به نظر شما چگونه می توان دیدگاههای دینی را در فرایند توسعه ایران مورد توجه قرار داد؟ برای توسعه و نوسازی انگیزه پیشرفت چقدر نقش دا
- [سایر] مهمترین وظیفه آموزش و پرورش چیست ؟
- [سایر] نقش رنگها در آموزش چیست؟
- [سایر] نخستین گام آموزش و پرورش برای تربیت نسل جوان چیست ؟
- [سایر] مؤلفه های فرهنگ سیاسی در دیدگاه مقام معظم رهبری؟
- [سایر] نقش حوزه علمیه در فرهنگ سازی جامعه چیست؟
- [سایر] نقش حوزة علمیه در فرهنگ سازی جامعه چیست؟
- [آیت الله اردبیلی] (حِضانت) یعنی نگهداری و پرورش کودک حق و تکلیف پدر و مادر است.
- [آیت الله اردبیلی] وسایل ارتباط جمعی باید در جهت اشاعه مکارم اخلاق و خصال پسندیده انسانی و اشاعه فرهنگ اسلامی قرار گیرند و در این زمینه از اندیشههای متفاوت بهره جویند و از ترویج فرهنگ ضد اسلامی و بیبندوباری به شدّت پرهیز نمایند.
- [آیت الله اردبیلی] هر جنس و مالی که یک بار خُمس آن داده شود، دیگر خُمس به آن تعلّق نمیگیرد، مگر این که رشد کرده یا قیمت آن افزایش یابد که مقدار رشد کرده یا افزایش یافته، متعلّق خمس است؛ ولی اگر رشد قیمت بر اثر کاهش ارزش پول باشد به گونه‌ای که درآمد و غنیمت محسوب نشود خُمس آن لازم نیست.
- [آیت الله مکارم شیرازی] جواهراتی که از رودخانه های بزرگی که محل پرورش جواهر و صید صدف است بیرون می آورند نیز خمس دارد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر بیگانگان از راه‌های مختلف مانند فرستادن امواج رادیویی یا تلویزیونی یا ماهوارهای و مانند آن در صدد ضربه زدن به اعتقادات و فرهنگ مسلمانان باشند، دفاع از فرهنگ و اعتقادات اسلامی بر هر مسلمانی واجب است و شایسته است از راه تقویت فرهنگ و اعتقادات مسلمانان واستفاده از فراوردههای علمی، از ضربه زدن دشمن به آن جلوگیری شود و از راه‌های دیگر مگر در موارد ضرورت استفاده نشود.
- [آیت الله مظاهری] اگر به واسطه توسعه نفوذ سیاسی، اقتصادی و تجاری اجانب یا روابط سیاسی با آنها، خوف آن باشد که تسلّط بر بلاد مسلمین پیدا کنند بر مسلمانان واجب است نقشه آنان را به هم بزنند.
- [آیت الله اردبیلی] اگر کسی که پرورش درختان به او واگذار شده بمیرد، چنانچه در عقد شرط نکرده باشند که خودش آنها را پرورش دهد و ظاهر کلامشان هم مباشرت آن شخص نباشد، ورثهاش به جای او هستند و چنانچه خود ورثه عمل را انجام ندهند و اجیر هم نگیرند و اجبار آنان هم ممکن نباشد، حاکم شرع از مال میّت اجیر میگیرد و محصول را بین ورثه میّت و مالک قسمت میکند و اگر شرط کرده باشند که خود او درختان را پرورش دهد، مساقات باطل میشود.
- [آیت الله مظاهری] اگر نطفه مرد و نطفه زن او را در رحم مصنوعی پرورش دادند و بچّهای تولید شد این بچّه حلالزاده و ملحق به پدر و مادر است و نیز اگر نطفه مردی را با نطفه زن اجنبیه پرورش دادند و بچّه تولید شد این بچّه ولد شبهه است و ملحق به پدر و مادر است و صورت اوّل و دوّم در احکام با هم فرقی ندارند.
- [آیت الله نوری همدانی] شایسته است امام خطیب در خطبة نماز جمعه مصالح دین و دنیای مسلمین را تَذکّر دهد ومردم را در جریان مسائل زیانبار و سودمند کشورهای اسلامی وغیر اسلامی قرار دهد ونیازهای مسلمین را در اَمر معاد ومعاش تذکر دهد و از امور سیاسی واقتصادی آنچه را که در استقلال وکیان مسلمین نقش مُهِمّی دارد گوشزد کند وکیفیّت روابط آنان را با سائر مِلَل بیان نماید ومردم را از دخالتهای دُوَل ستمگر و اِسْتعمارگر در امور سیاسی واقتصادی مسلمین که مُنْجَرْ به استعمارو استثمار آنها می شود بر حَذَرْ دارد . خلاصه نماز جمعه ودو خطبة آن ، نظیر حجّ ومراکز تجمّع آن ونماز های عید فطر وقربان وغیره ، از سنگرهای بزرگی است که مُتأسِّفانه مسلمانان از وظائف مُهمّ سیاسی خود در آن غافل مانده اند ، چنانچه از سایر پایگاه های عظیم سیاست اسلامی هم غافلند .اسلام دین سیاست ، آن هم در همة شئون آن است وکسی که در احکام قضائی ، سیاسی ، اجتماعی واقتصادی اسلام اندکی تَأمّل کند مُتوجّه این معنی می شود .هر کس گمان کند دین از سیاست جدا است ، جاهلی است که نه اسلام را می شناسد ونه سیاست را.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شایسته است امامِ خطیب در خطبه نماز جمعه مصالح دین و دنیای مسلمین را تذکر دهد و مردم را در جریان مسائل زیان بار و سودمند کشورهای اسلامی و غیر اسلامی قرار دهد و نیازهای مسلمین را در امر معاد و معاش تذکر دهد و از امور سیاسی واقتصادی آنچه را که در استقلال و کیان مسلمین نقش مهمی دارد گوشزد کند و کیفیت صحیح روابط آنان را با سایر ملل بیان نماید و مردم را از دخالتهای دول ستمگر و استعمارگر در امور سیاسی و اقتصادی مسلمین که منجر به استعمار و استثمار آنها می شود بر حذر دارد. خلاصه، نماز جمعه و دو خطبه آن نظیر حج و مراکز تجمع آن و نمازهای عید فطر و قربان و غیره از سنگرهای بزرگی است که متأسفانه کثیری از مسلمانان از وظائف مهم سیاسی خود در آن غافل مانده اند، چنانچه از سایر پایگاه های عظیم سیاست اسلامی هم غافلند. اسلام دین سیاست آنهم در همه شئون آن است وکسی که در احکام قضائی، سیاسی، اجتماعی واقتصادی اسلام اندکی تأمل کند متوجه این معنی می شود. هر کس گمان کنددین ازسیاست جدااست جاهلی است که نه اسلام رامی شناسد و نه سیاست را می داند.