توحید
توحید معاد نبوت عدل (شیعه) • 
آیا انگره مینو در گاتاها را با توحید می توانیم سازگار بدانیم؟
آیا انگره مینو در گاتاها را با توحید می توانیم سازگار بدانیم؟ آنچه در ایران قدیم وجود داشته، اعتقاد به دو مبدا و دو آفریدگار بوده است نه دوگانگی پرستی؛ یعنی ایرانیان، قائل به شرک در خالقیت بوده اند نه شرک در عبادت. بعد ها زردشت ظهور کرد. از نظر تاریخ، به روشنی معلوم نیست که آیا آیین زردشت، در اصل، آیینی توحیدی بوده است یا آیینی ثنوی؟ (اوستا) ی موجود، این ابهام را رفع نمی کند، زیرا قسمتهای مختلف این کتاب، تفاوت فاحشی با یکدیگر دارد. بخش (وندیداد) اوستا صراحت در ثنویت دارد، ولی از بخش (گاتاها) همان طور که شما نیز اشاره نمودید دوگانگی فهمیده نمی شود، بلکه بر حسب ادعای برخی از محققین، از این بخش، یکتایی استنباط می گردد. با این وجود آیین زردشت نتوانست با ثنویت مبارزه کند، بطوری که بعد از زردشت بار دیگر ثنویت به مفهوم دو ریشه ای بودن هستی در میان ایرانیان پدید آمد. زردشتیان دوره ی ساسانی، و مانویان و مزدکیان، که نوعی انشعاب از زردشتی گری در ایران محسوب می شوند، در حد اعلی ثنوی بوده اند. در حقیقت باید گفت دین زردشت نتوانسته است ریشه شرک و ثنویت را حتی در حدود تعلیمات گاتاها از دل ایرانیان بر کند، خودش نیز مغلوب این عقیده خرافی گشته و تحریف شده است. تنها اسلام بود که توانست این خرافه ی چند هزار ساله را از مغز ایرانی خارج سازد. این یکی از مظاهر قدرت شگرف اسلام و تاثیر عمیق آن در روح ایرانیان است که توانست مردمی را که ثنویت با گوشت و پوستشان آمیخته شده بود تا آنجا که برخی از خاور شناسان (دومزیل) معتقدند که: (ثنویت، اساس تفکر ایرانی است) و آنچنان اسیر این خرافه بودند که دین خود را نیز تحت تاثیر آن تحریف می کردند. از این پندار گرفتار کننده نجات دهد. پس مساله ثنویت امری نیست که امروزه با توجیهات و تبلیغات زردشتیان توجیه گردد زیراکه تاریخ گواه آن است. منبع: مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی، شهید مطهری، ص90-88 .
آیا انگره مینو در گاتاها را با توحید می توانیم سازگار بدانیم؟ آنچه در ایران قدیم وجود داشته، اعتقاد به دو مبدا و دو آفریدگار بوده است نه دوگانگی پرستی؛ یعنی ایرانیان، قائل به شرک در خالقیت بوده اند نه شرک در عبادت. بعد ها زردشت ظهور کرد. از نظر تاریخ، به روشنی معلوم نیست که آیا آیین زردشت، در اصل، آیینی توحیدی بوده است یا آیینی ثنوی؟ (اوستا) ی موجود، این ابهام را رفع نمی کند، زیرا قسمتهای مختلف این کتاب، تفاوت فاحشی با یکدیگر دارد. بخش (وندیداد) اوستا صراحت در ثنویت دارد، ولی از بخش (گاتاها) همان طور که شما نیز اشاره نمودید دوگانگی فهمیده نمی شود، بلکه بر حسب ادعای برخی از محققین، از این بخش، یکتایی استنباط می گردد. با این وجود آیین زردشت نتوانست با ثنویت مبارزه کند، بطوری که بعد از زردشت بار دیگر ثنویت به مفهوم دو ریشه ای بودن هستی در میان ایرانیان پدید آمد. زردشتیان دوره ی ساسانی، و مانویان و مزدکیان، که نوعی انشعاب از زردشتی گری در ایران محسوب می شوند، در حد اعلی ثنوی بوده اند. در حقیقت باید گفت دین زردشت نتوانسته است ریشه شرک و ثنویت را حتی در حدود تعلیمات گاتاها از دل ایرانیان بر کند، خودش نیز مغلوب این عقیده خرافی گشته و تحریف شده است. تنها اسلام بود که توانست این خرافه ی چند هزار ساله را از مغز ایرانی خارج سازد. این یکی از مظاهر قدرت شگرف اسلام و تاثیر عمیق آن در روح ایرانیان است که توانست مردمی را که ثنویت با گوشت و پوستشان آمیخته شده بود تا آنجا که برخی از خاور شناسان (دومزیل) معتقدند که: (ثنویت، اساس تفکر ایرانی است) و آنچنان اسیر این خرافه بودند که دین خود را نیز تحت تاثیر آن تحریف می کردند. از این پندار گرفتار کننده نجات دهد. پس مساله ثنویت امری نیست که امروزه با توجیهات و تبلیغات زردشتیان توجیه گردد زیراکه تاریخ گواه آن است. منبع: مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی، شهید مطهری، ص90-88 .
پاسخ:
آیا انگره مینو در گاتاها را با توحید می توانیم سازگار بدانیم؟
آنچه در ایران قدیم وجود داشته، اعتقاد به دو مبدا و دو آفریدگار بوده است نه دوگانگی پرستی؛ یعنی ایرانیان، قائل به شرک در خالقیت بوده اند نه شرک در عبادت. بعد ها زردشت ظهور کرد. از نظر تاریخ، به روشنی معلوم نیست که آیا آیین زردشت، در اصل، آیینی توحیدی بوده است یا آیینی ثنوی؟ (اوستا) ی موجود، این ابهام را رفع نمی کند، زیرا قسمتهای مختلف این کتاب، تفاوت فاحشی با یکدیگر دارد. بخش (وندیداد) اوستا صراحت در ثنویت دارد، ولی از بخش (گاتاها) همان طور که شما نیز اشاره نمودید دوگانگی فهمیده نمی شود، بلکه بر حسب ادعای برخی از محققین، از این بخش، یکتایی استنباط می گردد. با این وجود آیین زردشت نتوانست با ثنویت مبارزه کند، بطوری که بعد از زردشت بار دیگر ثنویت به مفهوم دو ریشه ای بودن هستی در میان ایرانیان پدید آمد. زردشتیان دوره ی ساسانی، و مانویان و مزدکیان، که نوعی انشعاب از زردشتی گری در ایران محسوب می شوند، در حد اعلی ثنوی بوده اند. در حقیقت باید گفت دین زردشت نتوانسته است ریشه شرک و ثنویت را حتی در حدود تعلیمات گاتاها از دل ایرانیان بر کند، خودش نیز مغلوب این عقیده خرافی گشته و تحریف شده است. تنها اسلام بود که توانست این خرافه ی چند هزار ساله را از مغز ایرانی خارج سازد. این یکی از مظاهر قدرت شگرف اسلام و تاثیر عمیق آن در روح ایرانیان است که توانست مردمی را که ثنویت با گوشت و پوستشان آمیخته شده بود تا آنجا که برخی از خاور شناسان (دومزیل) معتقدند که: (ثنویت، اساس تفکر ایرانی است) و آنچنان اسیر این خرافه بودند که دین خود را نیز تحت تاثیر آن تحریف می کردند. از این پندار گرفتار کننده نجات دهد. پس مساله ثنویت امری نیست که امروزه با توجیهات و تبلیغات زردشتیان توجیه گردد زیراکه تاریخ گواه آن است. منبع: مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی، شهید مطهری، ص90-88 .
- [سایر] توحید افعالی چگونه با اختیار آدمی سازگار است؟
- [سایر] آیا آزادی تکوینی و انتخاب گر بودن انسان با توحید افعالی سازگار است؟
- [سایر] کدام آیه قرآن دربردارنده اقسام توحید است؟ و اقسام توحید کداماند؟
- [سایر] کدام آیه قرآن دربردارنده اقسام توحید است؟ و اقسام توحید کداماند؟
- [سایر] کدام آیه قرآن دربردارنده اقسام توحید است؟ و اقسام توحید کدام اند؟
- [سایر] اگر ما راه را پیمودیم و به توحید حقیقی رسیدیم ، حالا این توحید حقیقی به چه درد من می خورد ؟
- [سایر] توحید صفاتی یعنی چه؟
- [سایر] توحید صفاتی یعنی چه؟
- [سایر] توحید صفاتی یعنی چه؟
- [سایر] توحید صفاتی یعنی چه؟
- [آیت الله بهجت] با پوست سنجاب و خز نماز خواندن بنابر اظهر اشکال ندارد، بعد از اینکه بدانیم به دستور شرع تذکیه شده است؛ ولی احتیاط، اجتناب از سنجاب است.
- [آیت الله مظاهری] گوشت، پیه و چرمی که در بازار مسلمانان فروخته شود پاک است، همچنین اگر یکی از اینها در دست مسلمان باشد و بدانیم آن مسلمان از کافر گرفته و احتمال بدهیم آن مسلمان رسیدگی کرده است باز هم پاک است، امّا اگر بدانیم رسیدگی نکرده و یقین به مردار بودن آن هم نداشته باشیم پاک است ولی خوردن آن و نماز خواندن با آن جایز نیست. 5 - خون:
- [آیت الله سبحانی] گوشت ها یا مرغ های سر بریده که از بلاد کفر می آورند، اگر بدانیم که خود به خود نمرده است پاک ولی گوشت آن حرام است. چیزهائی که موقع سر بریدن حیوانات مستحب است:
- [آیت الله مظاهری] معامله با بچّه غیر رشید باطل است گرچه پدر یا جدّ آن بچّه به او اجازه داده باشند که معامله کند، ولی اگر بدانیم چیزی را که میگیرد یا می‌دهد مورد رضایت ولیّ اوست تصرّف در آن چیز مانعی ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] مسلمانی که منکر خدا یا یگانگی خداوند یا رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله شود مرتدّ می‌شود و انکار حکم ضروری دین (یعنی حکمی که مسلمانان جزء دین اسلام می‌دانند مثل واجب بودن نماز و روزه) با اعتراف به توحید و رسالت سبب ارتداد نیست، هر چند ضروری بودن آن را بداند، ولی در مسأله 1107 اشاره شد که کسی که یکی از ضروریات دین را انکار میکند و شبههای در حق وی نباشد و شک داریم که به دو اصل توحید و رسالت ایمان قلبی دارد، شرعاً کافر بشمار میآید، هر چند ضروری بودن آن حکم را نداند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . گوشت و پیه و چرمی که در بازار اسلام از دست مسلمانان گرفته شود پاک است و اگر از دست کافر گرفته شود بنابر احتیاط واجب باید از آن اجتناب شود مگر آن که بدانیم از دست مسلمان گرفته و اگر در بازار کفار از دست کفار بگیرند نجس است مگر آن که بدانیم از بلاد اسلام بوده و اگر یکی از اینها در بازار کفار در دست مسلمان باشد احتیاط واجب اجتناب از آن است مگرآن که مسلمان با آن معامله طهارت کند و احتمال داده شود که طهارت آن را به دست آورده که در این صورت پاک است.
- [آیت الله مظاهری] اگر مقداری از سوره را فراموش کند یا از روی ناچاری، مثلاً به واسطه تنگی وقت یا جهت دیگر نشود آن را تمام نماید می‌تواند آن سوره را رها کند و سوره دیگر بخواند گرچه از نصف گذشته باشد یا سورهای را که میخواند توحید یا کافرون باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر مقداری از سوره را فراموش کند، یا از روی ناچاری مثلاً به واسطه تنگی وقت یا جهت دیگر نشود آن را تمام نماید، می تواند آن سوره را رها کند و سوره دیگر بخواند، اگر چه از نصف گذشته باشد، یا سوره ای را که می خوانده توحید، یا کافرون باشد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] 31 هرگاه حیوانی به غیر دستور شرعی ذبح شده باشد پاک است، هر چند خوردن گوشت آن حرام می باشد، بنابراین پوست و چرم حیواناتی که از ممالک غیر اسلامی می آورند در صورتی که بدانیم از حیوانات ذبح شده است، پاک است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه دو نفر عادل، یا یک نفر، از پاک شدن چیز نجسی خبر دهند شهادت آنها قبول است، همچنین اگر (ذوالید) یعنی کسی که چیزی را در اختیار دارد بگوید پاک شده است، یا بدانیم مسلمانی آن را آب کشیده، ولی نمی دانیم درست آب کشیده یا نه، پاک است.