چکار کنم تا رازدار باشم و از سادگی و صداقت ام رنج نبرم و حرف توی دهنم بمونه و فورا به همه اعتماد نکنم و مسائل خودم و اطرافیانم رو فاش نکنم؟
پرسشگر محترم؛ همین مقدار که شما به عیب خود واقف شده اید بسیار جای خوشحالی دارد، چه بسا افرادی که سراسر عیب و نقص هستند ولی به آنها بی توجه هستند و در برخی موارد آنها را حُسن نیز می پندارند.
پرسشگر گرامی؛ (صداقت) با (سادگی) تفاوت دارد. انسان باید راستگو و صادق باشد و با دیگران به خوبی رفتار کند اما ساده نباشد. (صداقت)، پاکی همراه با هشیاری است اما سادگی، به طور معمول همراه با بی تفاوتی و خوش بینی افراطی است. آنچه ارزش دارد صداقت است. به گونه ای که انسان از کینه جویی و دورویی به دور باشد. اما سادگی همیشه ارزشمند نیست. به همین جهت در آموزه های دینی آمده است. (المؤمن کَیِّس) مؤمن زرنگ است و فریب نمی خورد. برای بهره مندی از صفای صداقت و دوری از آسیب های سادگی، می بایست خوشبینی را همدوش هشیاری دانست و با اطرافیان، زندگی مسالمت آمیز داشت اما فریب هم نخورد.
*** برای اینکه بتوانید خود را مواردی که ذکر کردید کنترل کنید، توصیه های زیر را به کار برید :
1. همواره دانسته های خود را در ذهنتان طبقه بندی کنید؛ بدین صورت :
الف) اطلاعاتی که هرگز نباید آن را بازگو کنید.
ب) اطلاعاتی که تنها برای برخی افراد باید بازگو شود.
ج) اطلاعاتی که بازگوکردن آن مانعی ندارد.
2. از سخن گفتن بیهوده بپرهیزید و سخنی را نگویید جز آن که درباره منافع و یا ضررهای آن بیاندیشید. اگر منافع آن برتری دارد آن را بازگو کنید.
3. اگر ناخودآگاه سخنی گفتید که نباید آن را ابراز می کردید خودتان را تنبیه کنید؛ بدین صورت یک شبانه روز زبانتان را از سخن گفتن (جز در موارد خیلی ضروری) بازدارید.
4. سنجیده و بجا سخن گویید (سنجیده گویی) و حرف بیهوده نزنید. می توانید عناوین صحبت هایی که قرار است در یک مکالمه بزنید را قبل از آن مرور کنید.
5. سعی کنید تنها به هنگام ضرورت صحبت کنید (کم گویی). لازم نیست هرچه می‌دانید بگویید تا به اشتباه، رازی را فاش کنید.
6. مختصر و مفید سخن بگویید.
7. از روی علم و آگاهی سخن گفته و هیچگاه بدون تأمل کافی حرف نزنید: به آثار و پیامدهای حرف های خود توجه کنید.
8. در مورد اموری که به شما مربوط نیست یا تخصص آن را ندارید، حرفی نزنید.
9. به پیامدهای منفی و آسیب های ناشی از فاش شدن رازهایتان بیندیشید.
10. پیوسته در نظر داشته باشید که سخنان شما، حاکی از شخصیت و میزان عقل شماست.
11. از خداوند بزرگ برای غلبه بر نفس خود کمک بگیرید و همواره او را به استمداد طلبیده و در مواقعی که تحت فشار قرار می گیرید به ذکر خداوند و استغفار پناه ببرید (خصوصا ذکر شریف: لا حول و لا قوه الا بالله)
نویسنده : گروه روانشناسی و مشاوره پرسمان
