من خیلی دوست دارم که در رشته فیزیک درس بخوانم و در عین حال همیشه از خدا می خواهم آن رشته ای که به نفع آخرت و دنیای من هست نصیب من شود. حال من چگونه بفهمم که در رشته فیزیک خیر و صلاح من نهفته است یا خیر؟ راهنمایی بفرمایید.

من خیلی دوست دارم که در رشته فیزیک درس بخوانم و در عین حال همیشه از خدا می خواهم آن رشته ای که به نفع آخرت و دنیای من هست نصیب من شود. حال من چگونه بفهمم که در رشته فیزیک خیر و صلاح من نهفته است یا خیر؟ راهنمایی بفرمایید.

خوشحالیم شما مخاطب ما هستید. امیدواریم راهنمای خوبی در رابطه با این موضوع برای شما باشیم.
پرسشگر گرامی، نکته ای که به آن اشاره نمودید کاملا زیبا و پسندیده است و اگر همه افراد جامعه و دانشجویان عزیز، درس را برای کسب رضای خدا می خواندند نه برای مدرک، شاید امروز شاهد وضعیت مدرک گرایی نبودیم و مدرک گرایی در ذهن و روح یک جوان رسوخ نکرده بود.
همانطور که می دانید گرایش به یادگیری علوم، به اهداف و انگیزه های مختلفی صورت می گیرد و به طور معمول، نیازهای ابتدایی حیاتی و طبیعی، جاذبه های بیشتری برای انسان ها دارد. از این جهت، برای فراهم سازی بیشتر آسایش و تسلط بیشتر بر طبیعت، گرایش های مختلف علمی و تخصص های فراوانی به وجود آمده است؛ اما تنها وارستگان و ژرف اندیشان هستند که فراتر از نیازهای ابتدایی طبیعی و محسوسات، به ارتباط نهانی دانش ها و جهان هستی با آفریننده آن فکر می کنند و از هدفداری این همه جنب و جوش ها، سخن به میان می آورند.
پرسشگر گرامی، نمی توان برای هر رشته ای بصورت جداگانه گفت که خیر دنیا و آخرت در آن هست یا نه. برای فهم این مطلب باید به نیت و انگیزه و رفتارهایمان نگاه کنیم. از نظر اسلام، علم و دانشی مفید است که موجب رشد و کمال انسانی شود و هدف از آن، خودسازی و خدمت به جامعه باشد. اگر هدف از یاد گرفتن آن، رسیدن به مال، ریاست دنیا و فخرفروشی باشد و باعث تکبر و غرور انسان گردد و خود را تافته ‌ای جدا بافته بداند، نه تنها فضیلت شمرده نمی‌ شود، بلکه مذموم و به تعبیر اهل معرفت، حجاب رسیدن به کمال انسانی و دام شیطان است. در تاریخ بشری، کم نیستند دانشمندانی که علم آن‌ها باعث هلاکت دین و دنیای خود و پیروانشان شده است. در نگاه کلی قرآن، هر علمی که انسان را به دنیاپرستی سوق دهد و به چنگال مادیات بسپرد و فهم و شعور او را به طرف خواب و عیش و نوش بکشاند و هدف نهایی او را تنها وصول به مادیات قرار دهد، چیزی جز ضلالت و گمراهی نیست.اگر کسی برای رضای خدا و خدمت به جامعه درس بخواند، خداوند خواسته ‌های دنیوی و رضایت و احترام مردم را هم خواهد داد.
برای کسب رضایت الهی باید در تمام کارهایمان دقت کنیم. کارهایی که انجام می دهیم از دو بخش تشکیل شده اند :
1. نیت و قصد کار.
2. شکل و قالب کار.
ما باید تلاش کنیم هر دو جنبه مورد رضایت خداوند متعال باشد. به عنوان مثال ممکن است من قصدم این باشد که به با درس خواندن و کسب مدرک به جامعه خود خدمت کنم ولی این کار را با تقلب در امتحان و ... انجام بدهم. در این مثال هر چند انگیزه و نیتم مشکلی ندارد و مورد رضایت خداست ولی شکل کار مورد پسند خداوند نیست؛ لذا ارزشی ندارد و مورد قبول نیست. چیزی که شما باید روی آن دقیق باشید، انگیزه و نیتتان است که باید آن را خدایی کنید. مثلاً با خودتان عهد ببندید که این رشته را می آموزم تا بتوانم در آینده به جامعه اسلامی و مردم (که بندگان خدا هستند)، خدمت کنم. در واقع انسان با نیت خدایی همه امور را می تواند به عبادت تبدیل کند حتی راه رفتن و آب خوردن را. پس دائماً بکوشید نیتتان پاک و سالم باش؛ ضمن این که پایبندی به دستورات دینی (انجام واجبات و ترک کارهای حرام) قطعاً رضایت الهی را به دنبال خواهد داشت.

نویسنده : حامد محقق زاده