پسر 7 ساله ای دارم که از سن دو سالگی تا الان، مخصوصا موقع خواب، انگشت شست خود را می مکد. هر ترفندی هم که استفاده کردم مانند لاک تلخ، دستکش و ... فایده ای نداشته. چه توصیه ای می کنید؟ با سلام و عرض ارادت خدمت شما پرسشگر گرامی از اینکه با ما سخن می گوئید خرسندیم و امیدواریم که ارتباط شما با ما تداوم داشته باشد. (مکیدن شست) یا انگشت، یکی از عادات رایج در دوران کودکی است. این رفتار در کودکان یک رفلکس طبیعی است که از زمانی که در رحم مادر بوده اند، شروع شده است. بسیاری از کودکان با این عادت به دنیا می آیند. به طوری که در همان اوان نوزادی، شستِ آن ها راه خود را به سوی دهانشان پیدا می کند و همانجا می ماند. این رفتارِ شیرخوار به معنای احساس اضطراب و عدم امنیت از سوی نوزاد نیست، بلکه ارضا کننده نیزا شیرخوار به مکیدن است (چگونه با کودکم رفتار کنم،366). این رفتار به تدریج به صورت عادت به مکیدن از 3-4 ماهگی شکل می گیرد. کودک در سنین شیرخوارگی اغلب بعد از غذا خوردن، انگشت خود را می مکد و این یک رفتار عادتی است چرا که نوزاد همواره در جست و جوی سینه مادر است و به همین منظور رفلکس مکیدن را طی میکند. برخی دیگر از کودکان به محض اینکه پستانک را از دهانشان بیرون بیاورند این کار را می کنند. اگر کودک نتواند در دوره ی شیر خوارگی غریزه ی مکیدن را از طریق مکیدن شیر و از پستان مادر و یا پستانک ارضاء کند، به شیوه هایی مانند مکیدن شست و غیره جبران می کند. پژوهش ها نشان می دهند حدود 75 درصد کودکان خردسال (تا یک سالگی) مُشت یا انگشتان خود را در دهان می گذارند و می مکند. انجام این کار برای این گروه سنی از کودکان آرامش بخش، سرگرم کننده و لذت بخش است. به طور معمول، کودکان زمانی مبادرت به مکیدن انگشت خود می کنند که یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است این عادت یک احساس عمیق امنیت به کودک می بخشد که او به آن احتیاج دارد. اکثر کودکان داوطلبانه تا پیش از 5 سالگی عادت مکیدن شست و سایر انگشتان را ترک میکنند. اما تعدادی نیز به آن ادامه میدهند. اگر مکیدن شست در سنین بالا مخصوصاً بعد از 6 سالگی مشاهده شود و یا اینکه در سنین قبل از آن آنقدر شدید بود که فعالیت های عادی کودک را تحت تاثیر منفی قرار داد و مزاحم سایر فعالیت های کودک باشد، نیاز به درمان و رسیدگی دارد. علاوه بر این انگشت مکیدن ممکن است بروز مشکلات دندانی و التهاب لثه شود که باید به صورت جدی برای درمان این عادت اقدام شود. سایر مشکلات بچه هایی که دائما شست خود را می مکند، عبارت است از تحت الشعاع قرار گرفتن جایگاه اجتماعی آنان در بین همسالان چون بچه های دیگر آنان را بچه های کم هوش، غمگین، غیر جذاب، غیر دوست داشتنی و دوستانی غیر دلنشین می بینند. وانگهی برخی از والدین، انگشت مکیدن را خیلی آزار دهنده و خجالت آور می دانند و با توجه منفی خود از آن یک مشکل می سازند. بنابراین مشکلالت مربوط به شست مکیدن، به شدت و مزمن بودن عادت و تاثیرات آن بر والدین، مقبولیت اجتماعی کودک و ساختار دهانی و انگشتان کودک بستگی دارد (سنجش و درمان مشکلات دوران کودکی، 237). علت مکیدن شست انگشت مکیدن با توجه به سن کودک و شرایط جسمانی و روانی کودک و خانواده دارای علل و عوامل متفاوتی است، همان طور که پیش تر بیان شد انگشت مکیدن در دوران شیرخوارگی یک عمل طبیعی است زیرا مکیدن یک نیاز برای کودک است و همه مشاوران و روانشناسان اعتقاد بر این دارند که نیاز مکیدن طفل در این دوره باید ارضاء شود و اگر این نیاز به شکل درست منطقی ارضاء نشود کودک به شکل مرضگونه این نیاز خود را از طرق دیگر به دست میآورد. در عمل به نظر می رسد شست مکیدن اولیه تا حدودی مفید است چون گریه را کم می کند، دندان دراوردن را آسان تر می کند، به کودک کمک می کند بخوابد و به طور کلی کودک را آرام می کند(همان، 236) مکیدن انگشت در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه میکنند کمتر است، در نتیجه زندگی در دنیای صنعتی امروز که در آن نوزادان کمتر از شیر مادر بهره میبرند، یکی از دلایل مهم مکیدن انگشت است.به طور عمده از علتهای مکیدن انگشت میتوان به موارد زیر اشاره نمود: 1- گاهی این رفتار کودک واکنشی نسبت به اضطراب درونی است که در او وجود دارد. انگشت مکیدن طبیعی ترین پاسخ کودک هنگام رویارویی با فشار روانی، اضطراب و مشکلات هیجانی - امنیتی می باشد و این رفتار در پسران به علت اختلالات خلقی بیشتر نسبت به دختران شایعتر است. 2- اعتراض به عدم پاسخ دهی والدین به نیازهای عاطفی کودک:تحقیقات نشان داده مکیدن انگشت در بین کودکانی که ماههای اولیه زندگی خود را در آغوش مادرشان طی کرده و تماس فیزیکی با او داشتهاند، بسیار بسیار کم دیده میشود.تحقیقات نشان داده والدینی که ارتباط عاطفی قویتری با کودک خود دارند با مشکلات رفتاری کمتری در فرزندشان مواجه می شوند. به ویژه ارتباط عاطفی کودک با مادر روندی بسیار خاص و مهم است که بلا فاصله بعد از تولد نوزاد با نزدیکی بدن مادر، شنیدن صدای او، نگریستن به چشمهایش وطعم نخستین شیر سبب احساس آرامش و امنیت در کودک می شود. 3-- گاهی مکیدن انگشت باز مانده دوران کودکی است، روانشناسان تحلیلی معتقدند که هر شخصی در دوران کودکی سه فاز عمده ی رشدی را پشت سر می گذارد، حال اگر کودکی نتواند از این فازها به سلامت عبور کند در بزرگسالی به اختلالات خاص آن فاز دچار می شود. مکیدن انگشت مربوط به فاز دهانی است و عدم عبور به سلامت از این فاز موجب بروز اختلالات خاصی می شود که عادت به مکیدن انگشت مخصوصا در خواب از این باب است. بخش هشیار سیستم روانی هنگام خواب تقریبا از کار باز می ماند و بخش ناهشیار فعال می شود و استرس ها و اضطرابهای باز مانده از دوران کودکی بالا می آید و رفتارهایی که فرد در آن دوران برای رهایی از استرس انجام می داد باز سازی می شود. 4- در نظریه یادگیری کودک این رفتار را به صورت عادتهایی که والدین به کودکان انتقال دادهاند یا کودک از رفتار سایر کودکان الگوگیری میکند، آن را یک عادت آموخته شده میداند که لزوما بیانگر یک مشکل روانی نیست، اما معتقد است ادامه یافتن آن در برخی کودکان بعد از سن شش سالگی میتواند نشانه یک مشکل روانی باشد. 5- وجود مشکل جسمی: بعضی از کودکان به خاطر مشکلات جسمانی از جمله مسائل و مشکلات لثه دندان و حفره دهان به این عمل مباشرت میکنند.در سن 4 تا 6 ماهگی کودکان دندان درمیآوردند و به علت تحریک، سوزش لثه این رفتار یعنی انگشت مکیدن را برای تسکین درد لثه و دندان انجام میدهند. 6- گاه زمانی که کودک را در 2 سالگی از شیر میگیرند کودکان به خاطر مکیدن پستان مادر شروع به مکیدن انگشتان خود میکنند و زمانی که کودک را از شیرخشک میگیرند به علت عادت به مکیدن شیشه کودک شروع به مکیدن انگشتان میکند. 7- گاهی نوعی عادت است: گاهی کودک تصادفی انگشت خود را در دهان کرده است و چون با واکنش مثیت یا منفی اطرافیان همراه بوده به نوعی این رفتار در کودک تقویت شده و باعث تشدید آن در کودک میشود. در این نوع کودک گرسنه نیست و خانواده دچار آسیب نیست و کودک مشکل جدی ندارد که در اینجا علت عادتی بر آن منظور است. 8- همچنین مطالعات نشان می دهند که در حدود 15 درصد کودکانی که از 5 سالگی به بعد انگشت خود را می مکند، دچار مشکلات عاطفی - هیجانی ناشی از ورود به دوره پیش دبستانی و مدرسه هستند. بیشتر این کودکان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متکی هستند. عوارض ناشی از مکیدن شست مکیدن انگشت بعد از 6 سالگی می تواند مشکلات جدی در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مک زدن های با فشار کودک به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگی دندان ها و ناهنجاری های استخوان فک او می شود. دندان های ردیف بالا به سمت بیرون کشیده می شوند و دندان های ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان کج می شوند. اما سؤال بسیاری از والدین این است که چگونه مکیدن یک انگشت کوچک می تواند موجب ناهنجاری شدید آرواره شود؟ علت آن است که استخوان بندی کودک تا قبل از 8 سالگی بسیار نرم و شکل پذیر است. متأسفانه زمانی که کودک به مدت طولانی انگشتش را می مکد، در شکل ظاهری آرواره خود تغییر به وجود می آورد. اگر کودکی نتواند عادت شست مکیدن خود را تا قبل از آن که دندان های دائمی ردیف جلویی او در نیامده ترک کند، ممکن است در مدت چند ماه فک و آرواره او آسیب جدی ببیند. علاوه بر آن، مکیدن شست یا انگشت می تواند موجب نارسایی های کلامی (تلفظ اشتباه حرف های (ف) و (و))، اختلال در جویدن، نوک زبانی صحبت کردن، اختلالات گفتاری (مثل لکنت زبان، مِن مِن کردن و...)، خرخر کردن و باز ماندن دهان کودک شود. از آن جایی که بعد از چند سال مکیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت کودک دچار به هم ریختگی می شود، بر خودپنداره او نیز تأثیری منفی خواهد داشت. شیوه های درمان روان شناسان معتقدند برای درمان این رفتار در کودکان زیر 6-5 سال نباید عجله کرد، زیرا بسیاری از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن کودک کاهش می یابند و به کلی از بین می روند. اگر کودک به مکیدن شست خود عادت کرده باشد و والدین در زمانی که هنوز زود است یعنی قبل از سه سالگی او را از مکیدن انگشت منع کنند و از ان جلوگیری کنند، عادت کودک شدیدتر میشود و ترک کردن آن مشکلتر میشود ولی اگر والدین اجازه دهند که مکیدن شست سیر طبیعی خود را ادامه دهد کودک معمولا در سن چهار یا پنج سالکی آن را ترک خواهد کرد. بهتر است با کودکان زیر 6-5 سال درباره این موضوع به صورت مستقیم با اوصحبت نکنید و این رفتار کودک خود را نادیده بگیرید و هیچ اقدامی در این مورد انجام ندهید. اما چنانچه کودک 7 ساله ای نتواند این عادت خود را ترک کند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترک چنین عاداتی در سال های بعد (نوجوانی) بسیار دشوارتر می شود. در صورتی این عادت را در زمره اختلال بررسی می کنند که تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. زمانی که کودک سعی می کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق های خود، او را کمک و یاری نمایند. حمایت روانی برای کودک امنیت پدید می آورد و باعث می شود که کودک در ناملایمات و سختی ها از خود مقاومت بیشتری نشان دهد. توجه داشته باشید که کودک شما به این رفتار عادت کرده است پس باید برای تغییر رفتار او به صورت تدریجی عمل کنید و در این مورد به هیچ عنوان با عجله عمل نکنید. باید مراحل زیر را به صورت تدریجی و آرام انجام دهید و انتظار نداشته باشید که یک شبه رفتار او تغییر کند. راهکارها 1. بهترین زمان برای ترک عادات و مشکلات رفتاری کودکان (و از جمله مکیدن انگشت) هنگامی است که خانواده (والدین کودک و اعضای خانواده) تغییر و تحولی در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متارکه، فوت اقوام و... را نداشته باشند. 2. موقعیتهایی که کودک دست به چنین رفتارهایی می زند را شناسایی کنید و سعی کنید از این به بعد در چنین موقعیتهایی قرار نگیرد. 3. به هیچ عنوان در این مورد به صورت مستقیم سخن نگوئید؛ این کار موجب حساسیت او میشود و همین کار ممکن است باعث تکرار این رفتار در او شود. 4.زمانی که می خواهید چیزی را از کودک منع کنید باید چیزی را به عنوان جایگزین آن به کودک معرفی کنید. اگر تصمیم گرفته اید کودکتان را از این عادتش جدا کنید، قبل از این کار باید حتماً جایگزین مناسبی را برای او معین کنید. بهترین جایگزین این است که زمینه روابط او را با همسالانش را فراهم کنید. 5.در طول روز آنقدر او را مشغول کنید تا خسته و نالان به رختخواب خود پناه آورد و فرصتی برای انجام این عادت نداشته باشد. تا زمانی که او کاملاً خسته نشده او را به رختخواب نبرید. 6.این رفتار کودک به هیچ عنوان نباید به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تقویت شود، بنابراین: *در مورد مکیدن انگشت کودک نظر ندهید. از هرگونه اظهار نظری، چه با دید مثبت و چه با دید منفی اجتناب کنید. از صحبت کردن یا تلاقی نگاه با کودکی که در حال مکیدن انگشت است، خودداری کنید. *وقتی کودک در حال مکیدن انگشت خود است، او ر ادر آغوش نگیرید و حتی به او نزدیک نشوید؛ وقتی مکیدن را متوقف کرد، او را در آغوش بگیرید و اظهار علاقه کنید. در این زمان واکنش مثبت می تواند مفید باشد:(وقتی شستت توی دهنت نیست قیافه ات خیلی بهتره، من خیلی بیشتر دوست دارم) یا(چه قدر خانم شده ای، حتما به خاطر اینه که انگشتت توی دهنت نیست) از سوی دیگر اگر به بردن چنین جملاتی موجب تشدید مکیدن شد، به نادیده گرفتن کامل بپردازیدو حتی وقتی این عمل را قطع کرد، ارتباط گرمی با او ایجاد کنید(چگونه با کودکم رفتار کنم،368) 7.کودک را به عادتش آگاه کنید. زمانی که شست خود را می مکد، آئینه ای را جلو چشمان او را قرار دهید تا خود را در آیینه ببیند. در یان هنگام هیچ سخنی نگوئید تا خود کودک به نتیجه برسد(همان) 8. برای اینکه در تربیت فرزند خود موفق باشید لازم است ویژگی های روانی کودک را به طور کامل شناسایی کنید. مطالعه کتاب هایی که در زمینه روان شناسی رشد نگاشته شده است در این مورد بسیار مفید است. 9.هیچ گاه برای پیشبرد خواسته های خود از تنبیه استفاده نکنید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود. 10از آنجا که کودکتان به این رفتار عادت کرده است، برای ترک این عادت باید به صورت تدریجی عمل کنید. به عنوان مثال اگر او عادت داشته که در طول روز سه بار دست به این کار بزند، در هفته اول این سه بار را به دو بار تقلیل دهید و همین طور ادامه دهید تا میزان عادت آنان به صفر برسد. 11.اتاقی که کودک در آن می خوابد را با وسائلی که او دوست دارد تزئین کنید و سعی کنید اتاق خواب، به کودک آرامش تلقین کند. 12.یکی از علتهای مکیدن شست، بالا بودن سطح اضطراب کودک است. هنگام خواب با لحن دلنشین برای او لالایی بخوانید و از این طریق احساسات مثبت خود را به او منتقل کنید. این رفتار موجب می شود سطح اضطراب کودک پایین بیاید. 13.زمانی که او دست به چنین رفتاری میزند خیلی زیرکانه سعی کنید توجه او را از این کار به سمت دیگری معطوف کنید. 14.سعی کنید عواملی را که موجب آزار روحی کودک می شود، از بین ببرید. 15.هیچ گاه سعی نکنید برای ترک عادت کودک بر او فشار آورید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود. 16.به کودک کمک کنید تا روش های مقابله با تنش ها و فشارهای روانی را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت کند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت کند و... . 17.سعی کنید در طول روز دست های کودک را به نوعی مشغول نگه دارید. ( نقاشی بکشد، کاردستی بسازد، مجسمه های سفالی درست کند و....) 18.مکیدن انگشت در موقع خواب یک جنبه بهویژه مشکل این عادت است. اگر کودکتان به این کار تمایل دارد، دستهایش را با دستکش بپوشانید. 19.روان شناسان کودک بر این باورند که زمانی که کودک در رفتارهای خود دچار مشکل می شود، باید ریشه آن را در روابط والدین با کودک مورد بررسی قرار داد؛ از این رو می توان گفت مهم ترین عامل برای مقابله با رفتارهای این چنینی کودک، بالا بردن سطح روابط عاطفی والدین با کودک است. مهم ترین کار در بر طرف کردن مشکلات رفتاری کودکان، بر قرار کردن ارتباط عاطفی با کودک می باشد. ممکن است بگوئید هر مادری فرزند خود را دوست دارد و به او عشق می ورزد، بله این مطلب درست است اما منظور من رعایت کردن نکات ریزی است که ممکن است از دید شما مخفی بماند. برای اینکه بهتر به اهمیت این ارتباط پی ببرید مثالی برای شما ذکر می کنم : تصور کنید نخی را به یک ماشین اسباب بازی بسته اید و با این نخ قصد دارید این ماشین را جا به جا کنید. تا زمانی که اتصال نخ به ماشین بر قرار است، شما به راحتی ماشین را جا به جا می کنید. ناگهان نخ پاره می شود؛ هر چه انرژی وارد می کنید فایده ای ندارد، چرا که اتصال شما با ماشین قطع شده است. دقیقاً ایجاد ارتباط عاطفی با کودک، نقش این نخ را بازی می کند؛ نقش پلی بین شما و کودکتان را دارد. تا زمانی این پل بین شما و کودک ایجاد نشده است، تلاش های تربیتی شما فایده ای ندارد و به هیچ نتیجه ای نمی رسد. پس در اولین گام باید تلاش کنید که این پل بین شما و کودکتان بر قرار شود. به این روش : - با کیفیت ترین زمانی را که در آن حوصله ارتباط و بازی با کودک خود را دارید انتخاب کنید. - با کودک خود گفت و گو کنید و همراه او بازی مورد علاقه او را انتخاب کنید. - در طول روز و در طول زمانی که در بند یک انتخاب کرده اید با کودک خود حداقل یک ساعت بازی کنید. (شاید این مطالب به نظر شما ساده بیاید اما در مشکلات کودکان این تکنیک کارایی زیادی دارد) 20.چنانچه با استفاده روشهای گفته شده رفتار کاهش پیدا کرد او را تشویق کنید. می توانید نموداری از پیشرفت کودک تهیه کنید و به وسیله چسباندن عکس های عروسکی، ستاره ها و کارت های آفرین بر روی آن، روند بهبودی کودک را نشان دهید. بهتر است این نمودار بر روی دیواری در دسترس کودک قرار گیرد و از خود او برای چسباندن برچسب ها کمک بگیرید. سعی کنید پایان هر هفته پاداش و جایزه ای برای ترک این عادت به کودک بدهند. جایزه می تواند رفتن به پارک، تماشای فیلم مورد علاقه کودک، یا بازی کردن با کودک باشد. در نظر داشته باشید ترک عادت در صورتی که کودک با شما همکاری و همراهی نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما می توانید از نظرات کودک در این ضمن استفاده کنید و به او اجازه دهید که برچسب ها، ستاره ها و یا حتی نوع جایزه اش را خودش انتخاب کند. منابع: رفتار من با کودک من، دکتر محمد جواد فیض، انتشارات اساطیر کودک و مکیدن انگشت؛ نویسنده:دکتر رز مری ون نور من؛ترجمه مهدی قراچه داغی چگونه با کودکم رفتار کنم؛ دکتر گاربر؛ ترجمه محمد ولی سهامی سنجش و درمان مشکلات کودکی، گوردون؛ مهرداد فیروزبخت نویسنده : محمدصادق آقاجانی
پسر 7 ساله ای دارم که از سن دو سالگی تا الان، مخصوصا موقع خواب، انگشت شست خود را می مکد. هر ترفندی هم که استفاده کردم مانند لاک تلخ، دستکش و ... فایده ای نداشته. چه توصیه ای می کنید؟
پسر 7 ساله ای دارم که از سن دو سالگی تا الان، مخصوصا موقع خواب، انگشت شست خود را می مکد. هر ترفندی هم که استفاده کردم مانند لاک تلخ، دستکش و ... فایده ای نداشته. چه توصیه ای می کنید؟
با سلام و عرض ارادت خدمت شما پرسشگر گرامی از اینکه با ما سخن می گوئید خرسندیم و امیدواریم که ارتباط شما با ما تداوم داشته باشد.
(مکیدن شست) یا انگشت، یکی از عادات رایج در دوران کودکی است. این رفتار در کودکان یک رفلکس طبیعی است که از زمانی که در رحم مادر بوده اند، شروع شده است. بسیاری از کودکان با این عادت به دنیا می آیند. به طوری که در همان اوان نوزادی، شستِ آن ها راه خود را به سوی دهانشان پیدا می کند و همانجا می ماند. این رفتارِ شیرخوار به معنای احساس اضطراب و عدم امنیت از سوی نوزاد نیست، بلکه ارضا کننده نیزا شیرخوار به مکیدن است (چگونه با کودکم رفتار کنم،366). این رفتار به تدریج به صورت عادت به مکیدن از 3-4 ماهگی شکل می گیرد. کودک در سنین شیرخوارگی اغلب بعد از غذا خوردن، انگشت خود را می مکد و این یک رفتار عادتی است چرا که نوزاد همواره در جست و جوی سینه مادر است و به همین منظور رفلکس مکیدن را طی میکند. برخی دیگر از کودکان به محض اینکه پستانک را از دهانشان بیرون بیاورند این کار را می کنند. اگر کودک نتواند در دوره ی شیر خوارگی غریزه ی مکیدن را از طریق مکیدن شیر و از پستان مادر و یا پستانک ارضاء کند، به شیوه هایی مانند مکیدن شست و غیره جبران می کند.
پژوهش ها نشان می دهند حدود 75 درصد کودکان خردسال (تا یک سالگی) مُشت یا انگشتان خود را در دهان می گذارند و می مکند. انجام این کار برای این گروه سنی از کودکان آرامش بخش، سرگرم کننده و لذت بخش است. به طور معمول، کودکان زمانی مبادرت به مکیدن انگشت خود می کنند که یا خسته اند، یا ناراحت اند و یا حوصله شان سر رفته است این عادت یک احساس عمیق امنیت به کودک می بخشد که او به آن احتیاج دارد.
اکثر کودکان داوطلبانه تا پیش از 5 سالگی عادت مکیدن شست و سایر انگشتان را ترک میکنند. اما تعدادی نیز به آن ادامه میدهند. اگر مکیدن شست در سنین بالا مخصوصاً بعد از 6 سالگی مشاهده شود و یا اینکه در سنین قبل از آن آنقدر شدید بود که فعالیت های عادی کودک را تحت تاثیر منفی قرار داد و مزاحم سایر فعالیت های کودک باشد، نیاز به درمان و رسیدگی دارد. علاوه بر این انگشت مکیدن ممکن است بروز مشکلات دندانی و التهاب لثه شود که باید به صورت جدی برای درمان این عادت اقدام شود. سایر مشکلات بچه هایی که دائما شست خود را می مکند، عبارت است از تحت الشعاع قرار گرفتن جایگاه اجتماعی آنان در بین همسالان چون بچه های دیگر آنان را بچه های کم هوش، غمگین، غیر جذاب، غیر دوست داشتنی و دوستانی غیر دلنشین می بینند. وانگهی برخی از والدین، انگشت مکیدن را خیلی آزار دهنده و خجالت آور می دانند و با توجه منفی خود از آن یک مشکل می سازند. بنابراین مشکلالت مربوط به شست مکیدن، به شدت و مزمن بودن عادت و تاثیرات آن بر والدین، مقبولیت اجتماعی کودک و ساختار دهانی و انگشتان کودک بستگی دارد (سنجش و درمان مشکلات دوران کودکی، 237).
علت مکیدن شست
انگشت مکیدن با توجه به سن کودک و شرایط جسمانی و روانی کودک و خانواده دارای علل و عوامل متفاوتی است، همان طور که پیش تر بیان شد انگشت مکیدن در دوران شیرخوارگی یک عمل طبیعی است زیرا مکیدن یک نیاز برای کودک است و همه مشاوران و روانشناسان اعتقاد بر این دارند که نیاز مکیدن طفل در این دوره باید ارضاء شود و اگر این نیاز به شکل درست منطقی ارضاء نشود کودک به شکل مرضگونه این نیاز خود را از طرق دیگر به دست میآورد. در عمل به نظر می رسد شست مکیدن اولیه تا حدودی مفید است چون گریه را کم می کند، دندان دراوردن را آسان تر می کند، به کودک کمک می کند بخوابد و به طور کلی کودک را آرام می کند(همان، 236) مکیدن انگشت در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه میکنند کمتر است، در نتیجه زندگی در دنیای صنعتی امروز که در آن نوزادان کمتر از شیر مادر بهره میبرند، یکی از دلایل مهم مکیدن انگشت است.به طور عمده از علتهای مکیدن انگشت میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
1- گاهی این رفتار کودک واکنشی نسبت به اضطراب درونی است که در او وجود دارد. انگشت مکیدن طبیعی ترین پاسخ کودک هنگام رویارویی با فشار روانی، اضطراب و مشکلات هیجانی - امنیتی می باشد و این رفتار در پسران به علت اختلالات خلقی بیشتر نسبت به دختران شایعتر است.
2- اعتراض به عدم پاسخ دهی والدین به نیازهای عاطفی کودک:تحقیقات نشان داده مکیدن انگشت در بین کودکانی که ماههای اولیه زندگی خود را در آغوش مادرشان طی کرده و تماس فیزیکی با او داشتهاند، بسیار بسیار کم دیده میشود.تحقیقات نشان داده والدینی که ارتباط عاطفی قویتری با کودک خود دارند با مشکلات رفتاری کمتری در فرزندشان مواجه می شوند. به ویژه ارتباط عاطفی کودک با مادر روندی بسیار خاص و مهم است که بلا فاصله بعد از تولد نوزاد با نزدیکی بدن مادر، شنیدن صدای او، نگریستن به چشمهایش وطعم نخستین شیر سبب احساس آرامش و امنیت در کودک می شود.
3-- گاهی مکیدن انگشت باز مانده دوران کودکی است، روانشناسان تحلیلی معتقدند که هر شخصی در دوران کودکی سه فاز عمده ی رشدی را پشت سر می گذارد، حال اگر کودکی نتواند از این فازها به سلامت عبور کند در بزرگسالی به اختلالات خاص آن فاز دچار می شود. مکیدن انگشت مربوط به فاز دهانی است و عدم عبور به سلامت از این فاز موجب بروز اختلالات خاصی می شود که عادت به مکیدن انگشت مخصوصا در خواب از این باب است. بخش هشیار سیستم روانی هنگام خواب تقریبا از کار باز می ماند و بخش ناهشیار فعال می شود و استرس ها و اضطرابهای باز مانده از دوران کودکی بالا می آید و رفتارهایی که فرد در آن دوران برای رهایی از استرس انجام می داد باز سازی می شود.
4- در نظریه یادگیری کودک این رفتار را به صورت عادتهایی که والدین به کودکان انتقال دادهاند یا کودک از رفتار سایر کودکان الگوگیری میکند، آن را یک عادت آموخته شده میداند که لزوما بیانگر یک مشکل روانی نیست، اما معتقد است ادامه یافتن آن در برخی کودکان بعد از سن شش سالگی میتواند نشانه یک مشکل روانی باشد.
5- وجود مشکل جسمی: بعضی از کودکان به خاطر مشکلات جسمانی از جمله مسائل و مشکلات لثه دندان و حفره دهان به این عمل مباشرت میکنند.در سن 4 تا 6 ماهگی کودکان دندان درمیآوردند و به علت تحریک، سوزش لثه این رفتار یعنی انگشت مکیدن را برای تسکین درد لثه و دندان انجام میدهند.
6- گاه زمانی که کودک را در 2 سالگی از شیر میگیرند کودکان به خاطر مکیدن پستان مادر شروع به مکیدن انگشتان خود میکنند و زمانی که کودک را از شیرخشک میگیرند به علت عادت به مکیدن شیشه کودک شروع به مکیدن انگشتان میکند.
7- گاهی نوعی عادت است: گاهی کودک تصادفی انگشت خود را در دهان کرده است و چون با واکنش مثیت یا منفی اطرافیان همراه بوده به نوعی این رفتار در کودک تقویت شده و باعث تشدید آن در کودک میشود. در این نوع کودک گرسنه نیست و خانواده دچار آسیب نیست و کودک مشکل جدی ندارد که در اینجا علت عادتی بر آن منظور است.
8- همچنین مطالعات نشان می دهند که در حدود 15 درصد کودکانی که از 5 سالگی به بعد انگشت خود را می مکند، دچار مشکلات عاطفی - هیجانی ناشی از ورود به دوره پیش دبستانی و مدرسه هستند. بیشتر این کودکان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متکی هستند.
عوارض ناشی از مکیدن شست
مکیدن انگشت بعد از 6 سالگی می تواند مشکلات جدی در زمینه دندان ها، لثه و آرواره به وجود آورد. مک زدن های با فشار کودک به شست یا انگشتش در طول روز و شب، موجب جلو آمدگی دندان ها و ناهنجاری های استخوان فک او می شود. دندان های ردیف بالا به سمت بیرون کشیده می شوند و دندان های ردیف پائین نیز به سمت داخل دهان کج می شوند. اما سؤال بسیاری از والدین این است که چگونه مکیدن یک انگشت کوچک می تواند موجب ناهنجاری شدید آرواره شود؟ علت آن است که استخوان بندی کودک تا قبل از 8 سالگی بسیار نرم و شکل پذیر است. متأسفانه زمانی که کودک به مدت طولانی انگشتش را می مکد، در شکل ظاهری آرواره خود تغییر به وجود می آورد. اگر کودکی نتواند عادت شست مکیدن خود را تا قبل از آن که دندان های دائمی ردیف جلویی او در نیامده ترک کند، ممکن است در مدت چند ماه فک و آرواره او آسیب جدی ببیند. علاوه بر آن، مکیدن شست یا انگشت می تواند موجب نارسایی های کلامی (تلفظ اشتباه حرف های (ف) و (و))، اختلال در جویدن، نوک زبانی صحبت کردن، اختلالات گفتاری (مثل لکنت زبان، مِن مِن کردن و...)، خرخر کردن و باز ماندن دهان کودک شود. از آن جایی که بعد از چند سال مکیدن انگشت ، حالت آرواره و صورت کودک دچار به هم ریختگی می شود، بر خودپنداره او نیز تأثیری منفی خواهد داشت.
شیوه های درمان
روان شناسان معتقدند برای درمان این رفتار در کودکان زیر 6-5 سال نباید عجله کرد، زیرا بسیاری از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن کودک کاهش می یابند و به کلی از بین می روند. اگر کودک به مکیدن شست خود عادت کرده باشد و والدین در زمانی که هنوز زود است یعنی قبل از سه سالگی او را از مکیدن انگشت منع کنند و از ان جلوگیری کنند، عادت کودک شدیدتر میشود و ترک کردن آن مشکلتر میشود ولی اگر والدین اجازه دهند که مکیدن شست سیر طبیعی خود را ادامه دهد کودک معمولا در سن چهار یا پنج سالکی آن را ترک خواهد کرد. بهتر است با کودکان زیر 6-5 سال درباره این موضوع به صورت مستقیم با اوصحبت نکنید و این رفتار کودک خود را نادیده بگیرید و هیچ اقدامی در این مورد انجام ندهید.
اما چنانچه کودک 7 ساله ای نتواند این عادت خود را ترک کند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترک چنین عاداتی در سال های بعد (نوجوانی) بسیار دشوارتر می شود. در صورتی این عادت را در زمره اختلال بررسی می کنند که تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد.
زمانی که کودک سعی می کند رفتار مکیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال کنند و با حمایت ها و تشویق های خود، او را کمک و یاری نمایند. حمایت روانی برای کودک امنیت پدید می آورد و باعث می شود که کودک در ناملایمات و سختی ها از خود مقاومت بیشتری نشان دهد.
توجه داشته باشید که کودک شما به این رفتار عادت کرده است پس باید برای تغییر رفتار او به صورت تدریجی عمل کنید و در این مورد به هیچ عنوان با عجله عمل نکنید. باید مراحل زیر را به صورت تدریجی و آرام انجام دهید و انتظار نداشته باشید که یک شبه رفتار او تغییر کند.
راهکارها
1. بهترین زمان برای ترک عادات و مشکلات رفتاری کودکان (و از جمله مکیدن انگشت) هنگامی است که خانواده (والدین کودک و اعضای خانواده) تغییر و تحولی در پیش رو نداشته باشند و در آرامش خاطر به سر برند. مثلاً قصد تغییر منزل، تغییر مهد (یا مدرسه)، تولد نوزاد جدید، مسافرت، متارکه، فوت اقوام و... را نداشته باشند.
2. موقعیتهایی که کودک دست به چنین رفتارهایی می زند را شناسایی کنید و سعی کنید از این به بعد در چنین موقعیتهایی قرار نگیرد.
3. به هیچ عنوان در این مورد به صورت مستقیم سخن نگوئید؛ این کار موجب حساسیت او میشود و همین کار ممکن است باعث تکرار این رفتار در او شود.
4.زمانی که می خواهید چیزی را از کودک منع کنید باید چیزی را به عنوان جایگزین آن به کودک معرفی کنید. اگر تصمیم گرفته اید کودکتان را از این عادتش جدا کنید، قبل از این کار باید حتماً جایگزین مناسبی را برای او معین کنید. بهترین جایگزین این است که زمینه روابط او را با همسالانش را فراهم کنید.
5.در طول روز آنقدر او را مشغول کنید تا خسته و نالان به رختخواب خود پناه آورد و فرصتی برای انجام این عادت نداشته باشد. تا زمانی که او کاملاً خسته نشده او را به رختخواب نبرید.
6.این رفتار کودک به هیچ عنوان نباید به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تقویت شود، بنابراین:
*در مورد مکیدن انگشت کودک نظر ندهید. از هرگونه اظهار نظری، چه با دید مثبت و چه با دید منفی اجتناب کنید. از صحبت کردن یا تلاقی نگاه با کودکی که در حال مکیدن انگشت است، خودداری کنید.
*وقتی کودک در حال مکیدن انگشت خود است، او ر ادر آغوش نگیرید و حتی به او نزدیک نشوید؛ وقتی مکیدن را متوقف کرد، او را در آغوش بگیرید و اظهار علاقه کنید. در این زمان واکنش مثبت می تواند مفید باشد:(وقتی شستت توی دهنت نیست قیافه ات خیلی بهتره، من خیلی بیشتر دوست دارم) یا(چه قدر خانم شده ای، حتما به خاطر اینه که انگشتت توی دهنت نیست) از سوی دیگر اگر به بردن چنین جملاتی موجب تشدید مکیدن شد، به نادیده گرفتن کامل بپردازیدو حتی وقتی این عمل را قطع کرد، ارتباط گرمی با او ایجاد کنید(چگونه با کودکم رفتار کنم،368)
7.کودک را به عادتش آگاه کنید. زمانی که شست خود را می مکد، آئینه ای را جلو چشمان او را قرار دهید تا خود را در آیینه ببیند. در یان هنگام هیچ سخنی نگوئید تا خود کودک به نتیجه برسد(همان)
8. برای اینکه در تربیت فرزند خود موفق باشید لازم است ویژگی های روانی کودک را به طور کامل شناسایی کنید. مطالعه کتاب هایی که در زمینه روان شناسی رشد نگاشته شده است در این مورد بسیار مفید است.
9.هیچ گاه برای پیشبرد خواسته های خود از تنبیه استفاده نکنید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.
10از آنجا که کودکتان به این رفتار عادت کرده است، برای ترک این عادت باید به صورت تدریجی عمل کنید. به عنوان مثال اگر او عادت داشته که در طول روز سه بار دست به این کار بزند، در هفته اول این سه بار را به دو بار تقلیل دهید و همین طور ادامه دهید تا میزان عادت آنان به صفر برسد.
11.اتاقی که کودک در آن می خوابد را با وسائلی که او دوست دارد تزئین کنید و سعی کنید اتاق خواب، به کودک آرامش تلقین کند.
12.یکی از علتهای مکیدن شست، بالا بودن سطح اضطراب کودک است. هنگام خواب با لحن دلنشین برای او لالایی بخوانید و از این طریق احساسات مثبت خود را به او منتقل کنید. این رفتار موجب می شود سطح اضطراب کودک پایین بیاید.
13.زمانی که او دست به چنین رفتاری میزند خیلی زیرکانه سعی کنید توجه او را از این کار به سمت دیگری معطوف کنید.
14.سعی کنید عواملی را که موجب آزار روحی کودک می شود، از بین ببرید.
15.هیچ گاه سعی نکنید برای ترک عادت کودک بر او فشار آورید، زیرا ممکن است موجب تقویت و تشدید عادت در او شود.
16.به کودک کمک کنید تا روش های مقابله با تنش ها و فشارهای روانی را یاد بگیرد، مثلاً با شما صحبت کند، به ورزش بپردازد، با دوستش صحبت کند و... .
17.سعی کنید در طول روز دست های کودک را به نوعی مشغول نگه دارید. ( نقاشی بکشد، کاردستی بسازد، مجسمه های سفالی درست کند و....)
18.مکیدن انگشت در موقع خواب یک جنبه بهویژه مشکل این عادت است. اگر کودکتان به این کار تمایل دارد، دستهایش را با دستکش بپوشانید.
19.روان شناسان کودک بر این باورند که زمانی که کودک در رفتارهای خود دچار مشکل می شود، باید ریشه آن را در روابط والدین با کودک مورد بررسی قرار داد؛ از این رو می توان گفت مهم ترین عامل برای مقابله با رفتارهای این چنینی کودک، بالا بردن سطح روابط عاطفی والدین با کودک است. مهم ترین کار در بر طرف کردن مشکلات رفتاری کودکان، بر قرار کردن ارتباط عاطفی با کودک می باشد. ممکن است بگوئید هر مادری فرزند خود را دوست دارد و به او عشق می ورزد، بله این مطلب درست است اما منظور من رعایت کردن نکات ریزی است که ممکن است از دید شما مخفی بماند. برای اینکه بهتر به اهمیت این ارتباط پی ببرید مثالی برای شما ذکر می کنم :
تصور کنید نخی را به یک ماشین اسباب بازی بسته اید و با این نخ قصد دارید این ماشین را جا به جا کنید. تا زمانی که اتصال نخ به ماشین بر قرار است، شما به راحتی ماشین را جا به جا می کنید. ناگهان نخ پاره می شود؛ هر چه انرژی وارد می کنید فایده ای ندارد، چرا که اتصال شما با ماشین قطع شده است. دقیقاً ایجاد ارتباط عاطفی با کودک، نقش این نخ را بازی می کند؛ نقش پلی بین شما و کودکتان را دارد. تا زمانی این پل بین شما و کودک ایجاد نشده است، تلاش های تربیتی شما فایده ای ندارد و به هیچ نتیجه ای نمی رسد. پس در اولین گام باید تلاش کنید که این پل بین شما و کودکتان بر قرار شود. به این روش :
- با کیفیت ترین زمانی را که در آن حوصله ارتباط و بازی با کودک خود را دارید انتخاب کنید.
- با کودک خود گفت و گو کنید و همراه او بازی مورد علاقه او را انتخاب کنید.
- در طول روز و در طول زمانی که در بند یک انتخاب کرده اید با کودک خود حداقل یک ساعت بازی کنید. (شاید این مطالب به نظر شما ساده بیاید اما در مشکلات کودکان این تکنیک کارایی زیادی دارد)
20.چنانچه با استفاده روشهای گفته شده رفتار کاهش پیدا کرد او را تشویق کنید. می توانید نموداری از پیشرفت کودک تهیه کنید و به وسیله چسباندن عکس های عروسکی، ستاره ها و کارت های آفرین بر روی آن، روند بهبودی کودک را نشان دهید. بهتر است این نمودار بر روی دیواری در دسترس کودک قرار گیرد و از خود او برای چسباندن برچسب ها کمک بگیرید. سعی کنید پایان هر هفته پاداش و جایزه ای برای ترک این عادت به کودک بدهند. جایزه می تواند رفتن به پارک، تماشای فیلم مورد علاقه کودک، یا بازی کردن با کودک باشد. در نظر داشته باشید ترک عادت در صورتی که کودک با شما همکاری و همراهی نماید، بسیار آسان تر و راحت تر است. شما می توانید از نظرات کودک در این ضمن استفاده کنید و به او اجازه دهید که برچسب ها، ستاره ها و یا حتی نوع جایزه اش را خودش انتخاب کند.
منابع:
رفتار من با کودک من، دکتر محمد جواد فیض، انتشارات اساطیر
کودک و مکیدن انگشت؛ نویسنده:دکتر رز مری ون نور من؛ترجمه مهدی قراچه داغی
چگونه با کودکم رفتار کنم؛ دکتر گاربر؛ ترجمه محمد ولی سهامی
سنجش و درمان مشکلات کودکی، گوردون؛ مهرداد فیروزبخت
نویسنده : محمدصادق آقاجانی
- [سایر] دختری 8 ساله دارم که از سن دو سالگی تا به الان، هنگام دیدن تلویزیون و خواب، شست دستش را می مکد. لازم به ذکر است که من و شوهرم هردو کارمند هستیم و تا به این سن دخترمان (تک فرزند) از صبح تا بعداز ظهر نزد مادربزرگش بوده است. لطفاً راهنمایی کنید. با تشکر.
- [سایر] باسلام دختری هستم 28 ساله در خانواده مذهبی بزرگ شده ام ما با والدین 11 نفریم همه حتی خواهر کوچکترم ازدواج کرده اندبه جز من و برادر کوچکترم که ازدواج نکرده ایم از سن راهنمایی خواستگارها پا به خانه مان گذاشتند اوایل بدلیل اینکه کوچکترم و خواهر بزرگتر در خانه بود والدینم مخالفت میکردند چون در روحیه اوو تاثیر بد نگذارد ولی نوبت به من رسید این قانون برداشته شد خنده داره ،ناراحت نیستم به نظرم این فکر غلط است خواهر کوچکترم یک فرزند دارد که عاشقش هستم حتی خواهر کوچکترم را هم دوست دارم بیشتر از همه،بالاخره تا موقع دیپلم که فردی واقعا منو میخواست ولی بیان نمیکرد ولی از حرکاتش مطمئن بودم رفت سربازی و اومد هر موقع مرخصی داشت خبر میگرفت ازدواج نکرده باشم منم کاردانیمو خوندم تا اینکه ترم آخر بودم اومد خواستگاری خانواده ای مذهبی بودند به دلیل رفتار مادرش مادرم مخالف بود و بدون اینکه نظر منو بپرسن پدرم گفت دخترم داره درس میخونه و از سرش رد کردش داداش بزرگم وقتی ماجرا رو فهمید خیلی ناراحت شد چون میشناختش پسر بدی نبود به هر حال ان شاءالله خوشبخت باشه.حالا در سن 28 سالگی پسر عمه ام با سن 25 اومده خواستگاری همه خانوادم میگن این فرصت طلایی واقعا کجاش طلایی افکارمون به هم نمیخوره از نظر اعتقادی متفاوتیم نه اینکه نماز و روزه نگیره نه مسائل دیگه رو میگم تحصیلا اون دیپلم شاید مخالفم ولی منتظر حادثه ای تلخ برای خودم نمیدونم چیکار کنم آخه قبلا پسرعموهام پا پیش گذاشتن پدرم شدید موافق بود و من مخالف تا مدتی روم کار میکردنو و هی میگفتم اونا معتادن و کسی باور نمیکرد حالا که ازدواج کردن همه چیز بر ملا شده کمکم کنید ازدواج برای فرار از مشکل مجردی به نظرم خوب نیست.
- [سایر] جناب آقای مرادی سلام اول اینکه ممنونم از شما و بعضا سخنرانیهاتون را پیگیری میکنم دوم اینکه مشکلی داشتم و خواهش میکنم پاسخم را بدهید. من خانمی هستم 31 ساله، دانشجوی کارشناسی ارشد، هشت سال هست که ازدواج کرده ام. همسرم 33 ساله ، دارای مدرک کارشناسی ارشد. من و همسرم اشتراکات عقیده ای و مذهبی زیاد داریم، و تنها در بعضی موارد آنهم جزئئ با هم اختلاف نظر داریم که کنار آمده ایم با هم، من خودم اهل نماز و شرعیات هستم و حجاب دارم . خانواده ام هم همینطور و مادرم هم حجاب دارند، اما دو خواهر کوچکتر از خودم ، 22و 23 سال دارم که آنها حجاب را دوست ندارند ، یا حداقل الان دوست ندارند، منظورم توی این سن، به اجبار خانواده روسری نصفه نیمه سر میگذارند، اما به هیچ وجه بی حیایی نمیکنند، یعنی فقط موهایشان بیرون است ، و بعضا ناخنهایشان لاک دارد، دوست پسر ندارند و دخترهایی جدی هستند ،من خدا شاهده چند بار به ایشان تذکر داده ام. اما شوهر من با این قضیه مشکل دارد، هر وقت با خواهرهایم بیرون میرویم، بعدش درگیری داریم ، حتی میگوید اینها از لج من لاک میزنند و روسریشان فرق سرشان است! زندگی را به من زهر کرده است! میگوید دیگر با خواهرهایت بیرون نمیروم، آنها باید با من که بیرون میروند حجاب را رعایت کنند! حال پرسش من این است: 1- آیا این روش امر به معروف و نهی از منکر است؟ 2- آیا اصلا همسر من حق دارد که راجع به حجاب خواهرهای من نظر بدهد؟ و به خاطر این مسئله زندگی را بر من تلخ کند؟ 3- برخورد من باید چگونه باشد؟ جناب آقای مرادی خواهشمندم که پاسخ مرا بدهید، بدجور درگیر این موضوع شده ام. یک دنیا ممنونم. پیشاپیش نوروزتان مبارک و با آرزوی سالی خوش و پر توفیق.
- [سایر] با سلام: 40 ساله و متاهل هستم (دارای یک پسر 20 ساله که ترم 3 دانشگاه است )حدود نه ده سال پیش باردار شدم ولی در 3 ماهگی بچه سقط شد و دیگر اقدام به بارداری ننمودم الان در دانشگاه درس می خوانم ولی شدیدا ناراحت هستم لازم است بگویم که من فرزند طلاق هستم 7 ساله بودم که پدرم با زنی ازدواج کرد بسیار زن خوبی بود و ایشان دارای 3 پسرو1 دختر از پدرم شد که دختر ایشان همزمان با پسر من دنیا امد من از زمان ازدواجم به شهر دیگری رفتم که فاصله خیلی زیادی دارد و الان هر یکسال یک بار می روم به شهرمان و انها را می بینم روابط ما خیلی رسمی است و دیگر واقعا هیچ احساسی باقی نمانده است .در شهر محل زندگیم هم با کسی رفت و امد ندارم کاملا منزوی هستیم ما کاملا تنها هستیم من با پسرم رابطه خیلی تنگاتنگی دارم و با هم خیلی دوست هستیم طوری که خودش می گوید من با تو کاملا کامل هستم و به کسی نیاز ندارم ولی اوقاتی که در منزل هستیم خیلی تنها هستیم چون در شهرستان هستیم امکانات خوبی ندارد و ما اصلا بیرون نمی رویم برای تفریح و بیشتر در منزل هستیم و الان من مردد هستم که ایا باردار بشوم یا نه نکند دیرتر شود و پشیما ن شوم البته من کم کاری تیرویید دارم که هنوز درمان را شروع نکردم . چون شنیدم که بارداری در سنین بالا خطرناک است و من هم کسی را ندارم که اگر نیاز باشد از من مواظبت کند و ما تنها هستیم این مسله مرا بیشتر نگران می کند و نمی دانم که اصلا ریسک بارداری من تا چه حدی می تواند باشد ضمنا بعد از سقطی که داشتم خیلی ترسیدم و به خاطر مشکلاتی که گفتم حاضر به بارداری نبودم ولی الان با این که همسرم راضی نیست باردار شوم و می گوید ما الان باید به فکر پسرمان با شیم ودیگر دیر است من خیلی داقونم و روز نیست که این گونه فکرها اذیتم نکند من زبان انگلیسی می خوانم ولی دایم با خود می گویم چه فایده من که دیگر از سن شغل هم برایم گذشته بعد از فارغ التحصیلی باز هم تنها خواهم شد خواهش میکنم کمکم کنید بگویید چه کنم. با تشکر از حوصله ای که به خرج دادید متشکرم.
- [سایر] با سلام و خسته نباشید مادری هستم که یک پسر و دختر دوقلو 7 ساله دارم. پسرم فوق العاده خجالتی و در مکانهای عمومی نظیر مهمانی، عروسی، محیط مدرسه و... دچار اظطراب و استرس شده تا حدی که به اسفراغ می افتد. از سن 4 سالگی که آنها را به مهد کودک فرستادم در اثر استفراغهای مکرر و بی دلیل اش متوجه موضوع استرس و نگرانی در پسرم شدم. البته دخترم نیز شخصیت کم رویی است اما از لحاظ روانی بسیار آرام است و بدون استرس در مکانهای عمومی ظاهر می شود. مشکل پسرم همین طور ادامه داشت تا زمانیکه سال گذشته پا به مدرسه گذاشت(در مقطع پیش دبستانی) حدوداً تا یکماه این مشکل را داشت و به محض ورود به مدرسه استفراغ می کرد و خودش از این مشکل بیشتر از همه عذاب می کشید تا جائیکه به خاطر اینکه مدام جلوی بچه های دیگر این مشکل را پیدا می کردمی ترسید که به مدرسه برود در حالیکه به معلمش عشق می ورزید و تکالیف اش را با اشتیاق فراوان انجام می داد. اما هر صبح نیم ساعت قبل از رفتن به مدرسه دچار اظطراب می شد تا جائیکه دست و پایش سرد می شد و می لرزید. خوشبختانه معلمش خیلی کمک کرد و با دادن مسئولیتهای مختلف به این بچه اعتماد به نفس اش را بالا برد و بعد از یکماه مشکل این بچه برطرف شد و به راحتی با محیط مدرسه ارتباط برقرار کرد قابل ذکر است در مقطع پیش دبستانی پسرم با خواهرش در یک کلاس و کنار هم بودند.بعد از تمام شدن مدرسه به پیشنهاد معلم اش پسرم را در یک کلاس تابستانی که مورد علاقه خودش بود (ژیمناستیک) ثبت نام کردم تا محیط خارج از خانه را به تنهایی و بدون حضور خواهرش تجربه کند اما متاسفانه اولین جلسه کلاس با وجود علاقه فراوان با همان مشکل اظطراب بالا و استفراغ شروع شد تا جائیکه این بچه با ناراحتی و خجالت فراوان کلاس را به پایان رساند. در حال حاضر با تمام علاقه ای که به این ورزش دارد اما ترس از اینکه دوباره سر کلاس با چنین مشکلی روبرو شود او را برای رفتن به این کلاس دچار عذاب و سردرگمی کرده. آیا پسرم نیاز به مشاوره و مصرف داروهای ضد استرس دارد. لطفاً مرا راهنمایی کنید چون برای مدرسه این بچه بسیار نگرانم. همچنین با توجه به اینکه من در شهر بندر انزلی زندگی می کنم در صورت نیاز به مشاوره و یا روانپزشک در صورتیکه جایی را در این شهر یا شهر رشت معرفی نمائید ممنون می شوم. با سپاس فراوان.
- [سایر] سلام جناب آقای مرادی از شما خواهش می کنم بعد از خوندن حرف هام، به دور از هرگونه تعصب مذهبی و عرفی به من کمک کنید. این تعصبی که ازش حرف می زنم چیزیه که باعث شده من مجبور بشم حرف هایی رو که باید با مادرم درمیون بذارم تا به من راه حل نشون بده رو بیام اینجا و تو این سایت با شما درمیون بذارم. دختری 23 ساله هستم اهل یک خانواده ی مذهبی و دین دار. البته خودم خیلی وقته که فکر می کنم از خدا دور شدم اما در هر صورت هنوز به خیلی چیزها پایبندم. شاید نمازم رو یک خط در میان می خونم اما حجابم رو کاملا حفظ می کنم روزه هام رو کامل می گیرم و--- البته می دونم که گرفتن روزه یا حفظ حجاب ربطی به خوندن یا نخوندن نماز نداره و اینها فرایضی هستند که هرکدوم رو باید به جای خودشون انجام داد. من حدود سه سال پیش از طریق اینترنت و البته نه از طریق چت بلکه از طریق وبلاگ نویسی با پسری آشنا شدم، این پسر هم سن خودمه و دارای یک خانواده ی کاملا مذهبی و دیندار هستن. خودش هم انسانی بسیار معتقد و اهل دین و مذهبه. دارای خواهر و مادری محجبه و خودش هم دارای سر و وضعی ساده و معمولیه. بعد از گذشت این سه سال ما حس کردیم که به هم علاقه مند شدیم. البته راجع به این موضوع خیلی با هم بحث داشتیم که آیا این حس ما واقعا علاقه است یا نه فقط به همدیگه عادت کردیم و این باعث شده که فکر کنیم به هم علاقه مندیم. ما این موضوع رو هزاران بار حلاجی کردیم و در پایان به این نتیجه رسیدیم که مقدار بسیار زیادی از این حس رو علاقه ی واقعی تشکیل داده و خوب تا حد کمی هم به هم عادت کردیم که اجتناب ناپذیره. من از ابتدای آشناییم با این پسر مادرم رو در جریان گذاشتم و تقریبا همه چیزهایی که بینمون می گذشت رو براش تعریف می کردم. مادرم به دلیل همون تعصب مذهبی و دینی که گفتم همیشه من رو از برقراری ارتباط اینترنتی با این پسر منع می کرد و می گفت که این کار درستی نیست و این آدم ها معلوم نیست کی هستن و من از این ناراحت بودم که مادرم بدون اینکه از خانواده ی این پسر چیزی بدونن ، اون رو هم با بقیه ی پسرایی که در اینترنت به دنبال پیدا کردن وسیله ای برای ارضای امیال خودشون می گردن به یه چوب می روندن--- من حس می کنم چون مادرم چت کردن و یا هرگونه ارتباط اینترنتی رو بد می دونن دیگه هیچ کاری به این ندارن که طرفشون چه جور آدمیه و تنها به این دلیل که از طریق اینترنت با کسی آشنا شدم این رو بد می دونن! بگذریم شاید نظر شما هم همین باشه--- خلاصه به خاطر همین طرز برخورد مادرم درست در موقعی که من متوجه علاقم به این پسر شدم و می خواستم راهی پیدا کنم تا این موضوع رو هم مثل قبل با مادرم درمیون بذارم، این طرز فکر و برخورد، من رو از این کار منصرف کرد و درواقع جرات این کار رو از من گرفت. این آقا اهل تهران هستن و تابستون قبل فرصتی دست داد تا من به تهران برم و در مدتی که اونجا بودم چندبار ایشون رو دیدم و طی این دیدارها من تا حدی فهمیدم که آنچه از طریق اینترنت راجع به ایشون حس کرده بودم درست بوده و ایشون جزو دسته پسرهایی که قصد به دام انداختن طعمه رو دارن نیست. ایشون دارای سر و وضعی معمولی و مذهبی و ساده بود و حرفهاش هم بسیار منطقی بود و هیچگونه خطایی هم در رفتار و گفتار ازش سر نزد. که البته می دونم نمیشه آدم ها رو به سادگی و با سه سال ارتباط اینترنتی و چند نوبت ملاقات شناخت. اما حداقل چیزی که فهمیدم این بود که این آقا در هیچ موردی به من دروغ نگفته بود. این رو هم بگم که از ابتدای آشناییمون مادر این آقا در جریان ارتباط ما بود و حتی قضیه ی علاقه ی ما به هم رو هم می دونست. مسئله ی مهمی که من رو درگیر خودش کرده اینه که این آقا الان باید طبق موظفی به سربازی بره اما به دلیل مشکلاتی که داره از این کار امتناع می کنه و می گه که هیچوقت قدم به سربازخونه نمیزاره! چیزهایی راجع به سربازی دیده و شنیده که باعث شده این حالت براش بوجود بیاد. به دلیل اینکه نمی ره سربازی نمی تونه کار بگیره و از همه چی مونده و الان تمام فکر و ذکرش شده گشتن دنبال آشنا برای معافی گرفتن! ما با هم قرار گذاشتیم که هروقت تونست روی پای خودش وایسه بیاد خواستگاری و من می دونم که اگر به لجبازیش ادامه بده و سربازی نره شاید به این زودی ها نتونه روی پای خودش وایسه. ما چندین بار روی این موضوع با هم بحث کردیم و اون هربار گفته که به سربازی نمی ره. این موضوع انقدر بهش فشار آورده که با وجود علاقه ی شدیدی که به هم داریم چندین بار به من گفته که فکر می کنه نمی تونه من رو خوشبخت کنه و مشکلات انقدر زیادن که شاید نتونه به این زودی ها از پسشون بربیاد و نمی خواد که من به پای اون بسوزم . با وجود 23 سال سن حرف هایی می زنه که خیلی بالاتر از تجربه های این سن هست. یکبار که بحث کرده بودیم می گفت که الان که زیر یک سقف نیستیم همه چیز قشنگ و خوبه اما وقتی وارد زندگی بشیم و مشکلات سر راهمون قرار بگیرن اونوقت دیگه همه چیز به این خوبی و قشنگی نیست. وقتی که مجبور بشم برای یک لقمه نون شب و روز کار کنم اونوقت دیگه نمی تونم مثل الان عشقم رو با تو تقسیم کنم و می ترسم ازین که زندگیمون اونجوری بشه و اونوقت اگه حتی یک لحظه تو احساس بدبختی کنی من نمی تونم جوابگوی خدا و حساب و کتابش باشم . می گفت اگر هم بخوام رو پای خودم وایسم باید حداقل 6 تا 7 سال دیگه صبر کنیم تا من بتونم یک درآمد خوب و ثابت داشته باشم. اما من با 23 سال سن چه جوری می تونم خانوادم رو راضی کنم که 7 سال دیگه صبر کنم تا این پسر که از نظر مادرم هم مورد قبول نیست بیاد خواستگاریم؟ اگر دست خود من بود و اگر رنج و ناراحتی پدر و مادرم برای من مهم نبود، تا 10 سال دیگه هم صبر می کردم... آقای مرادی نمی دونم چی کار کنم. درمونده شدم. دلم می خواد موضوع علاقه م رو به این پسر با مادرم درمیون بذارم اما می ترسم و نمی تونم. از طرف دیگه نمی دونم که اگه به امید خدا این پسر تونست تا دو یا 3 سال دیگه به اوضاع خودش سر و سامون بده ، چه جوری به مادرم بگم و اونو راضی کنم که بذاره بیاد خواستگاری. دلم می خواد بهش کمک کنم و بتونم باری از دوشش بردارم تا بتونیم به هم برسیم. ما به هم خیلی علاقه مندیم ،خیلی زیاد اما مشکلات هم زیادن. دیروز که روز شهادت اما جواد(ع) بود با هم نذر کردیم که اگه تا سال دیگه همین موقع به یه ثبات مالی رسید، برای نیمه ی شعبان و عید غدیر و شهادت امام جواد به مقداری که برامون مقدور باشه در راه خیر خرج کنیم. آقای مرادی من از شما راهنمایی می خوام. من باید چی کار کنم؟ خواهش می کنم راهنماییم کنید. خیلی افسرده و ناراحتم. منتظر راهنمایی شما هستم.