دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی‌تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟
دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی‌تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟ همه (به جز مکارم و تبریزی): اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.امام، استفتاءات، ج 1، روزه، س 76 و 88 ؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، س 731، 732؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 568 ؛ صافی، جامع الاحکام، ج 1، س 491، 498؛ دفتر: نوری، بهجت و وحید. مکارم: در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه‌ها هم بر او واجب نیست.مکارم، استفتاءات، ج 2، س 439. تبریزی: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید برای هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضای روزه لازم نیست؛ ولی اگر فدیه ممکن نبود، باید هرزمان که توانست روزه‌ها را قضا کند.تبریزی، صراط النجاة، ج 2، س 458 و 1519. (احکام روزه، سید مجتبی حسینی، کد: 119/500017)
عنوان سوال:

دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی‌تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟


پاسخ:

دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی‌تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟

همه (به جز مکارم و تبریزی): اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.امام، استفتاءات، ج 1، روزه، س 76 و 88 ؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، س 731، 732؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 568 ؛ صافی، جامع الاحکام، ج 1، س 491، 498؛ دفتر: نوری، بهجت و وحید.
مکارم: در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه‌ها هم بر او واجب نیست.مکارم، استفتاءات، ج 2، س 439.
تبریزی: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید برای هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضای روزه لازم نیست؛ ولی اگر فدیه ممکن نبود، باید هرزمان که توانست روزه‌ها را قضا کند.تبریزی، صراط النجاة، ج 2، س 458 و 1519. (احکام روزه، سید مجتبی حسینی، کد: 119/500017)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین