ایا استفاده از روش مدیتیشن از نظر شرع جایز است؟ایا کسب ارامشی که از این روش یاد میکنن الهی است یا روشی است که اخرش به ناکجا اباد ختم میشود؟
ما مدیتشن را (اگر چه مراجع تقلید به ظاهرِ آن و شکل خارجی آن مادامیکه مرتکب حرامی نشود اشکال نگرفته اند) اما آنرا از منظر اثربخشی معنوی، روش کارامدی نمیدانیم.
این که بعضی با مدیتیشن بدنبال تعالی روحی و باطنی هستند، مطمئنا چنین انتظاری از مدیتشن نه منطقی است و نه اسلامی. چرا که راه تحول مثبت در دین مشخص است و با بی ذهنی و مراقبه هندی، اگر هم تغییری در ساحت ذهن احساس شود، این تغییر به معنای تحول مثبت و تعالی معنوی نیست و صرفا یک تجربه جدید روحی است که دلیلی بر این که رضایت خداوند به چنین کاری تعلق گرفته باشد وجود ندارد. مدیتیشن را از جهت رشد معنوی با جادو و علوم جادویی مقایسه کنید که هر دو حاوی تحول باطنی اند اما این تحول باطنی، الزاما تحول تکاملی نیست، بلکه صرفا یک جابجایی روحی است.
