اگر حضرت آدم (ع ) به عنوان پیامبر خداوند از همان ابتدای خلقت مردم را به خداپرستی و... دعوت نمی کرد پس شروع بت پرستی از کی بود؟
حضرت آدم(ع) بعنوان اولین انسان و پیامبر و خلیفه الهی در زمین جمعیت قلیل ابتدای خلقت را به خداپرستی و تسلیم در برابر او دعوت می‌نمودند و انحراف عقیدتی، از خداپرستی به بت‌پرستی در نسل وی بعد از ایشان بوجود آمده است.
طبق نقل تاریخ بت‌پرستی از زمان (یرد) یا (یارد) شروع شده است. (یارد) یا (یرد) فرزند مهلائیل است. و مادرش (سمعن) دختر (براکیل بن محویل بن خنوخ بن قین بن آدم است. و (یارد) چهار صد و شصت سال با آدم(ع) فاصله دارد و در زمان (یرد) بتها بوجود آمدند،(الکامل فی التواریخ، عزّالدین ابن اثیر، برگردان دکتر محمدحسین روحانی، جلد 1؛ تاریخ طبری، محمد جریر طبری، ج 1، ص 116، انتشاراتالاعلمی).
و طبق بعضی از روایات بت‌پرستی قبل از نوح(ع) سابقه نداشت، بلکه قوم نوح آن را به وجود آورد و مسأله از اینجا سرچشمه گرفت که در فاصله زمان آدم و نوح مردان صالحی بودند؛ شیطان از علاقه مردم سوء استفاده نمود و آنها را تشویق به ساختن مجسمه بزرگان و گرامیداشت آن مجسمه‌ها کرد. اما چیزی نگذشت که نسلهای بعد رابطه تاریخی این موضوع را فراموش کرده و تصور نمودند که این مجسمه‌ها موجوداتی محترمند که باید مورد پرستش قرار گیرند و به این ترتیب به پرستش بتها سرگرم شدند. و نوح(ع) در مقابل این انحراف و بت‌پرستیایستاد و رهبران گمراه، مکر عظیمی به کار بردند و گفتند دست از خدایان و بتهای خود برندارید مخصوصا بتهای (ود) (سواع) و (یغوث) و (یعوق) و (نسر) را رها نکنید.
و مکروا مکرا کُبّارا. و قالوا لا تذرنّ الهتکم و لا تذرنّ ودّا و لاسواعا و لا یغوث و یعوق و نسرا، (سوره نوح، 22 و23).
در اینکه پنج بت از کجا پیدا شدند روایات گوناگونی وجود دارد.
1. اینها نامهای پنج فرزند آدم است که هر کدام از دنیا می‌رفت مجسمه او را برای یاد بود می‌ساختند. ولی مدتی بعد این مسائل فراموش شده و در عصر نوح موج پرستش آنها بالا گرفت.
2. نام پنج مرد صالحی است که قبل از نوح می‌زیستند هنگامی که از دنیا رفتند مجسمه‌های آنان را به عنوان یادگار به تحریک ابلیس ساختند و گرامی داشتند و تدریجا به صورت بت‌پرستی درآمد.
3. اینها نام بت‌هایی است که در عصر خود نوح ساخته شد و این بخاطر آن بود که نوح مردم را از طواف قبر آدم جلوگیری می‌کرد، گروهی به تحریک ابلیس بجای آن، مجسمه‌هائی ساختند و به پرستش آنها مشغول شدند.
و به نقلی این بتها به عرب جاهلی منتقل شد و هر قبیله‌ای یکی از این بتها را برای خود برگزید.
بت (ودّ) متعلق به طایفه (بنی کلب) در دومة الجندل قرار داشت.
بت (سواع) متعلق به قبیله هذیل در سرزمین رهاط بود.
بت (یغوث) بطائفه بنی قطیف تعلق داشت.
بت (یعوق) برای طایفه همدان بود.
بت (نسر) به طایفه ذی الکلاع از قبایل حمیر تعلق داشت.
برای آگاهی بیشتر ر.ک:
1. تفسیر الدّر المنثور، ج 6، ص 269، چاپ سنگی
2. تفسیر روح البیان، شیخ البروسوی، لجد 10، 180
3. تفسیر روح المعانی، آلوسی، ج 29، 77
4. تفسیر قمی، علی بن ابراهیم، ج 2، ذیل آیه شریفه، 23 از سوره نوح)
5. تفسیر مجمع البیان، طبرسی، مجلد 9 و 10، ص 547
