حضرت علی
نخستین امام شیعیان علی(ع)
ِآیا روایتی مبنی بر قرآن خواندن حضرت علی(ع) هنگام ولادت وجود دارد؟ اگر اینچنین است چگونه ممکن است حضرت علی (ع) قرآنی را که هنوز نازل نشده است خوانده باشد؟
ِآیا روایتی مبنی بر قرآن خواندن حضرت علی(ع) هنگام ولادت وجود دارد؟ اگر اینچنین است چگونه ممکن است حضرت علی (ع) قرآنی را که هنوز نازل نشده است خوانده باشد؟ در این زمینه روایتی وجود دارد که امیرالمومنین علی علیه السلام بعد از ولادت بعد از سلام بر رسول خدا (ص) آیاتی از سوره مؤمنون را تلاوت فرمودند. ( شیخ طوسی، امالی، ص 708، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 35، ص 18، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق.) در بررسی که از سند روایت به عمل آمده، برخی از راویانی که در سلسله سند قرار دارند، توثیق نشده و یا در مدح و ذم آنان اختلاف نظر وجود دارد، ولی متن و محتوای روایت را می توان با مبانی دیگری که وجود دارد قبول کرد و آن این که: 1. امام معصوم (ع)، از مصادیق حقیقی انسان کامل بوده، و تجسم بخشنده قرآن و قرآن ناطق است، و قرآن خطی و چاپی که در دست مسلمانان است، قرآن صامت است. 2. نزول قرآن –که کامل کننده دیگر کتب آسمانی است- دارای مراتبی بوده که مرتبه اوّل آن در عالم نور بر انوار مقدس پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) افاضه شده بود. همان طور که آیه شریفه: (به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا می‌شود)، ((وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیم)، نمل، 6.) بر همین معنا اشاره دارد که پیامبر اکرم (ص) حقیقت قرآن را بدون واسطه ملک در عالم نور دریافت فرموده، سپس بر انوار مقدسه ائمه اطهار (ع) نازل شده است. (نک: طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 107و 354 و ج 10، ص 285 و 286، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش.) و حتی در برخی از روایات، به مرتبهای از نزول قرآن ، یعنی (الحقایق للانبیاء) اشاره شده است که امری ورای الفاظ ظاهری آن بوده و چیزی نیست که منحصر به بعد از ظهور اسلام باشد، بلکه قرآن حقیقت کلام تمام انبیاء است و هریک از انبیاء به مرتبه ای خاص از همین حقیقت متصل بوده اند. هر چند حقیقت متعالی و کامل آن بر قلب پیامبر نازل شده است. با توجه به نکات ذکر شده: أ. این روایت، با رسالت پیامبر اسلام (ص) منافاتی ندارد و عدم آگاهی پیامبر از محتوای قرآن را قبل از رسالت نتیجه نمی دهد؛ زیرا نزول قرآن دارای مراتبی است که اولین مرتبه نزول قرآن بر نور مقدس نبی اکرم (ص) بوده و آن حضرت دارای حقیقتی غیر از آن بدن مادی و جسم ظاهری در دنیا هستند؛ همان گونه که حضرت عیسی (ع) بعد از ولادت، فرمود: (من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است). (مریم، 30.) حال آن که، همان موقع کتابی در دست نداشت؛ پس قبل از این که به این دنیا قدم بگذارند، در عالم نور بر نور آنان کتب الاهی نازل شده بود. ب. در عالم نور، حقیقت نوری قرآن بر باطن امام علی (ع) نیز افاضه شده بود. برای همین، امام علی (ع) بعد از ولادت، در آغوش پیامبر (ص) آیاتی از قرآن را تلاوت فرمودند و این یک امری نبوده که برای پیامبر تازگی داشته باشد؛ زیرا پیامبر (ص) عین علم به قرآن کریم، و عالم به تمام حقایق عالم و قرآن بودند. گردآوری و پاسخ: سید محمد مهدی حسین پور مدیر گروه وهابیت
ِآیا روایتی مبنی بر قرآن خواندن حضرت علی(ع) هنگام ولادت وجود دارد؟ اگر اینچنین است چگونه ممکن است حضرت علی (ع) قرآنی را که هنوز نازل نشده است خوانده باشد؟ در این زمینه روایتی وجود دارد که امیرالمومنین علی علیه السلام بعد از ولادت بعد از سلام بر رسول خدا (ص) آیاتی از سوره مؤمنون را تلاوت فرمودند. ( شیخ طوسی، امالی، ص 708، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 35، ص 18، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق.) در بررسی که از سند روایت به عمل آمده، برخی از راویانی که در سلسله سند قرار دارند، توثیق نشده و یا در مدح و ذم آنان اختلاف نظر وجود دارد، ولی متن و محتوای روایت را می توان با مبانی دیگری که وجود دارد قبول کرد و آن این که: 1. امام معصوم (ع)، از مصادیق حقیقی انسان کامل بوده، و تجسم بخشنده قرآن و قرآن ناطق است، و قرآن خطی و چاپی که در دست مسلمانان است، قرآن صامت است. 2. نزول قرآن –که کامل کننده دیگر کتب آسمانی است- دارای مراتبی بوده که مرتبه اوّل آن در عالم نور بر انوار مقدس پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) افاضه شده بود. همان طور که آیه شریفه: (به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا می‌شود)، ((وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیم)، نمل، 6.) بر همین معنا اشاره دارد که پیامبر اکرم (ص) حقیقت قرآن را بدون واسطه ملک در عالم نور دریافت فرموده، سپس بر انوار مقدسه ائمه اطهار (ع) نازل شده است. (نک: طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 107و 354 و ج 10، ص 285 و 286، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش.) و حتی در برخی از روایات، به مرتبهای از نزول قرآن ، یعنی (الحقایق للانبیاء) اشاره شده است که امری ورای الفاظ ظاهری آن بوده و چیزی نیست که منحصر به بعد از ظهور اسلام باشد، بلکه قرآن حقیقت کلام تمام انبیاء است و هریک از انبیاء به مرتبه ای خاص از همین حقیقت متصل بوده اند. هر چند حقیقت متعالی و کامل آن بر قلب پیامبر نازل شده است. با توجه به نکات ذکر شده: أ. این روایت، با رسالت پیامبر اسلام (ص) منافاتی ندارد و عدم آگاهی پیامبر از محتوای قرآن را قبل از رسالت نتیجه نمی دهد؛ زیرا نزول قرآن دارای مراتبی است که اولین مرتبه نزول قرآن بر نور مقدس نبی اکرم (ص) بوده و آن حضرت دارای حقیقتی غیر از آن بدن مادی و جسم ظاهری در دنیا هستند؛ همان گونه که حضرت عیسی (ع) بعد از ولادت، فرمود: (من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است). (مریم، 30.) حال آن که، همان موقع کتابی در دست نداشت؛ پس قبل از این که به این دنیا قدم بگذارند، در عالم نور بر نور آنان کتب الاهی نازل شده بود. ب. در عالم نور، حقیقت نوری قرآن بر باطن امام علی (ع) نیز افاضه شده بود. برای همین، امام علی (ع) بعد از ولادت، در آغوش پیامبر (ص) آیاتی از قرآن را تلاوت فرمودند و این یک امری نبوده که برای پیامبر تازگی داشته باشد؛ زیرا پیامبر (ص) عین علم به قرآن کریم، و عالم به تمام حقایق عالم و قرآن بودند. گردآوری و پاسخ: سید محمد مهدی حسین پور مدیر گروه وهابیت
عنوان سوال:
ِآیا روایتی مبنی بر قرآن خواندن حضرت علی(ع) هنگام ولادت وجود دارد؟ اگر اینچنین است چگونه ممکن است حضرت علی (ع) قرآنی را که هنوز نازل نشده است خوانده باشد؟
پاسخ:
ِآیا روایتی مبنی بر قرآن خواندن حضرت علی(ع) هنگام ولادت وجود دارد؟ اگر اینچنین است چگونه ممکن است حضرت علی (ع) قرآنی را که هنوز نازل نشده است خوانده باشد؟
در این زمینه روایتی وجود دارد که امیرالمومنین علی علیه السلام بعد از ولادت بعد از سلام بر رسول خدا (ص) آیاتی از سوره مؤمنون را تلاوت فرمودند.
( شیخ طوسی، امالی، ص 708، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 35، ص 18، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق.)
در بررسی که از سند روایت به عمل آمده، برخی از راویانی که در سلسله سند قرار دارند، توثیق نشده و یا در مدح و ذم آنان اختلاف نظر وجود دارد، ولی متن و محتوای روایت را می توان با مبانی دیگری که وجود دارد قبول کرد و آن این که:
1. امام معصوم (ع)، از مصادیق حقیقی انسان کامل بوده، و تجسم بخشنده قرآن و قرآن ناطق است، و قرآن خطی و چاپی که در دست مسلمانان است، قرآن صامت است.
2. نزول قرآن –که کامل کننده دیگر کتب آسمانی است- دارای مراتبی بوده که مرتبه اوّل آن در عالم نور بر انوار مقدس پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) افاضه شده بود. همان طور که آیه شریفه: (به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا می‌شود)، ((وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیم)، نمل، 6.) بر همین معنا اشاره دارد که پیامبر اکرم (ص) حقیقت قرآن را بدون واسطه ملک در عالم نور دریافت فرموده، سپس بر انوار مقدسه ائمه اطهار (ع) نازل شده است. (نک: طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 107و 354 و ج 10، ص 285 و 286، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش.)
و حتی در برخی از روایات، به مرتبهای از نزول قرآن ، یعنی (الحقایق للانبیاء) اشاره شده است که امری ورای الفاظ ظاهری آن بوده و چیزی نیست که منحصر به بعد از ظهور اسلام باشد، بلکه قرآن حقیقت کلام تمام انبیاء است و هریک از انبیاء به مرتبه ای خاص از همین حقیقت متصل بوده اند. هر چند حقیقت متعالی و کامل آن بر قلب پیامبر نازل شده است.
با توجه به نکات ذکر شده:
أ. این روایت، با رسالت پیامبر اسلام (ص) منافاتی ندارد و عدم آگاهی پیامبر از محتوای قرآن را قبل از رسالت نتیجه نمی دهد؛ زیرا نزول قرآن دارای مراتبی است که اولین مرتبه نزول قرآن بر نور مقدس نبی اکرم (ص) بوده و آن حضرت دارای حقیقتی غیر از آن بدن مادی و جسم ظاهری در دنیا هستند؛ همان گونه که حضرت عیسی (ع) بعد از ولادت، فرمود: (من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است). (مریم، 30.) حال آن که، همان موقع کتابی در دست نداشت؛ پس قبل از این که به این دنیا قدم بگذارند، در عالم نور بر نور آنان کتب الاهی نازل شده بود.
ب. در عالم نور، حقیقت نوری قرآن بر باطن امام علی (ع) نیز افاضه شده بود. برای همین، امام علی (ع) بعد از ولادت، در آغوش پیامبر (ص) آیاتی از قرآن را تلاوت فرمودند و این یک امری نبوده که برای پیامبر تازگی داشته باشد؛ زیرا پیامبر (ص) عین علم به قرآن کریم، و عالم به تمام حقایق عالم و قرآن بودند.
گردآوری و پاسخ:
سید محمد مهدی حسین پور
مدیر گروه وهابیت
- [سایر] آیا حضرت امیر المؤمنین علی(ع) در جایی به واقعه غدیر استدلال کرده‌اند مبنی بر اینکه امامت از آن ایشان است؟ روایتی یا حدیثی که مورد قبول اجماع مسلمانان باشد. مفصلاً توضیح بفرمایید.
- [سایر] چرا امام علی (ع) به ولادت در کعبه اختصاص یافت؟
- [سایر] آیاحضرت علی(ع)دربدو ولادت ازقرآن(یاتورات یاانجیل)آیاتی راتلاوت فرموده است؟
- [سایر] بیشترین آیات در شأن حضرت علی (ع) در کدام ماه نازل شده است؟
- [سایر] بیشترین آیات در شأن حضرت علی (ع) در کدام ماه نازل شده است؟
- [سایر] در روایتی دیدم که حضرت فاطمه زهرا(س) از امیرالمؤمنین علی(ع) خواست که بعد از شهادت ایشان قرآن در مقابل صورت ایشان طوری که افراد را در قبر میگذارند خوانده شود. پس چرا ما در وقت قرائت فاتحه برای مسلمانان بالای سر و پشت سر ایشان قرائت میکنیم؟
- [سایر] چرا نام علی ع در قران نیامده ؟
- [سایر] آیا قرآن عثمان با قرآن امام علی(ع) تفاوت دارد؟
- [سایر] باسلام، می‌گویند امام علی در هنگام تولد قرآن میخواند، مگر در زمان تولد امام قرآن نازل شده بود؟
- [سایر] چرا نام حضرت علی ع در قرآن نیامده است؟
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بگوید بارات زوجتی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یعنی من و زنم فاطمه در مقابل انچه او بذل کرده از هم جدا شدیم پس او رها است و اگر دیگری را وکیل کند وکیل باید بگوید بارات زوجه موکلی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یا بگوید عن قبل موکلی بارات زوجته فاطمه علی ما بذلت فهی طالق و لزوم گفتن فهی طالق در صیغه های ذکر شده مبنی بر احتیاط واجب است و اگر به جای علی ما بذلت بما بذلت بگوید اشکال ندارد
- [آیت الله وحید خراسانی] نماز خواندن در حرم امامان علیهم السلام مستحب است بلکه از بعضی روایات استفاده می شود که نماز در حرم مطهر حضرت امیر المومنین علیه السلام و سیدالشهداء علیه السلام افضل از مسجد است
- [آیت الله خوئی] نماز خواندن در حرم امامان (علیهم‌السلام) مستحب، بلکه بهتر از مسجد است و مروی است که نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله اردبیلی] نماز خواندن در حرم امامان علیهم‌السلام مستحب و بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام برابر با دویست هزار نماز است.
- [آیت الله جوادی آملی] ) .االله اکبر) یعنی خدای سبحان بزرگتر از آن است که وصف شود. (أشهد أن لا إله الاّ االله ), یعنی شهادت می دهم که غیر خدای یکتا و یگانه خدای دیگری نیست . (أشهد أنّ محمداً رسول االله ); یعنی شهادت میدهم که حضرت محمدبن عبداالله(ص) پیامبر و فرستاده خداست . (أشهد أنّ علیاً امیرالمؤمنین و ولیّ االله)؛ یعنی شهادت میدهم که حضرت علی(ع)امیر مؤمنان و ولیّ خدا بر همه خلق است . (حیّ علی الصلاة )؛ یعنی بشتاب برای اقامه نماز، (حیّ علی الفلاح)؛ یعنی بشتاب برای رستگاری، (حیّ علی خیر العمل )؛ یعنی بشتاب برای بهترین کار که نماز است، (قد قامت الصلاة)؛ یعنی به تحقیق نماز برپا شد، (لا إله الاّ االله )؛ یعنی خدایی؛ جز خدای یکتا و یگانه, سزاوار پرستش نیست.
- [آیت الله سبحانی] اگر صیغه عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگوید: (زَوَّجْتُکَ نَفْسِی عَلَی الصَّداقِ المَعْلُوم) (یعنی خود را زن تو نمودم، به مهری که معیّن شده). پس از آن بدون فاصله مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزْوِیجَ علی الصَّداقِ المعلومِ) (یعنی قبول کردم ازدواج را با همان مهر معلوم) عقد صحیح است و اگر دیگری را وکیل کنند که از طرف آنها صیغه عقد را بخواند چنانچه مثلاً اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد و وکیل زن بگوید: (زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتِی فاطِمَةَ مُوَکِّلِکَ اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ المَعْلُومِ). پس بدون فاصله وکیل مرد بگوید: (قَبِلْتُ التَّزویج لِمُوَکِّلِی اَحْمَدَ عَلَی الصَّداقِ الْمَعْلُومِ) صحیح می باشد. دستور خواندن عقد موقت
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله جوادی آملی] .اذان, هجده جمله است : (االله اکبر ) چهار مرتبه، (أشهد أن لا إله الاّ االله )، (أشهد أنّ محمداً رسول االله )، (حیّ علی الصلاة )، (حیّ علی الفلاح)، (حیّ علی خیر العمل )، (االله اکبر )، (لا إله الاّ االله )، هر کدام دو مرتبه، و اقامه , هفده جمله است : دو مرتبه (االله اکبر )، از اول اذان و یک مرتبه (لا إله الاّ االله ) از آخر آن , کم می شود و دو مرتبه (قد قامت الصلاة ) بعد از (حیّ علی خیر العمل) افزوده می‌شود.
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.