حیاة الحیوان دمیری جلد 2 صفحه ی 428
عروة بن زبیر می گوید: حاملین عرش خدا چهار نفرند: یکی بصورت انسان، یکی بصورت گاو نر و دیگری بصورت باز شکاری و چهارمی بصورت شیر!!
کتاب الحیوان جاحظ جلد 6 صفحه ی 221
(حاملین عرش خدا حیواناتند) شاهد آن اشعار امیة بن ابی صلت است که پیامبر اکرم (ص) آنرا تصدیق نمود:
مرد و گاو نری زیر پای راست خداست
و باز شکاری و شیر درنده ای زیر پای دیگر اوست
و در حاشیه آن آمده:
و در (الاصابه صفحه ی 549) از ابن عباس روایت شده: نزد پیامبر (ص) این اشعار خوانده شد، فرمود: راست می گوید. واقعاً حاملین عرش خدا این گونه اند.
و در عقد الفرید از ابن عباس روایت می کند: اشعار امیة بن ابی صلت، در توصیف حاملین عرش خدا پیش پیامبر خوانده شد. پس از تمام شدن اشعار حضرت تبسمی فرمودند، گویا اشعا را تصدیق نمودند.
تفسیر طبری جلد 1 صفحه ی 118
شعیب جبائی می گوید: در کتاب خدا آمده که حاملین عرش ملائکه اند که شکل انسان و گاو و شیر دارند، هنگامی که بالهای خود را تکان می دهند، رعد و برق تولید می شود.
صحیح ابن ماجه جلد 1 صفحه ی 69
محمد بن یحیی ... از احنف بن قیس بن عباس بن عبد المطلب روایت می کند: گروهی به همراه رسول خدا (ص) در بطحاء، بیرون مدینه بودیم. ابری در آسمان رد شد، حضرت فرمود به این چه می گوئید؟ گفتند ابر، فرمودند: مزن و عنان هم گفته می شود. سپس پرسید: فاصله تان را با آسمان چقدر می بینید؟ گفتند: نمی دانیم. فرمودند: حدود هفتاد و یک تا هفتاد و سه سال فاصله است و بالای آن آسمان دیگری با همین فاصله تا هفت آسمان و بالای آن هفت آسمان دریایی است که بین بالا و پائین آن همین مقدار فاصله است. بالای آنها هشت گوزن است که بین زانو تا سُم آنها همین مقدار فاصله است. عرش بر پشت آنها قرار دارد که بین پایین و بالای عرش همین مقدار فاصله و خداوند بالای عرش است.
