ابن تیمیّة در یکی از فتواهایش می گوید: مسافرت به قصد زیارت قبر رسول اللّه (ص) جایز نیست و سفر معصیت و گناه است، زیرا مسلمانان بر حرمت آن اتفاق دارند و چنین مسافرتی مشروع نیست.
هواداران اندیشه ها و تفکّرات نژاد پرستانه ابن تیمیّه یعنی وهّابیها که متأثّر از آراء وی هستند دقیقاً این عقائد و آراء را پیاده می کنند و از حضور یافتن ارادتمندان به نبیّ اکرم (ص) کنار قبر و روضه مطهّر جلوگیری می کنند.
ولی این اندیشه منحط و متکبّرانه نه تنها با قرآن شریف و عقل بشری سازگاری ندارد بلکه سنّت نبوی و روایات نقل شده در کتب روائی اهل سنّت نیز آن را طرد و رد می کند، از جمله این حدیث شریف از رسول گرامی اسلام(ص) که فرمود: (من زار قبری وجبت له شفاعتی) این حدیث در بیش از چهل کتاب از کتب حدیثی و روایی اهل سنّت نقل شده است که نویسندگان آن همه از پیشوایان حدیث و حافظان آن هستند، از جمله: تاریخ ابن عساکر، دولأبی در الکنی والأسماء، ماوردی در أحکام السلطانیّة ودار قطنی در سنن و....
ونیز این حدیث از ابن عمر: (من حجّ فزار قبری بعد وفاتی کان کمن زارنی فی حیاتی).
این حدیث در بیش از بیست و پنج مصدر از کتب اهل سنّت آمده است، از جمله در مسند أبو یعلی، کامل ابن عدی، تاریخ ابن عساکر، سنن بیهقی و...
علاوه بر این احادیث عمل صحابه نیز مؤیّد مشروعیّت زیارت است.
ابن عمر پس از بازگشت از فتح شام نزد مقبره رسول اللّه(ص) آمد و بر آن حضرت سلام کرد.(سُبکی، شفاء السقام: 44).
هنگام بازگشت از مسافرت نزد قبر می آمد و می گفت: السلام علیک یا رسول اللّه و...( وفاء الوفاء: 4/1340).
و.....
