توسل به انبیا و اولیای خدا در دعا
یکی از مسائلی که وهابی ها آن را شرک قلمداد می کنند توسل به انبیا و اولیای خداست یعنی در دعا و درخواست حاجت از خداوند انبیا و اولیا را واسطه قرار دهد که این ممکن است به چند روش انجام شود:
1.توسل به ذات انان مثل این که بگوید:
خدایا توسل می جویم به تو به واسطه پیامبرت محمد (ص) این که حاجت مرا برآورده فرمایی.
2.توسل جستن به مقام و منزلت آنان مثل این که گفته شود:
خدایا توسل می جویم به مقام و منزلت و حرمت محمد که حاجت مرا برآورده کنی.
3.این که گفته شود:اتوجه به الیک توجه پیدا می کنم به واسطه او به سوی تو.
4.مثل این که بگوید:اقدمه بین یدی حاجتی یعنی مقدم می دارم او را پیش روی حاجت خودم.
5.گفته شود:خدایا تو را قسم می دهم به محمد و ال محمد که حاجت مرا برآورده فرمایی.
و نظایر آن که برگشت همه این موارد به این است که پیامبر و یا یکی از اولیا و ائمه را بین خود و خدا واسطه قرار می دهد و خدا را می خواند به حق او که حاجت و خواسته اش را براورده نماید.
توسل و واسطه قرار دادن غیر خدا در نزد خدا با هر لفظی گفته شود از نظر ابن تیمیه و وهابی ها حرام است بلکه موجب شرک می شود و توسل را نوعی شفاعت خواهی می دانند و شفاعت خواهی را حرام و از انواع شرک می شمرند.
اینک این مسائل را بررسی می نماییم:
از محمد بن عبدالوهاب در کتاب التوحید نقل شده است که بعد از ذکر آیه شریفه اولئک الذین یدعون یبتغون الی ربهم الوسیله ایهم اقرب....(اسرا ایه 57) گفته است که آیه رد بر مشرکانی است که افراد صالح را می خوانند و در آیه بیان شده که این شرک بزرگ تر است.(کشف الارتیاب ص 251)
از صنعانی در کتاب تطهیر الاعتقاد نقل شده است که می گوید:کسی که به مخلوقی توسل جوید غیر خدا را با او شریک قرار داده است و به چیزی که حلال نیست اعتقاد بآن باورمند شده است همان گونه که مشرکان در مورد بت ها اعتقاد داشتند.(کشف الارتیاب ص 252)
همچنین توسل به مخلوق را از جمله عباداتی برشمرده که موجب کفر و شرک می شود.(کشف الارتیاب ص 252)
ابن تیمیه نیز در رساله زیارت القبور می گوید:
و اما گفتن این که به جاه و مقام فلانی یا به برکت فلانی یا به حرمت فلانی نزد تو (خدا) برای من فلان کار را به جا بیاور پس این گفتار را بسیاری از مردم به جا می آورند ولی از هیچ یک از صحابه و تابعین و گذشتگان از امت اسلامی نقل نشده است...
